سرویس تجسمی هنرآنلاین: جامعه از همه اقشار مردم تشکیل شده است، نمی‌شود به علت نقصی در بدن، کسی را از بدنه جامعه جدا کرد. خداوند به مخلوقات خود توانایی‌هایی داده که بتوانند راه خود را یافته و به زندگی ادامه دهند. افرادی به ظاهر در جسم خود نواقصی دارند، اما این نقص با توانایی‌های دیگر جبران شده است. همان‌گونه که ورزشکاران سالم در مسابقات ورزشی شرکت می‌کنند، ورزشکاران دیگری هم وجود دارند که با وجود نقص عضو در مسابقات مختلف ورزشی و المپیک شرکت کرده و برای میهن خود افتخار به ارمغان می‌آورند. در جامعه هنری نیز این اتفاق افتاده و می‌افتد. بسیاری از هنرمندان، نویسندگان و دانشمندان در سراسر جهان بوده و هستند که با وجود نقص جسمی جایگاه والایی در جامعه جهانی دارند.
در کشور ما نیز از دیرباز، افراد شاخص بسیاری زندگی می‌کردند که با وجود نقص عضو باعث افتخار جامعه خود بوده‌اند، یکی از این افراد، رودکی شاعر نامدار ایرانی است که هر چند با نابینایی دست و پنجه نرم می‌کرد، اما شاعری توانا و نوازنده‌ای کار کشته بود.
در هر شاخه هنری می‌توان شاهد هنرنمایی افراد معلول بود، از موسیقی گرفته تا بازیگری. در حال حاضر نیز افراد ناقص العضو با تمام توان در این عرصه فعال هستند. نقاشانی وجود دارند که از نعمت دست محروم هستند، اما با دهان یا پای خود آثار هنری خلق می‌کنند. در رشته خط نیز چنین افرادی با خط خوش دل‌ها را نوازش می‌دهند. در عرصه موسیقی نیز همیشه شاهد هنرنمایی افراد معلول جامعه به خصوص نابینایان بوده و هستیم. امروزه افراد ناتوان یا کم توان ذهنی نیز در عرصه هنر ترکتازی می‌کنند. اخیرا نیز شاهد هنرنمایی این‌گونه هنرمندان، روی صحنه‌های تئاتر بودیم و انشاء‌الله خواهیم بود. این افراد علاوه بر اینکه خود، با استعداد و توانایی خدایی که در وجودشان است دست به هنرنمایی می‌زنند، به دیگران، حتی افراد سالم انگیزه می‌دهند تا از توانایی‌های نهفته خود استفاده کرده و وارد عرصه هنر یا علم شوند.
در گذشته‌های دور، اکثرا این‌گونه افراد را در خفا نگه می‌داشتند و آنان نیز ناخواسته تن به این جبر می‌دادند، اما امروزه کسی نمی‌تواند افراد معلول و ناتوانان ذهنی را در خانه یا کنج آسایشگاه‌ها حبس کند. آنان جزوی از جامعه هستند و می‌توانند شانه به شانه افراد سالم در فعالیت‌های هنری و علمی حضور داشته باشند. متاسفانه با وجود این توانایی در افراد معلول، آن گونه که شایسته و بایسته است توسط مسوولان و مدیران هنری به این هنرمندان توجه نشده و جدی گرفته نشده‌اند.
مدت‌هاست شاهد نمایشگاه هنرمندان معلول نیستیم، در صورتی که نقاشان و خوشنویسان فعالی در این عرصه‌ها داریم. تعداد محدود جشنواره‌ها برای افراد معلول نمی‌تواند جوابگو باشد.
هنرمندان معلول، چون دیگر هنرمندان دارای حق و حقوقی هستند که باید به آنان داده شود. آنان این انتظار را ندارند که چون هنرمندان دیگر به آنان توجه داشته باشند، بلکه به حداقل‌ها نیز راضی هستند که در اکثر مواقع این حداقل‌ها را نیز از آنان دریغ داشته‌اند. مسوولان و مدیران هنری، باید بیش از پیش به هنرمندان ناقص العضو، اما کامل العقل توجه داشته و به مشکلات آنان رسیدگی کنند. مطمئناً این کار، هم به این‌گونه افراد روحیه دو چندان می‌دهد و هم معلولان دیگر را از پستوها بیرون آورده و آنان را وادار می‌کند تا توانایی‌های خود را در عالم هنر به منصه ظهور برسانند. این حق معلولان است و این حق باید به آنان داده شود.
انتهای پیام/
سیدرضا اورنگ