سرویس مد و لباس هنرآنلاین :مهسا احسنی در رشته نقاشی دانشگاه هنر تهران تحصیل کرده و هم اکنون به طراحی لباس می‌پردازد. او در گفت و گو با خبرنگار هنرآنلاین در مورد فعالیت‌های خود گفت: مادر من مزون داشت و به همین دلیل از کودکی درگیر لباس بودم و طرح‌هایی می‌زدم که آنها را برایم بدوزد. در ابتدای کار این موضوع برای من درونی و شخصی بود و به من آرامش می‌داد.
احسنی ادامه داد: در هنرستان رشته گرافیک خواندم و طراحی را به صورت جدی شروع کردم. وقتی تحصیل نقاشی را در دانشگاه شروع کردم برای خودم لباس می‌دوختم و بعد تصمیم گرفتم یک پروژه هنر با لباس انجام دهم. در مرحله اول بر اساس شخصیت افراد لباس را طراحی کردم و متوجه شدم کارم اصلا در حد یک طراحی ساده نیست و واقعا به یک تابلوی نقاشی شبیه است. از همه قوه تخیلم استفاده کرده و 10 لباس را نقاشی کردم و به این نتیجه رسیدم که این کارها قابل ارائه است.
این طراح لباس افزود: در تابلوها فضاسازی کردم و به تن مدل‌ها لباس پوشاندم و چیدمانی ارائه کردم تا کارم فقط ارائه لباس نباشد. بعد از آن لباس‌ها دوخته شد و مدل‌ها در فضای دیگری عکاسی شدند که ممکن است با نقاشی من متفاوت باشد، در صورتی که همان نقاشی خواستگاه این لباس‌ها بوده و جذابیت این کار به همین تفاوتی است که در حس و حال اثر به وجود می‌آید و اتفاق زمانی کامل می‌شود که تابلوهای نقاشی در کنار عکس‌هایی قرار گیرند که از نمونه‌های تبدیل شده با لباس که تبدیل به ظرفِ تن یک فردیت شده است عکاسی می‌شوند و اینجاست که محصول نهایی این زبانِ تصویری در فضای خالی بین دو تابلو و در قسمت نانوشته متن تصویر تعریف خود را پیدا می‌کند. تعاریفی که به تعداد مخاطبین این تصویر ترجمه می‌شود و هر بار با خوانشی دیگر. این پروژه یک کار بلند مدت مشترک است به همراه همکارم محمد رضا رضانیا که توسط ایشان عکاسی می‌شود و در حال شکل‌گیری است.
احسنی با اشاره به طراحی یک مجموعه مانتو برای نوروز گفت: مانتوهای مجلسی برای نوروز به من سفارش داده شد و خواستند لباس عید دیدنی برای بانوان ایرانی که احتشام در آن باشد طراحی کنم. برای اینکه هم امضای شخصی من از بین نرود و هم احتشام در کار باشد از متریالی استفاده کردم که کاملا شرقی و به شدت اورینتال هستند و در آنها اغراق کردم. طرح‌های من پر از فرم‌های شکسته است و در قسمت‌های مختلف از مثلث استفاده کردم. در واقع با ترکیب هندسه مینیمالیستی و متریالی که هیچ ارتباطی با سابقه آن هنر ندارد در کارها تناقض ایجاد کردم.
او در مورد طراحی لباس برای اجتماع گفت: در حال حاضر برای یک شرکت طراحی مانتو انجام می‌دهم تا قابل استفاده برای همه باشد. اگر می‌خواستم به صورت شخصی کار کنم از هر مدل تعداد محدودی می‌توانستم تولید کنم و طرح من توسط عده زیادی پوشیده نمی‌شد. ولی هدف من چیز دیگری است و لباس برایم مفهوم یک اثر هنری متحرک دارد، مانند مجسمه‌ای که در خیابان راه می‌رود. این اتفاق باعث می‌شود کارهای من به مناطقی برود که ممکن است خودم هیچ وقت آنجا نروم و لباس‌ها توسط کسانی پوشیده شود که شاید هیچ وقت به یک گالری پا نگذارند. این موضوع برای من بسیار جذاب است.
احسنی افزود: به نظر من تولید لباس به صورت محدود یا با اصطلاح فاخر، زمانی می‌تواند جنبه لوکس و ویژه به خودش بگیرد که با استاندارد و حساسیت بالا تولید شود و از استایلینگ درست واصولی برخودار باشد تا بتواند در مرحله ارائه تعریفی از مفهوم ماجرا پیش روی "مخاطب ویژه "ی خود قرار دهد. کاردستی های قشنگی که توسط قشرعظیمی از افرادی که به این حرفه روی آورده‌اند ساخته می‌شود و تحت این عنوان به‌فروش می‌رسند، اغلب از استاندارد لازم برای جای گرفتن در این حوزه برخوردار نیستند. لباس به عنوان یک شیئ روی بدنی قرار می‌گیرد که نفس می‌کشد و به این ترتیب از شیئ بودگی خارج شده و بر تن هر فرد تعریفی دیگر پیدا می‌کند، بنابر این ما به استایلیست‌های واقعی نیاز داریم برای چیدن این پازل برای بازی کردن یا نکردن به موقع هر مهره وجای گزاری بجای عناصر تصویری، اما در خوش بینانه ترین حالت شاید بتوانید به اندازه انگشتان دستان استایلیست واقعی پیدا کنید.
او با اشاره به اشکالات پوشش مردم ایران گفت: وقتی در خیابان راه می‌روم فقر دانش تصویری را در مردم می‌بینم و این به ضعف آموزش برمی‌گردد. پس من به سمتی می‌روم که مردمی‌تر است و به شکلی طراحی می‌کنم که کارم در خیابان راه برود. بستری که هنرمند در آن قرار می‌گیرد به او می‌گوید که به چه چیزی نیاز دارد و بستری که من در آن هستم به من می‌گوید مردم به تجربه‌ای نو از لباس پوشیدن نیاز دارند و باید مفهوم جدیدی از زیبایی شناسی را بیاموزند و تا زمانی که این مساله در خیابان‌ها رخ عوض نکند، زیبایی یک مفهوم واحد برای عموم پیدا خواهد کرد و آن یعنی بر تن کردن هر آنچه باب است. تلاش من برای تاثیر گذاشتن بر این بخش ماجراست حتی اگر نتیجه آن کوچک باشد. تلاش من برای تغییر تصویر عبا و کتانی با کیف چرم است و نسبت به این مساله آگاهی دارم که نمی‌توانم به تنهایی انجامش دهم.
انتهای پیام/