سرویس تجسمی هنرآنلاین : نمایشگاه انفرادی نقاشی‌های لیلا قندچی روز جمعه ۱۱ مهر ۹۳ در گالری آران واقع در خیابان خردمند شمالی کوچه دی، پلاک ۱۲ افتتاح شد و تا سه شنبه ۲۲ مهر، به جز روز جمعه، هر روز از ساعت ۱۳ تا ۱۹ دایر است. در این نمایشگاه ۱۱ اثر در مجموعه‌ای با نام "پیشروی تا مغز استخوان" به نمایش گذاشته شده است.
در این نمایشگاه، لیلا قندچی در آثار خود موجودات خیالی و‌گاه افسانه‌ای را به به گونه‌ای نمادین تصویر کرده و در هر اثر، آن‌ها را با شیوهٔ خاص خودش با پیکره‌ها یا عناصری آمیخته که یادآور وجوه خاصی از وجود انسان است. گاهی فقط پای یک انسان دیده می‌شود گاهی سر مردی، و گاهی نیز پیکری می‌بینیم که قسمت‌هایی از بدنش را از دست داده است. در بعضی از آثار هم پیکره‌هایی تصویر شده است که بعضی خصوصیت‌های نگارگری ایرانی در آن‌ها قابل شناسایی است.
به کار بردن کلاژ و استفاده از موجودات خیالی به صورت اوریگامی* یکی از ویژگی‌های این آثار است. بنا بر گفتهٔ خود هنرمند، انتخاب اوریگامی به دلیل پیچیدگی خاص در ساختار آن است که به نوعی می‌تواند ساختار پیچیدهٔ قدرت‌های کنونی را بازنمایی کند؛ ساختاری که انسان معاصر را دچار سردرگمی و استیصال کرده است. در بین موادی که به عنوان کلاژ از آن‌ها استفاده شده می‌توان به نخ، فلز، و پارچهٔ توری اشاره کرد که شاید نمادهایی از خشونت زندگی انسان معاصر و همچنین احساس به بند کشیده شدگی و ناگزیری از پذیرش شرایط موجود باشد.
زمینهی آثار قندچی در این نمایشگاه اغلب خالی و سفید است یا به صورت پس زمینه‌ای با رنگ‌های سرد و بی‌روح، فضایی خالی و نامتناهی را به مخاطب القا می‌کند. اندازهٔ فیگور‌ها نسبت به قاب تصاویر نسبتاً بزرگ است. فیگور‌ها بسیار واضح و روشن تصویر شده‌اند و کاملاً از پس زمینه جدا هستند. این عدم ایجاد رابطه میان زمینه و فیگور‌ها، مانند استفاده از کلاژ و اوریگامی‌هایی که از صورت سه بعدی خود تغییر پیدا کرده‌اند و، برای گنجانده شدن در نقاشی دو بعدی او، به دو بعد تقلیل یافته‌اند، همه می‌تواند حاکی از بازنمایی ناخودآگاه هنرمند از بیگانگی عناصر و عدم تناسب در زندگی انسان امروزی باشد.
به طور کلی رنگ‌های به کار برده شده تقریباً در همهٔ آثار از خانوادهٔ خاکستری‌ها است، اما در چند اثر عناصر خاصی را می‌بینیم که با رنگ‌های بسیار روشن و چشمگیر جلب توجه می‌کنند. همچنین در پشت تابلو‌ها نیز لامپ‌های نئون قرار داده شده.
انسان‌هایی که در این نقاشی‌ها می‌بینیم همه در وضعیتی تأسف انگیز تصویر شده‌اند؛ گاهی در تقابل و مبارزه با موجودی عجیب الخلقه، گاهی مغلوب، و گاهی در کشاکش بین وضعیت‌های متضاد، و‌گاه گویی روایت تقابل زن و مرد در زندگی و ساختار اجتماعی است. اندازهٔ فیگورهای انسانی در بعضی از تابلو‌ها نسبت به فیگورهای دیگر خیلی کوچک‌تر است. در بعضی از تابلو‌ها فیگورهایی از انسان با اندازه‌های متفاوت دیده می‌شود اما اغلب فیگورهای غیر انسانی بزرگ‌تر کشیده شده‌اند که می‌تواند نشانه‌ای از ضعف انسان و ناتوانی او در برابر ساختارهایی باشد که بر او تحمیل شده است.
شباهت‌هایی در آثار لیلا قندچی با آثار سورئالیستی دیده می‌شود که به کار بردن موجودات و موقعیت‌های فراواقعی از آن جمله است؛ تصاویری که به نظر می‌رسد از ناخوآگاه هنرمند برخاسته و با تفکر آگاهانهٔ او سامان پیدا کرده است.
با این همه، در کارهای لیلا قندچی می‌توان نشانه‌هایی از امید یافت. به کارگیری نئون در پشت نقاشی‌ها شاید تأکیدی بر باورهای کهن ایرانیان بر توانایی نور و امید در مبارزه با سیاهی است. همچنین در بعضی آثار شخصیتی وجود دارد که به نظر می‌رسد نمادی از یک منجی باشد، نجاتگری از همان جنس انسان که یا در حال مبارزه است یا حامل امید.
لیلا قندچی متولد ۱۳۶۱ دارای مدرک کار‌شناسی ادبیات از دانشگاه آزاد است و کا‌شناسی ارشد خود را در رشتهٔ آموزش زبان آلمانی از همان دانشگاه اخد کرده است.
انتهای پیام/
هانیه عزیزپور
*اوریگامی : هنر کاغذ و تا، یکی از کاردستی‌های محبوب ژاپنی است. هدف این هنر آفریدن طرح‌های جالب از کاغذ با کمک تاهای هندسی است. معنای لغوی این واژه در زبان ژاپن "تا کردن کاغذ" است.