سرویس تجسمی هنرآنلاین : شهلا با بیان اینکه عنوان این نمایشگاه "نوزایی" است به خبرنگار هنرآنلاین، گفت: این چهارمین نمایشگاه انفرادی من است، اما اولین نمایشگاهی است که در آن به صورت انحصاری به طراحی پرداخته‌ام. این کارها اشاره‌ای به فضای کودکی و کودک درون است. در کارهای قدیمی من هم همیشه کودک حضور داشته ولی حضور یا شکل کودکی که در آنها دیده می‌شود اشاره به کودک‌های جامعه یا کودکی نقاش ندارد. در واقع این کودک بخش شعور خلاق و بخش ادراکی درون همه آدم‌هاست که در دنیای معاصر محاصره شده است.
او ادامه داد: من روی عرفان درون و آثار سهروردی مطالعه زیادی داشتم. در این آثار انسان هِرمسی وجود دارد یعنی انسانی که به خودشناسی می‌رسد. انسانی که سایه‌ها، ارتباط‌ها و هم‌هویت‌شدگی‌هایش کم شده و تبدیل به کودک می‌شود. گفته می‌شود اگر کسی بخواهد رشد کند باید از نو زاده شده و کودک شود. او باید یاد بگیرد در این فضایی که با ترس از آینده و گذشته محاصره شده، باز هم این امکان وجود دارد که با رفتن به درون خود و تلطیف کردن حالات درونی خودش با فضای کودکی و فضای شادی ارتباط برقرار کند.
شهلا با بیان اینکه فضای کودکی برای همه کسانی که کار هنری انجام می‌دهند وجود دارد افزود: هنگام نقاشی، شعرگفتن یا خلق موسیقی، کودک همواره حضور دارد، چون دقیقا آن زمان، لحظاتی است که ارتباط ما با زندگی روزمره کاملا قطع شده و شخص وارد یک فضای شهودی درونی می‌شود. شهود در همه آدم‌ها حضور و وجود این کودک است، یعنی بخش تفکری درون آدم‌ها که در واقع دیده نمی‌شود. انسان معاصر در طی حیات روزمره خود آنقدر با پیچیدگی، سختی و چارچوب‌ها محاصره شده که یادش می‌رود دوره کودکی هم داشته و آن کودک هم می‌تواند صدمه ببیند و هم می‌تواند بازی کند. ویزگی کودک این است که در عین حال که شاد است آسیب هم می‌بیند و این دو می‌توانند با هم حضور داشته باشند.
او با اشاره به اینکه نقاشی‌هایش به صورت درونی دریافت شدند گفت: فضای این کارها کاملا شهودی بوده و این تصاویر ضمن اینکه بیننده را به این فضا می‌برد می‌تواند دریچه‌ای باشد برای رساندن این پیام که هر کس با شعور درونی خود از هر طریقی مانند نقاشی، موسیقی و یا حتی آشپزی با شاد بودن ارتباط پیدا کند. این کارها می‌تواند یک شکل نگاه کردن معاصر به این تیرگی‌ها باشد.
شیوا شهلا با اشاره به تفاوت این مجموعه کارها با آثار قبلی خود گفت: در نمایشگاه‌های قبلی من همه کارها رنگی بود. ولی من همیشه به انسان علاقه‌مند بودم و این موضوع همیشه در کارهایم حضور داشته است. ولی این نگاه‌ها در مجموعه جدید متعلق به دوره دیگری بود که من رنگ را به صورت کامل کنار گذاشتم و سعی کردم که تجربه ارتباط من با هنر به شکل درونی اتفاق بیفتد. در واقع کاغذ، بی‌رنگ شدن و کمرنگ شدن یک نوع فلسفه زندگی است. من در این نقاشی‌ها سعی کردم همان‌طور که دارم به موضوع فکر می‌کنم به آن عمل کنم. رنگ‌ها بخشی از وجود آدم است که روی او سنگینی می‌کند و وقتی شما رنگ را حذف می‌کنید، هویت‌ها را کمرنگ می‌کنید و به جایی می‌رسید که این بچه شکل می‌گیرد. این نقاشی‌ها کاملا شهودی است و شاید ثمره این بوده که من در دوره‌ای از آن کارهای قبلی فاصله گرفتم و روی کاغذ در سفیدی و بی‌رنگی به صلح رسیدم. مثل اینکه در دوره‌هایی دوست داشتید از بعضی شعرا تاثیر بگیرید و بعد می‌خواهید کشف کنید که از درون خودتان چه چیزی می‌آید. در این کشف‌ها به یک نمود بیرونی نیاز است تا در یک نقاشی، فرم‌ها را به معنا تبدیل کند و من سعی کردم از فرم کودک به معنای کودکی برسم.
او درباره تکنیک آثار خود گفت: وقتی به عنوان یک نقاش با بوم و رنگ کار کنید با مسائلی مثل خستگی، ساعت کار و... مواجه هستید. ولی وقتی با تخته شاسی و کاغذ کار می‌کنید این امکان وجود دارد که همه جا آنها را با خود حمل کنید. حتی در آغوش گرفتن تخته شاسی و کاغذ باعث می‌شود صمیمانه‌تر با فضا ارتباط برقرار کنید. البته طراحی در ایران خیلی مهجور است و نادیده گرفته می‌شود و عده زیادی فکر می‌کنند نقاش کسی است که با رنگ کار کند. ولی یکی از زیبایی‌های این مجموعه برای من همین بود که طراحی چقدر در دسترس است و همه جا مداد و کاغذ کنار شما هست.
شهلا درمورد تاثیر فضای بیرونی بر کارهای خود گفت: من در ارتباط با بیرون در حال شهود درونی خودم هستم. در دنیای معاصر آدم‌ها ضمن اینکه یک زندگی روزمره دارند به فضای درونی خود خیلی مراجعه می‌کنند و به خودشناسی اهمیت می‌دهند. در این کارها آدم‌هایی را می‌بینید که در کنار آنها فرم‌های هندسی، فلش یا نقطه‌چین وجود دارد. این فرم‌ها یا حجم‌های هندسی دقیقا اشاره به محاصره شدن انسان در همین چهارچوب‌های روزمره است. این کودک تخیلی نیست بلکه خود من هستم که در همین جامعه با مشکلات مردم زندگی می‌کنم و به دنبال راه حلی برای آنها می‌گردم.
او ادامه داد: در این کارها نگاه بچه‌ها نافذ است و همیشه در آن سئوال است. در واقع غیر از شهود و مسائل درونی من در تابلوها سوال انسان‌ها در مورد تمام این مشکلات روزمره مطرح شده است. این کودکان نماد انسان معاصر هستند که درگیری‌اش خود او است.
شهلا با اشاره به تاثیر خانه طراحی بر کارهای خود گفت: من در جریان انجام این مجموعه با فرهاد گاوزن در ارتباط بودم، چون فضای خانه طراحی تنها جایی است که طراحی به صورت خالص مطرح می‌شود و شاید اندیشه او در کند‌و‌کاو با فرم و موضوع باعث می‌شود درونی‌تر زندگی کنید و بیشتر اطراف را نگاه کنید. کارهای من خیلی نو،کمرنگ و خاص است و ممکن است عده‌ای آن را پس بزنند و به دنبال کارهای قبلی من باشند و اگر حمایت فرهاد گاوزن نبود شاید اصلا نمی‌توانستم این کارها را ارائه دهم.
انتهای پیام/