سرویس معماری هنرآنلاین: کابینی که به تازگی توسط پانوس دراگوس و واروارا کریستوپولو طراحی شده است بیش از هر چیز به ما یادآور می‌شود زمان تازه‌ای فرا رسیده است؛ زمانی که شهرها بیش از پیش خود را به ما تحمیل می‌کنند و همچون موجودی سیری ناپذیر بر سطح زمین گسترش می‌یابند. تمایل به شهر نشینی و میل به از میان بردن روستا دو سوی معضلی است که تنها به ضرر انسان امروزی تمام خواهد شد.
شاید کابین پیشنهادی دارگوس و کریستوپولو راه موقتی برای رها شدن از لولاهای درهم فشرده شهری باشد، اما راهی است موقت و مطمئنا برای شهرهایی که آسمان را با خنجر نوک تیز برج‌هایشان سوراخ سوراخ می‌کنند جایگاهی ندارد.
طراحان این کابین درست نقطه‌ای را برای منظر دید انتخاب کرده‌اند که تنها چیزی که بیش از همه به یاد می‌آورد هجوم رسانه‌هاست. جایی بر فراز آنتن‌های تلویزیونی. جایی بر فراز دیش‌های ماهواره‌ای. جایی که شاید بتوان از خلال دریچه‌هایش تاملی کرد بر آنچه بر ما در شهر می‌گذرد. جای امنی بر فراز شهر.
این کابین تنها 9 متر مربع زیربنا دارد و در پاسخ به جهانی شدن و افزایش روزافزون شهرنشینی در نظر گرفته شده است. گروه طراحی این پروژه می‌گویند: در قرن بیست و یکم دیگر هیچ مکان راه دوری وجود ندارد. این سیاره به طور کامل کاوش و هر طول و عرض جغرافیایی آن، نقشه برداری شده است. در این زمان، رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی، حوزه ی عمومی را به هر گوشه از این جهان آورده‌اند و بیش از هر زمان دیگری، موضوع پست مدرنیست در میان فضاهای واقعی کلانشهرها و دنیای دیجیتال شبکه‌های کامپیوتری به دام افتاده است.
سازه معمولی "کلبه" به صورت یک ساختار مسکونی کوچک تصور می‌شود که ریشه‌هایش در میان فضایی دور تنیده شده است.
به عنوان یک جایگزین شهری، این ساختار جدید شهری، چشم اندازهای تازه‌ای از لندسکیپ مصنوعی، آنتن‌های تلویزیونی، پنل‌های خورشیدی و بام‌هایی با متریال‌های عایق را ارائه می‌نماید. در فضای داخلی، این کابین حداقلی از امکانات مورد نیاز برای فرار موقت و تفکر را مهیا ساخته است؛ در حالی که با جداره‌های نمای آن، چشم اندازی از پشت بام‌های یونانی را به نمایش می‌گذارد.
انتهای پیام/