به گزارش هنرآنلاین به نقل از مهر، خانههایی با ارزش معماری دوره پهلوی اول و دوم که در فهرست میراث ملی ثبت نیستند، مدتی است رنگ آجری و قرمز میخورند. این خانهها بیشتر در حوالی خیابانهای حافظ، فردوسی، قرنی، نوفل لوشاتو، امام خمینی و لاله زار در تهران دیده میشوند. بیشتر آنها سکنهای ندارند و اگر کسی در آنها زندگی کند، نمیداند چه نهادی و یا کسی این رنگ را روی دیوار خانهاش پاشیده است.
نگاهی به این خانهها از همان زوایه رو به خیابان هم نشان میدهد که متمایز از بناهای همجوارشان هستند از همان خانههایی قدیمی که شاید تا ۲۰ سال پیش سرحالتر بودند. با ایوانهای بیرونی و پنجرههای محرابی شکل، پلههای باریک سنگی و طاقچه.
در و پنجرههای شکسته و درهای قفل شده این خانهها حاکی از نبودن ساکنانش است. شاید فروخته باشند. کسی نمیداند حتی همسایگان آنها. در این میان یکی از خانههای تقاطع خیابان طالقانی و مظفر که اتفاقا هنوز خانهاش را خالی نکرده به خبرنگار مهر میگوید: یک روز صبح از خانه بیرون آمدم و دیدم که دیوار بیرونی خانهام را رنگ زدهاند. به شهرداری مراجعه کردم. کسی پاسخم را نداد. این موضوع را رها کردم. حدود ۹۰ سال است که خانوادگی این بنا را سالم نگه داشتیم ولی این رنگ باعث شده تا دیوار بیرونی بنا آسیب ببیند.
رنگی که به این خانهها پاشیده میشود را روی دیوار بیرونی آن میزنند اگر دیوار بلند باشد این رنگ تا نیمه دیوار پاشیده میشود. آن هم با استفاده از رنگ افشانهها. اگر کسی حوصله به خرج دهد و این خانهها را در حافظهاش بسپارد، خواهد دید که پس از مدتی جای آنها را پارکینگ یا مجتمع تجاری میگیرد به این ترتیب پس از مدتی تخریب میشوند. شاید این رنگ نشانهای برای تخریبهای آینده خانههایی باشد که در فهرست میراث ملی ثبت نشدهاند و فقط ارزش معماری دارند و کارشناسی برای بررسی تاریخچه و ارزش آنها همت نکرده است.
سیداحمد محیط طباطبایی از تهرانشناسان معتقد است این کارها از عهده شهرداری بر میآید. منتها پیروز حناچی معاون شهرسازی و معماری وزارت راه اعتقاد دارد که شهرداری احتیاجی به نشانه گذاری ندارد خراب میکند و تمام. نمیدانم علت چیست. باید بررسی شود.
همین جمله را محمد حسن طالبیان، معاون میراث فرهنگی کشور نیز میگوید و ادامه میدهد که عکسهای تهیه شده را با معاون معماری و شهرسازی در میان میگذارد. رجبعلی خسروآبادی مدیرکل میراث فرهنگی استان تهران نیز تصاویر تهیه شده توسط خبرنگار مهر را دریافت میکند، تا از چند و چون این ماجرا اطلاع کسب کند.
شاید خبررسانیهای پیدرپی درباره تخریب بناهای تاریخی در تهران موجب شده تا نهادها و یا اشخاصی که این بناها را به هر علت تخریب میکنند، آهسته و پیوسته حرکت کنند و خانههایی را از جمع بناهای ثبت نشده خارج کنند که هنوز رسانه به آنها حساس نشده است. سازمان میراث فرهنگی نیز که هنوز شناسایی آثار تاریخی را وظیفه خود نمیداند مگر آنکه افکار عمومی نسبت به آن حساس شود. با این حال باید به این موضوع توجه کرد که این رنگها که به لکه ننگ میمانند، هیچ وقت از روی دیوار پاک نمیشوند.
انتهای پیام/