سرویس موسیقی هنرآنلاین: چهار یا پنج سال پیش بود که گروه "دنگ شو" ساکسیفون را دوباره به موسیقی ایرانی بازگرداند. حضور توامان پیانو و ساکسیفون و تنبک در کنار فضا سازی‌های گیتار بیس و درام، رنگ نه چندان جدید اما فراموش شده‌ای را به موسیقی ایرانی داد و برای گروه دنگ شو موفقیت بزرگی محسوب می‌شد که بدون انتشار آلبوم رسمی با این همه اقبال روبرو شده؛ راهی که بعد‌ها "چارتار"، "بمرانی" و البته "پالت" هم آن را طی کردند و حالا "دنگ شو" به آلبوم جدید خود رسیده و احتمالا به زودی زود دیگر گروه‌های موسیقی هم با آلبوم‌های جدید خود از راه می‌رسند. هر زمان که گروه و یا یک موزیسین مورد اقبال عمومی قرار می‌گیرد دچار معزل عجیبی می‌شود؛ سطح توقع و انتظار مخاطب بالا می‌رود و در نهایت هنرمند ناچار می‌شود با فاکتور زمان بجنگد و در کمترین زمان ممکن آلبومی به مراتب بهتر از قبلی روانه بازار کند از این رو سخت است که کار بعدی هم در زمان مناسب آماده شود و هم از کیفیت بهتری برخوردار باشد و از طرفی هم هنرمندان موسیقی ما برای انتشار آلبوم همیشه عجله دارند و سعی می‌کنند به هر طریقی آلبومشان را جمع کنند. دنگ شو با تک آهنگ‌ها و آلبوم "شیراز چهل ساله" به محبوبیت رسید و حالا با «اتاق گوشواره» سعی در نگه داشتن مخاطبش را دارد اما آلبوم جدید به هیچ وجه پیوستگی آلبوم اول را ندارد. "اتاق گوشواره" مجموعه‌ای از قطعات ساخته شده در زمان‌های مختلف است که نه به لحاظ معنایی و نه به لحاظ لحن موسیقایی ارتباطی با یکدیگر ندارند. حتی استفاده از دو خواننده متفاوت (علی زندوکیلی و سعید آتانی) نیز این را نشان می‌دهد. قطعه اول که فرم آن بسیار متفاوت است می‌تواند یک دمو (Demo) برای گروه باشد. استفاده از تنبک و ریتم زنده و با طراوات این قطعه به اضافه هم‌خوانی متفاوت کرُ و در ادامه پیچ و تاب صدای ساکسیفون همه و همه نوید یک آلبوم متفاوت را می‌دهند، اما این شروع سرزنده و شاداب در قطعه دوم تبدیل به فرود ناگهانی می‌شود و لحن آن آنقدر حزن‌انگیز می‌شود که دیگر هیچ نشانی از شادابی قطعه اول در آن نمی‌بینی. آهنگسازان معمولا سعی می‌کنند شنونده را به طور نا‌محسوس و خیلی ملایم در فضاهای مختلف قرار دهند اما در قطعه اول و دوم این اصل رعایت نشده البته نا‌گفته نماند که انتخاب آواز دشتی و تلفیق آن با گام می‌نور به درستی انجام شده حتی زمانی که در شعر به کلمه "بنان" می‌رسد، تحریر خواننده مایه‌ای از آواز دیلمان را به خود می‌گیرد و تحریر‌های معروف استاد بنان در دیلمان را تداعی می‌کند. قطعه سوم با مقدمه سه تار و فضاسازی گیتار الکتریک تنظیم مناسبی را برای این قطعه بوجود آورده و شاید بهترین قطعه این آلبوم باشد که شنیدنش برای بیش از یک بار هم مقدور است. قطعه چهارم امضای دنگ شو را با خود دارد و کاملا شبیه کارهای قبلی این گروه است اما در قطعه پنجم با تکنوازی پر احساسی از ساکسیفون را داریم، اما آواز با جنس صدای خواننده اول متفاوت است شاید اگر این قطعه فقط توسط یک خواننده سنتی خوانده می‌شد شنیدنی‌تر می‌شد. قطعه "ماهی‌ها" شعر روانی دارد اما ترجیع بند آذری هیچ سنخیتی ندارد خصوصا که خیلی اصیل هم بیان نمی‌شود. شاید "دنگ شو" را بتوان یکی از معدود گروه‌هایی دانست که با جسارت به سمت ریتم شش هشت می‌روند و کار‌هایشان با کارهای معمول این ریتم تفاوت دارد. قطعه هفتم یک شش هشت است که گاهی هم ریتم آن به شش تایی ساده تغییر پیدا می‌کند و به یکی از کارهای پیشین دنگ شو شباهت زیاد دارد. قطعه "سیاهی" یک آواز دو صدایی است که در مایه شوشتری اجرا شده و فرم بسیار آشنایی برای شنونده است و به زیبایی توسط هر دو خواننده اجرا شده و تنها ویژگی افکت‌های روی صدای خواننده و فضای سازی پیرامون آواز است و مقدمه مناسبی برای قطعه پایانی است که با دکلمه شعر و قطعه‌ای که دو سوم آن بی‌کلام و در یک سوم پایانی با آواز شوشتری به انتها می‌رسد. در یک نگاه کلی "اتاق گوشواره" یک آلبوم پاپ است و ضعیف‌تر از کارهای قبلی "دنگ شو" به نظر می‌رسد ضمن اینکه جلد آلبوم اطلاعات ناقصی راجع به قطعات به مخاطب می‌دهد که فکر می‌کنم طراحی یک کاور مناسب و کامل، احترام هنرمند به مخاطبش را نشان می‌دهد که در این آلبوم اطلاعات داخل جلد آلبوم کامل نیست و این مهم خیلی مورد توجه نبوده است.
مشخصات:
آلبوم: اتاق گوشواره آهنگسازی و تنظیم: دنگ شو اشعار: مازیار عبایی، امیر چمنی، سعدی، عارف قزوینی، مولوی و... نوازندگان مه‌مان: اسحاق چگینی (نی)، نیما عظیمی‌نژاد (سه‌تار)، مانی مزکی (سازدهنی)، آتنا اشتیاقی (ویولونسل) و... خوانندگان: علی زندوکیلی و سعید آتانی ناشر: آوای باربد قیمت: سی‌دی ۱۰ هزار تومان، در فضای مجازی و بصورت فایل‌ام. پی. تری ۷ هزار تومان انتهای پیام/