سرویس موسیقی هنرآنلاین: سینا جهان آبادی کارهایی را آماده انتشار دارد همچنین با محمد معتمدی خواننده آواز ایرانی در ادامه تلفیق موسیقایی‌اش با موسیقی فلامنکو جمعه ۳۰ ژانویه (10 بهمن) در فستیوال موسیقی آمستردام هم به روی صحنه رفت. شرح این گفت‌و‌گو، اطلاعات دقیق‌تری درباره تمام این موضوعات در اختیار شما قرار می‌دهد:
آقای جهان آبادی از پروژه تلفیق موسیقی ایرانی و موسیقی فلامنکو چه خبر؟
فستیوال‌های مختلفی برای اجرای این برنامه از ما دعوت کرده‌اند. در جدید‌ترین این دعوت‌ها، جمعه ۳۰ ژانویه من و محمد معتمدی در همراهی با خانم روزارو و همکارانشان در فستیوال موسیقی آمستردام به اجرای برنامه پرداختیم. اتفاقا در شب اجرای ما آقای کلهر و اردل ارزنجان هم برنامه اجرا کردند. غالب کار به همان نحوی بود که پیش از این بوده با این وجود در هر یک از اجرا‌ها بخش‌های جدیدی به آن افزوده می‌شود اما فضای اصلی تغییر نمی‌کنم. همانطور که قبلا گفتم موسیقی فلامنکو کاملا با شوشتری که از مایه‌های موسیقی ایرانی است مطابقت دارد و در برخی از دستگاه‌ها و مایه‌های دیگر هم با مودلاسیون به نقطعه‌ای اشتراکی رسیده‌ایم. بخشی از کار به وایطه آنکه در فضای بداهه شکل می‌گیرد تغییر خواهد کرد بخش‌هایی هم کاملا حسی هستند و به آن و لحظه بستگی دارند.
با توجه به نزدیک‌تر شدن به ایام برگزاری جشنواره موسیقی فجر می‌خواهم نظر شما را به عنوان یکی از افرادی که بار‌ها در جشنواره به اجرای برنامه پرداخته‌اید در مورد این اتفاق بدانم.
به صورت کلی برنامه‌های جشنواره روند مثبتی را پیش گرفته‌اند. گروه‌های مختلفی به این جشنواره دعوت می‌شود و رنگ‌های مختلفی قابل ارائه هستند. فستیوال فجر فضایی برای مطرح شدن گروه‌ها و هنرمندان جوان است و هر سال در مقایسه با سال قبل امتیازات مثبت بیشتری دریافت می‌کند. از سوی دیگر هنرمندان می‌توانند در این فضا در کنار هم باشند. خود گروه‌ها سعی می‌کنند کیفیت کارشان را بالا‌تر ببرند و این خود یک اتفاق خوب است.
پیشنهادی برای بالا‌تر رفتن سطح کار‌ها دارید؟
به نظرم همه این اتفاقات تجربی است. باید ببینیم چه چیزی بازخورد بهتری دارد و چه کاری می‌تواند مردم را بیشتر به موسیقی ایرانی جذب کند. سابقه موزیسین‌ها می‌تواند فضایی را فراهم کند تا آن‌ها کارهای پخته‌تری را ارائه دهند. بنابراین نمی‌شود یک راه ثابت و دقیق را به عنوان پیشنهاد ارائه داد.
به نظر شما چرا جشنواره موسیقی فجر در هیچ یک از دوره‌هایش نتوانست آنگونه که جشنواره فیلم فجر عمل می‌کند فضایی برای حضور اساتید شناخته شده فراهم کند؟
مهم‌ترین نکته این است که مسئولین جشنواره بتوانند خواسته‌های اساتید موسیقی ایران را فراهم کنند. آوردن این اساتید به جشنواره فجر دقیقا برابر با افزایش چند برابری اعتبار جشنواره است. اگر از آن‌ها دلجویی شود و آن‌ها در این فستیوال حاضر شوند قطعا اعتبار جشنواره چندین برابر می‌شود. همانطور که در متن سوال شما هم به این موضوع اشاره کردید در جشنواره فیلم فجر بسیاری از کارگردان‌های قدیمی و شناخته شده حضور دارند اما در حوزه موسیقی هنوز این اتفاق نیافتاده است. امروز در بخش نسلی دیگر اتفاق‌های خوبی می‌افتد و نوازنده‌های جوان و البته شناخته شده حضور دارند اما شاید اگر فضایی فراهم می‌شد تا اساتید هم بیایند انگیزه جوان‌ها برای حضور در جشنواره چندین برابر می‌شد.
آخرین باری که شما در جشنواره موسیقی فجر حضور داشتید کدام دوره بود؟
سال هاست به صورت مستقل کاری را ارائه نداده‌ام اما همین دوره قبل در غالب یک ارکستر زهی که رهبری‌اش را منوچهر صهبایی به عهده داشتند تکنوازی کمانچه داشتم و با ارکستر در تالار رودکی و شهر شیراز به اجرای برنامه پرداختم. اجازه دهید در همین مجال به حضورم در جشنواره موسیقی جوان یزد هم اشاره کنم. در این جشنواره که از دوشنبه هفته گذشته آغاز شد و "نغمه‌های امید" نام داشت من برای داوری در بخش کمانچه (ویلن ایرانی) دعوت شدم. این جشنواره در هر روز به یک ساز اختصاص داشت و در رده‌های سنی الف، ب و ج برگزار شد.
در حوزه انتشار آلبوم چه کار جدیدی انجام می‌دهید؟
مجموعه تحت عنوان "آواز سکوت" دارم که ۶ سال پیش ضبط شده است. در این آلبوم که برای ارکستر بزرگ تنظیمش کرده‌ام دکتر امیر حسین سام آهنگسازی و سرودن اشعار را به عهده داشته و اشکان کمانگری هم به عنوان خواننده حضور دارد. این مجموعه در قالب ۶ فطعه برای ارکستر نوشته شده و بناست تا قبل از عید نوروز به بازار موسیقی بیاید. البته این آلبوم بناست ۷ قطعه را شمال شود چرا که یکی از قطعات آن سه‌تار و پیانوی سام و من است که پس از انتشار در فضای مجازی مورد توجه مردم قرار گرفت و ما را بر آن داشت تا در این مجموعه قرارش دهیم.
پیانو و سه تار؟ این قطعه را چه زمانی تصنیف کردید؟
قضیه به ساعت ۳ نیمه شب ۶ یا ۷ سال پیش بر می‌گردد. من و دکتر سام که دوستی قدیمی با هم داریم پس از چند ساعت کار در استودیو خسته بودیم و می‌خواستیم به خانه برویم. در استودیو پیانویی بود که من پشتش نشستم و سام هم سه تار نواخت و ما حصل کاری که در آن و لحظه شکل گرفت مورد توجه مردم قرار گرفت. انتهای پیام/
رضا نامجو