سرویس معماری هنرآنلاین: مسجد کبیر یزد در طی حدود صد سال و سه دوره بنا شده است. گفته می‌شود این بنا به دوره ساسانیان بر می‌گردد یعنی قدمتی حدود 600 سال دارد. بر طبق این قول این گمانه می‌رود که در ابتدا آتشکده‌ای بوده باشد که با ورود اسلام به مسجد تغییر شکل داده است.
این مسجد در قرن 6 هجری قمری به دستور گردشاسب از نوادگان علاءالدوله کالنجار ساخته شده است.
مسجد کنونی از آثار سیدرکن الدین محمد قاضی است و متعلق به دو دوره آذری و ایلخانی است. سردر رفیع مسجد یزد به زمان شاهرخ و دوره تیموری بر می‌گردد.
شهرت این مسجد به دلیل خوابیدگی گنبد، سردر رفیع و بلند آن و همچنین کاشیکاری‌های زیبا و منحصر به فرد آن است.
این مسجد جای سه مسجدی بنا شده که در قرون متمادی در جوار هم ساخته شده‌اند. این سه در دوره قاجاریان به مسجدی واحد با صحنی وسیع تبدیل شده است.
اولین مسجد، مسجد جامع عتیق در زمان حکومت عمرولیث صفاری با طرح شبستانی ساخته شد.
مسجد دوم مسجد جامع قدیم نام دارد که در زمان حکومت علاءالدوله گرشاسب بن علی بن فرامرز از امرای کاکویی یزد ساخته شد و سومین مسجد نیز مسجد جامع نو به همت سیدرکن‌الدین محمد قاضی در پشت قبله مسجد جامع قدیم بنیان نهاده شد. این مسجد صحنی کوچک و گنبد خانه و ایوانی عظیم داشت.
هنر معماری بی‌نظیر ایرانی در گچ کاری، شبستان، صحن، قدرت و استواری کاشیکاری‌های نفیس و زیبای لاجوردی و مناره‌های بر افراشته آن جلوه خاصی به این مسجد داده است.
کتیبه‌های مسجد یکی به خط کوفی آجری و دیگری به خط ثلث سفید روی کاشی لاجوردی نقش بسته است.
نور مسجد از طریق روشنایی غیر مستقیم به وسیله انعکاس نور از کچ سفید گنبد و دیوارها فضای ملایم و آرامش بخشی به مسجد می‌دهد و در عین حال یکی از شگفتی‌های معماری این مسجد است.
گنبد زیبای مسجد از نوع دو پوسته پیوسته است. مناره‌های مسجد هر کدام 48 متر ارتفاع با قطری حدود هشت متر هستند که هر چه به سمت بالا می‌روند لاغر تر می‌شوند. این مناره‌ها در سال 1313 فرو ریخته و دوباره ساخته شده‌اند.
این مسجد یکی از قدیمی‌ترین نمونه‌های معماری است که در معماری ناحیه یزد از آن الهام گرفته شده است.
انتهای پیام/