سرویس معماری هنر آنلاین: ساخت بتن اولین انقلابی بود که در حوزه فن آوری نوین معماری اتفاق افتاد. اما از سوی دیگر معماران به مرور زمان نسبت به مصالح مصنوع و فن آوری‌هایی که در طبیعت تاثیر مخرب می‌گذاشت بدبین شدند و به دنبال راهایی بودند که بتوانند معیارهای زیست اقلیمی را نیز مد نظر قرار دهند، آنهم نه تنها در پایداری فیزیکی ساختمان بلکه با پایداری و حفظ سیاره و منابع انرژی آن.
بنابراین باید مواد و مصالح در دسترس بیش از هدر دادن یا نادیده گرفته شدن، با کارآیی بیشتری به کار گرفته شوند. اما بتن هنوز هم جایگاه خود را در میان سایر مصالح حفظ کرده است.
بتن که از ترکیب بین آب و سیمان به وجود می‌آید در کنار فولاد یکی از پر کاربرد‌ترین مواد و مصالح ساختمانی و عمرانی است در ساخت و سازها است. این ماده در مقایسه با دیگر مصالح مقاومت فشاری قابل قبولی دارد و در مقابل آب، آتش و رطوبت مقاومت می‌کند.
کاربرد بتون در سال 1980 آغاز شد و در امریکا برای اولین بار به کار رفت اما ناگهان سراسر دنیا را پر کرد. بتن همواره برای معماران ماده سختی بوده که باعث شده است طراحی‌های آنها را تحت تاثیر خود قرار دهد. معماران تلاش دارند تا به نوعی استفاده بهینه از بتون دست پیدا کنند و آن را به ماده قابل انعطاف تبدیل کنند. آنها به بتونی توجه می‌کنند که از نرمی بالایی برخوردار باشد و بتواند تغییر شکل‌های زیادی را بدون شکست تحمل کند.
تحقیقات وسیعی در خصوص تأمین نرمی لازم در بتون با الیاف‌های مختلف و حتی حذف آرماتور در حال انجام است. هدف از کاربرد الیاف در بتن افزایش مقاومت کششی، کنترل گسترش ترک ها و افزایش طاقت (Toughness) بتون است تا قطعه بتنی بتواند در مقابل بارهای وارده در یک مقطع ترک خورده تغییر شکل‌های زیادی را پس از نقطه حداکثر تنش تحمل نماید.
بتن در حالت مایع، بسیار نرم و قابل انعطاف است و می‌تواند به راحتی، در هر فرم قابل تصوری ریخته شود. در تئوری، این خصوصیت، از بتون، متریال ساختمانی بسیار ایده آلی می‌سازد. اما در اجرا با این حال، ایجاد اشکال پیچیده از بتن همواره بسیار ناکارآمد و غیرعملی بوده است.
ساخت‌های متفاوت از بتن، نیازمند قالب‌هایی است که با دقت و زحمت بسیار و اغلب با دست ساخته می‌شوند و بتن‌های پیش ساخته نیز، اصولا توسط قالب‌های راست گوشه و معمول، محدود شده‌اند. بتن به واسطه‌ی این ساختارهای ارزان و آسان، تنها در چند فرم ساده عرضه می‌گردد و در بسیاری از موارد، ساختمان‌ها برای تامین نیازهای ساختاری و بهینه سازی اقتصادی، از این فرم‌های محدود، استفاده می‌کنند. چگونه می‌توان این بهینه سازی در مورد این ریخته‌گری‌ها را امکان پذیر نمود؟
این سوالی‌ست که اتحادیه‌ی اروپا با حمایت از تیلورکریت به آن پاسخ می‌دهد. در یک تحقیق کنسرسیومی، به مدت چهار سال، تیلورکریت، به عنوان یک فن آوری جدید برای ساخت‌های بتونی غیراستاندارد به صورت امری عادی را معرفی نموده است. تیلورکریت، ماحصل کار موسسه فن آوری دانمارک همراه با 14 همکار شامل دانشگاه فنی چک، زوریخ ای. تی. اچ و دانشگاه صنعتی چالمرز است. این پروژه به بررسی انواع فن آوری‌های ساخت و ساز، همانند قالب بندی‌های جایگزین و روباتیک پرداخته است.
هدف این پژوهش، بنابر وب سایت تیلورکریت جایگزین نمودن استفاده از قالب‌های سنتی و در نتیجه انعطاف پذیری بیشتر در تولید سازه‌های بتنی منحصر بفرد با طراحی‌های هندسی متفاوت است. از طریق توسعه و استفاده از بتن خود تراکمی با روبات، ارتباطی بین طراحی دیجیتال و ساخت متریال‌ها و قطعات و در نهایت فرآیند ساخت و ساز در محل ایجاد می‌گردد.
همکار طرح، سوپرپول در حال حاضر، از نتایج این پژوهش استفاده نموده است.
سازه‌ی تندیس‌گون عظیم این گروه، از صفحه‌های بتنی تشکیل شده است که قبل از اجرا به صورت روباتیک خمیده شده‌اند. این سازه‌ی بتنی منحصر بفرد، با طول 23 متر و ارتفاع 6 متر، تنها در بیشترین حالت خود، 25 سانتی متر ضخامت دارد.
انتهای پیام/