سرویس تجسمی هنرآنلاین: صورت شاملو را دوبار ساختم. پس از دیدن مستندی از زندگی شاملو، مجسمه اول راضی‏‌ام نمی‏‌کرد و تصمیم گرفتم با شمایل تازه‏‌ای که آن مستند از شاملو برایم ساخته بود، کار را بازسازی کنم. در واقع شیوه نشستن و نگاه کردن شاملو را از آن مستند الهام گرفتم.

استقبال از تندیس شاملو تاکنون بسیار چشمگیر بوده است. علاوه بر محبوبیت فراوان او تصور می‏‌کنم، رئالیته تندیس شاملو از همه تندیس‏‌ها بیش‏تر بود و این البته دلیل مشخصی داشت. آیدا، همسر شاملو، در طول ساخت مجسمه مشاوره‏‌هایی به ما می‏‌داد که خیلی به دردمان خورد. این موهبتی بود که من در ساخت دیگر تندیس‏‌ها از آن بی‏‌بهره بودم. مجسمه دوم را که به خانم آیدا نشان دادیم بسیار تحت تاثیر قرار گرفت. ما مدت‏‌ها ایستاده بودیم و می‏‌دیدیم که آیدا به مجسمه همسرش خیره و مبهوت است و هیچ چیزی نمی‏‌گوید. پس از مدتی که به خودش آمد شروع کرد به ایراد گرفتن از نتیجه کار. مثلا می‏‌گفت شاملو این‏طوری نمی‏‌نشست یا این‏گونه نگاه نمی‏‌کرد یا اصلاحاتی که در صورت مجسمه مدنظرش بود را می‏‌گفت. ما هم همه را اعمال کردیم و اثر اینگونه از آب درآمد که خیلی‏‌ها را شگفت‏‌زده کرد.

انتهای پیام/