به گزارش هنرآنلاین به نقل از روابط عمومی انجمن عکاسان ایران، برنامه "ده روز با عکاسان" که هر روز به یکی از هفت انجمن شرکت‌کننده اختصاص دارد در سومین روز خود از سوی انجمن عکاسان سینمای ایران برگزار می‌شود. در بخش اول این برنامه از ساعت 16 ایل 16:30 هیات مدیره این انجمن سخنرانی می‌کنند و از ساعت 16:30 الی 18 علیرضا زرین‌دست، فیلمبردار برجسته سینمای ایران در مورد "عکاسی سینما" صحبت خواهد کرد. در ادامه از ساعت 18 الی 18:30 فیلم پخش می‌شود و در بخش پایانی تهمینه میلانی، کارگردان شناخته شده سینما نیز درباره "سینما و نقش عکاسی در آن" سخنرانی ایراد می‌کند.
در سومین دوره "ده روز با عکاسان" تمامی گالری‌های خانه هنرمندان ایران به طور همزمان به این برنامه تعلق گرفته است که به همین منظور گالری بهار به انجمن عکاسان ایران، گالری تابستان به انجمن صنفی عکاسان مطبوعاتی ایران، گالری نامی به انجمن عکاسان خانه تئاتر ایران، گالری میرمیران به انجمن عکاسان سینمای ایران، گالری پاییز به انجمن عکاسان میراث فرهنگی، گالری زمستان به انجمن عکاسان تبلیغاتی و صنعتی ایران و گالری ممیز به انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس اختصاص داده شده است.
مساله اصلی در عکاسی تبلیغات بی‌اطلاعی کارفرماهاست
عضو هیات مدیره انجمن عکاسان تبلیغاتی و صنعتی ایران در نشستی که به منظور بررسی وضعیت عکاسی حرفه‌ای تبلیغاتی در برنامه "ده روز با عکاسان" برگزار شد، یکی از مشکلات این شاخه را بی‌اطلاعاتی کارفرماها دانست.
اولین روز "ده روز با عکاسان" که از سوی انجمن عکاسان تبلیغاتی و صنتی ایران روز دوشنبه، 22 دی ماه برگزار شد، در نوبت صبح و ظهر خود شاهد برگزاری دو کارگاه با موضوع "از ایده تا اجرا در عکاسی تبلیغاتی و صنعتی" و "عکاسی تخصصی موارد غذایی" از سوی محمد کرور و شهرام جعفری بود. بعد از ظهر نیز یک پانل تخصصی با عنوان "عکاسی حرفه ای تبلیغاتی، شیوه قرارداد و اجرای یک ایده عکاسی" با حضور داریوش کیانی، فرهود حقی و یدالله ولی زاده برگزار شد.
داریوش کیانی، عکاس در ابتدای این پانل در مورد عکاسی تبلیغاتی گفت:"بحث بازار کار در عکاسی تبلیغاتی مبحثی است که بودن یا نبودن این رشته را تعیین می‌کند. برخی از شاخه‌های عکاسی بدون آنکه سفارش دهنده یا حامی داشته باشند، می‌توانند به خودی خود به حیاتشان ادامه دهند یعنی صرفا با یک انگیزه شخصی، عکاس می‌تواند به عرصه ظهور برسد. اما عکاسی صنعتی و تبلیغاتی از آن شاخه‌های عکاسی است که بدون وجود سفارش‌دهنده و بدون وجود یک بستر اقتصادی صحیح نمیتواند شکل موثری به خود بگیرد. به همین دلیل اغلب کسانی که وارد این حرفه شدند و عکاسی تبلیغاتی را انتخاب کردند، کسانی هستند که به دنبال علاقه‌شان رفته‌اند. کسانی که در این رشته توانسته‌اند دوام بیاورند وقتی به رزومه کاریشان نگاه کنیم، خواهیم دید که بازار و اقتصاد در مراحل بعدی حرفه‌شان قرار دارد و آنچه که بیشتر در آنها ایجاد انگیزه کرده، ذوق و علاقه به این رشته عکاسی بوده است."
او در مورد شرایط اقتصادی کار در این شاخه عکاسی عنوان کرد:"بحث بازار و اینکه چطور می‌توانیم از یکسو در این فضای اقتصادی موثر باشیم، سفارشات مناسبی بگیریم و احساس نیاز را در سفارش دهندهگان بوجود بیاوریم تا سفارش دهند و فضای پررونق‌تری بوجود بیاید، از مباحثی است که در این نشست به آن توجه می‌کنیم." وی سپس به نحوه بستن قراردادها اشاره کرد:"در مورد قراردادها در زمینه عکاسی، روند کار بر این است که تولیدکنندگان و تجار، کارشان را به هنرمندان ارایه دهند و به شرکت‌هایی نیز وجود دارند که کار تحقیقات بازار را انجام می‌دهند و متناسب با کالایی که فروش قرار است فروش برود تحقیق می‌کنند که ماحصل این تحقیقات مباحث بسیار متفاوتی است مثل تحقیق روی سن مخاطبان یک کالا یا میزان تحصیلاتشان و... این اطلاعات به صورت یک کتابچه مشخص به کارفرما ارایه می‌شود و کارفرما آن را به شرکت‌های تبلیغاتی می‌دهد."
کیانی سپس به مقایسه این روند در ایران پرداخت:"کشور ما به ندرت بر این اساس پیش می‌رود زیرا تا چند سال پیش ما شرکت‌های تحقیقاتی نداشتیم و اکنون فقط چند شرکت تحقیقاتی تاسیس شده‌اند که به دلیل نو پا بودن، توانایی لازم را ندارند. در نهایت کارفرماها مجبور هستند به خود شرکت‌های تبلیغاتی، طراح گرافیک یا عکاس رجوع کنند."
در ادامه فرهود حقی، عضو هیات مدیره انجمن عکاسان تبلیغاتی صحبت کرد:"بحث سفارش به نظر من مهم است مثلا من یک سفارش برای گیاهان دارویی کشور می‌پذیرم اما شکل نگاه من به شاخه نعناع در این نوع سفارش بسیار فرق می‌کند تا زمانی که سفارش عکاسی از شاخه نعناع برای آدامس یا خمیر دندان را قبول کرده‌ام. هر دو عکاسی از یک شاخه نعناع است ولی نام اولی را عکاسی صنعتی می‌گذارم چون آنچه را که باید در شاخه نعناع نشان داد، خلل و فرج شاخه نعناع است که باید در عکس نشان داده شود اما عکسی که از نعناع برای آدامس گرفته می‌شود، لازم نیست حقیقت شاخه نعناع را نشان داد و دست عکاس باز است. اگر تمامی سفارشات را از فیلتر این مثال نگاه کنیم همه چیز خود به خود حل خواهد شد و عکاسان هم می‌توانند تعلق خاطر خود را در سفارشاتی که می‌گیرند، از هم تفکیک کنند."
او اظهار کرد:"به نظرم مساله اصلی ما بی‌اطلاع بودن کارفرماهاست، عکاس‌ها کارشان را انجام می‌دهند ولی مسئله اصلی روی سفارش دهنده است. باید قبول کنیم که ما در کشورمان توسعه همگون نداشتیم، ما ناگهان مثلا تولید کننده آدامس شدیم و عکس نعناع را خودمان باید می‌گرفتیم. به دلیل آنکه ما همیشه میل به توسعه و رشد داشته‌ایم. اگر به 200 سال گذشته خود نگاه کنیم در خیلی موارد تنه به تنه پیشرفته‌ترین کشورها زده‌ایم و گاهی هم بسیار سخیف عمل کرده‌ایم. ما یک شرایط همگون نداریم. از آنجاکه کارفرماها رشد نکرده‌اند و اطلاعات کافی ندارند، بنابراین عکاس باید ایشان را آموزش دهد و بعد از آنکه سفارشی داده می‌شود، کارفرما فقط وارد شده و تمامی کار بر عهده عکاس است."
یدالله ولی زاده، رئیس هیات مدیره این انجمن هم در بخش دیگری از این نشست گفت:"بخش بزرگی از این ناهمگونی که در صحبت‌های جناب حقی بود، در آموزش اتفاق می‌افتد. ما بالغ بر 10 الی 15 کارگاه صنعتی و تبلیغاتی در موزه امام علی (ع) برگزار کردیم و از بهترین عکاسانمان بهره بردیم ولی جالب است که ما کارگاه‌های تخصصی بسیار برگزار می‌کنیم و از دانشگاه‌های کشور به تعداد انگشتان دست نیز در این کارگاه‌ها شرکت نداشته‌اند."
او افزود:"صنعت ما مگر چقدر گسترش پیدا کرده است که یک دانشگاه فقط 600 نفر یکجا پذیرش عکاسی دارد؟ آن 600 نفری که از دانشگاه بیرون خواهند آمد نام عکاس را یدک خواهند کشید و عکاس خواهند شد ولی آیا واقعا عکاس هستند؟ خوب است که افراد اعتماد به نفس داشته باشند و خوب است که این رشته را دانشگاهی کنیم ولی آیا در آینده اینها شغلی خواهند داشت و آیا اینقدر کالا در این کشور تولید خواهد شد که عکاسان در این زمینه کار کنند؟ این موضوع را بپذیریم و بدانیم چه کسی هستیم، کجا هستیم و در چه جایگاهی قرار داریم و بهتر است که با همدیگر صادق باشیم و خودمان به خودمان صدمه نزنیم."
همچنین در بخش پایانی این روز دکتر مجید سرسنگی، مدیرعامل خانه هنرمندان در مورد "کپی رایت" سخنرانی کرد. او با بیان تاریخچه‌ای از نحوه وضع و مقرات کنوانسیون‌ها و معاهدات بین‌المللی که در مورد کپی رایت وضع شده است، گفت:"شاید یکی از دلایلی که باعث شده است بازار و مخاطبان، از کپی رایت استقبال نکنند، ارزان بودن استفاده از آثار دیگران است چون ما به ارزانی می‌توانیم از یک اثر استفاده کنیم."
او با بیان اینکه باید سازوکارهایی بوجود بیاوریم که از خالقان آثار هنری حمایت کنیم، ادامه داد:"عدم رعایت حق کپی رایت باعث دلسردی خالق اثر می‌شود اما یک پرسش هم هست و اینکه آیا واقعا هر آنچه در فرهنگ‌های دیگر اعمال می‌شود و به ما برای متعهدشدن به آن فشار می‌آورند، برای جامعه ما نیز جوابگوست؟"
او با ذکر این موضوع که ملت ایران کشور بزرگی است اما از دوران قاجار به عقب ماندگی عادت کرده است، افزود:"من نمی‌خواهم نتیجه گیری کنم که قانون کپی رایت، قانون بدی است منتهی ما باید قوانینی برای حقوق مادی و معنوی هنرمندان داشته باشیم و مبدع فضایی باشیم که از بحث فرهنگ ما صیانت کند. بعضی چیزها باید بومی باشد تا جوابگوی نیازهای ما باشد می‌توانیم یک پله بالاتر نسبت به کپی رایت فکر کنیم."
او عنوان کرد:"این قوانین را کشورهایی وضع کرده‌اند که سابقه فرهنگی آنها نسبت به ما هیچ است اما حالا برای آنکه زندگی بهتری داشته باشیم، ناچاریم استانداردهایی را رعایت کنیم که زائیده غرب است. به این فکر کنیم که می‌شود زمینه‌ساز یک نظام قانونمند برای مالکیت معنوی آثار در ایران باشیم؟"
سیستم دانشگاهی ما جوابگوی نیازهای حوزه هنر نیست
رئیس کمیته تخصصی هنر وزارت علوم، تحقیقات و فناوری گفت: با وجود تغییرات جدی‌ای که در حوزه هنر صورت گرفته و نیازهای جدی‌ای که به وجود آمده است، سیستم دانشگاهی ما نتوانسته است جوابگوی این نیاز‌ها باشد.
در نخستین روز از سومین دوره همایش "ده روز با عکاسان"، نشست بررسی "کپی رایت آثار هنری" با سخنرانی دکتر مجید سرسنگی، مدیرعامل خانه هنرمندان ایران، دوشنبه ۲۲ دی در تالار استاد جلیل شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
در این نشست که با حضور مهمانان خارجی و نمایندگان برندهای دوربین معروف دنیا برگزار شد، دکتر مجید سرسنگی ضمن خوشامدگویی به حضار، گفت: باید بپذیریم که فرهنگ و هنر ایران وارد دوره جدیدی شده و آن دوره سنتی را پشت سر گذاشته و اکنون در دوره‌ای وارد شده که ما از آن به عنوان مدرنیسم یاد می‌کنیم. هر چند که هنوز تکلیف ما مشخص نیست که در سنت هستیم یا مدرنیسم؛ یعنی هر چند که در دوره مدرنیسم هستیم اما می‌توانیم شاخصه‌هایی را پیدا کنیم که رویکرد‌ها، روش‌ها و انگاره‌ها و قانون‌های ما در آن زمینه هنوز سنتی است. از طرف دیگر آثاری که خلق می‌شود عنوان مدرنیسم را روی آنها گذاشت. درخواست‌ها، انتظارات و توقعات ما در حوزه هنر ناظر بر این دوره هنری جهان است که ما خیلی دیر‌تر هم وارد آن شده‌ایم.
دانشیار گروه تئاتر دانشگاه تهران افزود: به هر حال اگر نگوییم که کاملا دوره سنتی خود را پشت سر گذاشته و به دوره مدرنیسم وارد شدیم، باید بپذیریم که بحث مدرنیسم در هنر در همه ابعاد آن از جمله مسائل مدیریتی آن، بحث مهمی است و این باعث شده که دایره لغات جدیدی وارد فرهنگ ما شود و از آن استفاده کنیم، مثل مدیریت هنر، اقتصاد هنر، کپی رایت و... که ماحصل گذر ما از یک دوران به دوران دیگر است و نیازهای جدیدی که امروز به وجود آمده است.
رئیس کمیته تخصصی هنر وزارت علوم، تحقیقات و فناوری ادامه داد: متاسفانه با وجود تغییرات جدی‌ای که در حوزه هنر صورت گرفته و نیازهای جدی‌ای که به وجود آمده است، سیستم دانشگاهی ما نتوانسته است جوابگوی این نیاز‌ها باشد، یعنی وقتی به پژوهش‌های انجام شده در دانشگاه‌ها و سیستم آموزشی آنها نگاه می‌کنیم، می‌بینیم این سیستم همان سیستم قدیمی است. در واقع هم‌پای رشد جامعه، ساز و کارهایی که باید از نظر علمی، فرهنگی و اجرایی حمایت کننده باشند، رشد نکرده‌اند و این مهم‌ترین تناقضی است که در فرهنگ و هنر ما وجود دارد، به همین دلیل هم است که شما هر چه داخل این دستگاه فرهنگ و هنر بریزید، می‌بینید چیزی از آن در نمی‌آید. برای به نتیجه رسیدن باید هنرمند، مدیریت هنری، فضای هنری و ساز‌و‌کارهای قانونی هنری همه با هم خوب عمل کنند تا به خروجی خوبی برسیم.
دکتر سرسنگی اظهار داشت: مشکل جدی‌ای که امروز داریم این است که بخش هنری و فعال ما از یک دوره عبور کرده اما قوانینی که داریم مربوط به عهدی است که اصلا با آنها سنخیتی ندارند. طی تحقیقاتی که انجام داده‌ام متوجه شده‌ام که کمسیون فرهنگی مجلس و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در بین کمسیون‌های مختلف مجلس و وزارت‌خانه‌های مختلف، از نظر قانون‌گذاری رده پایینی را به خود اختصاص داده‌اند یعنی در کمسیون فرهنگی مجلس طی ۱۲ سال، یک لایحه به صحن علنی رفته است، آن هم قانون تشدید مجازات افرادی که به تکثیر سی‌دی می‌پرداختند.
رئیس شورای تحول علوم انسانی با بیان اینکه به هر حال بحث کپی رایت یکی از بحث‌های جدیدی است که وارد جامعه جهانی و در ادامه وارد ایران شده است، عنوان کرد: همانطور که گفته شد در ایران، کار علمی روی آن صورت نگرفته است. من فرض‌ام را بر این نمی‌گذارم که قانون کپی رایت، قانون خوبی است، نمی‌گویم هم قانون بدی است، به دلیل اینکه به نظر من این موضوع باید مورد تحقیق قرار گیرد.
مشاور هنری شهردار تهران در بخش دیگری از سخنانش، گفت: ما نمی‌توانیم ترمینولوژی بیگانه را عینا وارد یک بستر فرهنگی متفاوت کنیم. بنابراین متاسفانه چون در دانشگاه‌های ما روی مسائل کلان و مهم کار علمی و پژوهشی نشده است و اساسا به نظر می‌رسد دانشگاه‌های ما هیچ اولویت پژوهشی‌ای برای خود قائل نیستند، این بحث‌ها در بوته نقد علمی قرار نمی‌گیرد و ثمری از آن حاصل نمی‌شود.
مدیرعامل خانه هنرمندان ایران در پایان اظهار داشت: امیدوارم در آینده در خصوص مالکیت معنوی پژوهش‌ها و پایان‌نامه‌های جدی و معتبری داشته باشیم که توسط آنها بتوانیم ارزیابی کنیم که آیا واقعا قانون کپی‌رایت در ایران می‌تواند اجرا شود، خوب است اجرا شود و یا خیر.
در ادامه این نشست، پنل تخصصی بررسی قانون کپی‌رایت، تاریخچه کپی‌رایت، قوانین مرتبط به آن در جهان، قوانین مرتبط به کپی‌رایت در ایران، مسائل فقهی مرتبط با آن، فواید و مضرات اجرایی‌شدن قانون کپی‌رایت در ایران، توسط دکتر مجید سرسنگی برگزار شد و سپس جلسه پرسش و پاسخ در زمینه حق مالکیت معنوی، چالش‌ها و مشکلات مرتبط با آن در جامعه امروز ایران، با طرح سوالاتی از سوی علاقه مندان، هنرمندان و متخصصان حاضر در جلسه، برگزار شد.
سومین دوره "ده روز با عکاسان" تا ۳۰ دی در خانه هنرمندان ایران به نشانی خیابان آیت‌الله طا‌لقانی، خیابان شهید موسوی شمالی، ضلع جنوبی باغ هنر برگزار می‌شود.
انتهای پیام/