سرویس مد و لباس هنرآنلاین : فائزه قادری پس از دریافت کارشناسی فرش، هم اکنون دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت فرش است. او که به کار نقاشی روی لباس می‌پردازد در گفت و گو با خبرنگار هنرآنلاین گفت: چون طراحی سنتی می‌کردم و علاقه‌مند بودم آن طرح‌ها را روی لباس هم داشته باشم از سال 79 روی لباس‌های خودم نقاشی می‌کردم. کم‌کم اطرافیان به آنها علاقه پیدا کردند و سفارش می‌دادند که برای آنها هم کار انجام دهم. بعد چاپ باتیک انجام دادم و علاقه‌ام به کار بیشتر شد و هر چه مهارتم در طراحی کلاسیک بیشتر می‌شد سعی کردم نقش‌های بیشتری روی پارچه بیاورم.

او افزود: طرح‌ها را به صورت دستی روی پارچه می‌کشم و بعد با قلم رنگ می‌کنم. اما برای طرح‌هایی که احتیاج به قرینه‌سازی دارند روی یک کاغذ آنها را می‌کشم و بعد روی پارچه منتقل کرده و دورگیری می‌کنم. سبک من همان دورگیری سنتی است و شیوه سنتی قالی را روی پارچه می‌آورم.

قادری در مورد نقش‌هایی که انتخاب می‌کند گفت: نقش‌ها خیلی خلاقانه است یعنی وقتی تصمیم می‌گیرم برای یک لباس حاشیه طراحی کنم با آن چیزهایی که از سنت‌های ایرانی در ذهنم است و مطابق جنس، رنگ یا مدل لباس و پارچه سعی می‌کنم نقوشی را انتخاب کنم که ویژگی‌های خوب لباس را تشدید کند. مثلا برای پارچه حریر نقوش سنتی اسلیمی و خطایی را بیشتر استفاده می‌کنم ولی برای پارچه‌های ضخیم معمولا نقوش عشایری را انتخاب می‌کنم.

او ادامه داد: البته این موضوع کلی است و ممکن است با توجه به حسی که نسبت به کار دارم و شناختم از نقش‌ها، ترکیب طرح و پارچه عوض شوند.گاهی اوقات هم خودم طراحی می‌کنم و از طرح و نقش‌های مدرن استفاده می‌کنم.

قادری افزود: چون رشته اصلی من طراحی سنتی با گرایش فرش است، به نظرم فرش یک بستر خوب برای مبانی رنگ شناسی است. برای همین نقوش فرش‌های مناطق مختلف و رنگ‌های آنها را را تصور می‌کنم و بر اساس آنها طرحم را رنگ می‌کنم. مثلا در فرش‌های عشایری یا تبریز رنگ‌های تند و زنده می‌بینیم یا جاهای دیگر رنگ‌های ملایم وجود دارد.

او با اشاره به اینکه انتخاب نقش و رنگ بر هم تاثیر دارند افزود: وقتی نقش عشایری کار می‌کنم رنگ ملایم یا طلایی به کار نمی‌برم ولی در طرح اسلیمی رنگ‌ها ملایم است و رنگ طلایی استفاده زیادی دارد. استفاده از رنگ‌های مدرن و سنتی بستگی به کاری دارد که می خواهیم روی پارچه انجام دهیم و ممکن است گاهی پارچه رنگ مدرن داشته باشد و من با رنگ سنتی روی آن کار کنم.

قادری در مورد استقبال مخاطبان از نقش‌های سنتی گفت: در آغاز کار اصلا فکر نمی‌کردم مردم شوقی به این محصولات داشته باشند چون این نقش‌ها همیشه در چشم ما هستند و برای بسیاری از افراد عادی شده‌اند. اما نحوه استفاده و ارائه آنها روی استقبال مردم تاثیر می‌گذارد. من استقبال خوبی از نقوش سنتی دیدم و بیشتر افراد این محصولات رابه عنوان اثر هنری می‌شناسند. اما همه مردم نمی‌توانند آنها را بخرند چون کار دست است و ظرافت‌های آن باعث می‌شود گران باشد.

او ادامه داد: گاهی اوقات روی لباس مردانه هم کار می‌کنم ولی فکر می‌کنم نقش‌هایی که روی لباس آقایان استفاده می‌شود باید متفاوت از لباس خانم‌ها باشد. نقوش شکسته برای مردان بهتر است چون نشانه قدرت است و مردها بیشتر آنها را دوست دارند.

قادری در مورد استفاده از نقش‌های ایرانی در محصولات خارجی گفت: برندهای خارجی کاری را انجام دادند که ما قبلا احتیاجی به آن ندیده بودیم و چون همیشه این نقوش را داریم قدرش را ندانستیم. آنها در گسترش نقوش به ما کمک کردند. طراحان ایرانی که در خارج از ایران از خوشنویسی یا طرح سنتی استفاده کردند باعث شدند هم کار ما در خارج شناخته شود و هم در داخل توجه بیشتری به آن شود. ولی شیوه استفاده برندهای خارجی کاملا متفاوت از ما است چون کمپانی‌های بزرگی هستند که دغدغه مالی ندارند و راحت می‌توانند خلاقیت به خرج دهند.

او ادامه داد: در کشور ما فرصت‌ها باید باعث تعامل شود و افراد بتوانند کنار هم جمع شوند و کار بهتر انجام دهند.علاوه بر این باید پشتیبانی باشد که از جوانها حمایت کند تا آنها بتوانند کار کنند. برندهای خارجی از چیزی استفاده می‌کنند که ما داریم و قدرت انجامش را هم داریم ولی اگر در کشور ما فرصت‌های بیشتری به طراحان بدهند برندهای ایرانی می‌توانند قدرتمند در دنیا ظاهر شوند. ولی ما در ایران حتی نمی‌توانیم خودمان را به مشتری معرفی کنیم. ما توان مالی و امکانات نداریم و نمی‌توانیم به بازارهای جهانی برسیم.

انتهای پیام/