سرویس فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین: در میان چهره‌های مهم هنری اعم از سینما، موسیقی یا ادبیات، شخصیت‌های مطرحی هستند که انتقادهای سختی به مواضع سیاسی صهیونیست‌ها داشته‌اند. در میان موزیسین‌ها، می‌توان به راجر واترز خواننده، نوازنده، آهنگساز و عضو سابق گروه پینک فلوید اشاره کرد که از مخالفان سرسخت اسرائیل است. واترز 71 ساله که از هواداران سرسخت فلسطینی‌ها است، همیشه به ضدیت با یهودی‌ها متهم بوده است.
او آخرین بار دسامبر 2013 با مقایسه اسرائیل با آلمان نازی بار دیگر خشم محافل صهیونیستی را برانگیخت. واترز در یک مصاحبه تلویزیونی رفتار صهیونیست‌ها با فلسطینی‌ها را با جنایات آلمان نازی مقایسه کرد و گفت: شباهت‌ها با آنچه در دهه 1930 در آلمان اتفاق افتاد، بسیار آشکار است.
واترز در مصاحبه خود خاخام‌های اسرائیلی را "عجیب و غریب" توصیف و آنها را متهم کرد که اعتقاد دارند فلسطینی‌ها و دیگر اعراب خاورمیانه "مادون انسان" هستند. او گفت: لابی یهودی بسیار پرقدرت است.
واترز با اشاره به مسئله هولوکاست گفت: خیلی‌ها بودند که وانمود کردند از 1933 تا 1946 چیزی به اسم سرکوب یهودی‌ها وجود نداشته است. پس این یک سناریو تازه نیست. با این تفاوت که این بار فلسطینی‌ها هستند که به قتل می‌رسند.
عضو سابق گروه پینک فلوید ادامه داد: من با یهودی‌ها دشمنی دارم. یهودستیز هم نیستم، اما خط مشی رژیم صهیونیستی در سرزمین‌های اشغالی و غزه را محکوم می‌کنم. این سیاست‌ها غیراخلاقی، غیرانسانی و غیرقانونی است. تا وقتی رژیم صهیونیستی این سیاست‌ها را ادامه بدهد، به اعتراضات مسالمت‌آمیز خود ادامه می‌دهم.
واترز در مصاحبه خود به یک نکته مهم نیز اشاره کرد. او گفت: بحث در دفاع از سیاست‌های این رژیم دشوار است. برای همین مدافعان اغلب از یک تاکتیک انحرافی استفاده می‌کنند. آنها مرتب منتقدان را به حوزه عمومی می‌کشانند و آنها را به یهودستیزی متهم می‌کنند.
واترز مارس 2011 نیز از همکاران هنرمند خود خواست در بایکوت فرهنگی رژیم صهیونیستی به او بپیوندند.
اما در میان سینماگران کن لوچ، فیلمساز بریتانیایی و همین‌طور ژان لوک گدار فیلمساز معروف فرانسوی در این زمینه مواضع شفافی دارند.این دو نفر از دیگر چهره‌های معروف هنری هستند که همواره با سیاست‌های رژیم صهیونیستی مخالفت کرده‌اند.
کن لوچ که سال 2006 برای فیلم "باد بر مرغزار می‌وزد" برنده جایزه نخل طلای جشنواره کن شد، همان سال حمایت خود را از بایکوت موسسات فرهنگی رژیم صهیونیستی اعلام کرد و در بیانیه‌ای، گفت: فلسطینی‌ها چهل سال پس از اشغال سرزمین خود، نابودی خانه‌ها و ربوده شدن و قتل شهروندان خود، خواهان این بایکوت هستند.
لوچ ادامه داد: هیچ امیدی نیست که این سرکوب به زودی به پایان برسد. به عنوان شهروندان بریتانیایی باید مسئولیت خود را بپذیریم. باید دولت‌های بریتانیا و آمریکا را به خاطر حمایت و مسلح ساختن اسرائیل محکوم کنیم.
لوچ همان سال دعوت برگزارکنندگان جشنواره فیلم حیفا را برای حضور در این جشنواره رد کرده بود.
ژان لوک گدار یکی دیگر از چهره‌های هنری است که هیچ‌کس در ضدیت او با رژیم صهیونیستی تردید ندارد. هرچند این ضدیت همیشه با اتهام یهودستیزی - همان چیزی که راجر واترز هم به آن اذعان دارد - یکی شده است. یهودستیزی یکی از چیزهایی است که گدار همیشه با آن سر و کار داشته است، مسئله‌ای که چهار سال پیش وقتی قرار شد جایزه اسکار افتخاری دریافت کند، بار دیگر مورد توجه قرار گرفت. دشمنی گدار با رژیم صهیونیستی و حمایت جدی او از فلسطینی‌ها اغلب با نفرت از یهودی‌ها یکی شده است. هرچند خودش در مصاحبه‌های مختلف این ادعا را "ابلهانه" دانسته است.
فیلمساز عصیان‌گر سینمای فرانسه که سال 1960 با فیلم "از نفس افتاده"، یکی از موسسان موج نو سینمای این کشور بود، سال 1970 تولید پروژه‌ای به نام "تا آزادی" را شروع کرد که درباره تلاش فلسطینی‌ها برای رسیدن به استقلال بود. این پروژه در نهایت به نتیجه نرسید، اما گدار سال 1976 در مستند "اینجا و جای دیگر" تعدادی از صحنه‌های آن را به کار برد.
گدار هم سال 2008 حاضر به شرکت در جشنواره فیلم تل‌آویو نشد.
اما یکی از نویسندگان مهمی که در تریبون‌های مختلف انتقاد خود به سیاست‌های رژیم صهیونیستی را اعلام کرده، گونتر گراس نویسنده برنده جایزه ادبی نوبل آلمانی است. او بارها و بارها انتقادهای خود را به صورت علنی اعلام کرده و البته که مقامات صهیونیستی را نیز به واکنش وا داشته است.
در آوریل 2012 و درشرایطی که بحث برنامه هسته‌ای ایران در مجامع بین‌المللی موجب التهاباتی شده بود و صهیونیست‌ها موجد این التهابات بودند و سعی بر اوج گیری آن داشتند شعری از گونتر گراس با عنوان "آنچه باید گفته شود" در روزنامه آلمانی زود دویچه تسایتونگ، نیویورک تایمز و روزنامه ایتالیایی لارپوبلیکا منتشر شد که جنجال‌های فراوانی را در میان اصحاب رسانه و سیاست بر انگیخت. او در این شعر با اشاره به بمب‌های هسته‌ای اعلام‌نشده تل‌آویو، آنها را تهدیدی برای صلح جهانی خوانده است و به این واسطه تل آویو و سیاست‌های جنگی صهیونیست‌ها را زیر سوال برد. اشاره گونتر گراس به زرادخانه‌های صهیونیست‌ها واکنش‌های تندی نیز از جانب مقامات مسئول صهیونیستی به دنبال داشت.
او در این شعر به صراحت از رژیم صهیونیستی نام می‌برد و با انتقاد از "حمله پیشگیرانه" می‌گوید که اسرائیل به‌عنوان یک قدرت اتمی، صلح جهانی را که خود متزلزل است، به خطر انداخته است. هر چند این اظهارات نویسنده آلمانی برنده نوبل ادبیات و همین طور دیگر اظهارات او علیه رژیم صهیونیستی موجب انتقاداتی از او شد و او را یهودستیز خواندند، اما گونتر گراس از اظهارات گذشته خود علیه رژیم صهیونیستی دفاع کرد.
او در یک جلسه کتابخوانی در همان آوریل 2006 بار دیگر اسرائیل را مورد انتقاد قرار داد و از گفته‌های پیشین خود دفاع کرد. او گفته بود: نمی‌دانم که چه چیز برای من بدتر است، انتقادهای صریح یا این واقعیت که خیلی از کسانی که باید بهتر از من بدانند سکوت پیشه کرده‌اند.
این انتقادات صریح موجب شد که حکم ممنوعیت ورود گراس به سرزمین‌های اشغالی قدس نیز صادر شود. به بهانه حملات وحشیانه این روزهای رژیم صهیونیستی به مردم غزه بخشی از شعر ضد صهیونیستی گونتر گراس ذیلا از نظرتان می‌گذرد:
چرا سکوت می‌کنم، کتمانی اینهمه طولانی، بر آنچه که آشکار است، و "از بازی جنگ" انجام شده، که در انتها، جان به در بردگانش، این ماییم، حداکثر در حد در حاشیه مانده‌ها.
کتمان عمومی این امر واقع، که سکوت من هم جزیی از آن است، به نظرم، دروغ آزاردهنده‌ای است الزامی که حکم مجازاتی را منظور می‌کند مادامی که مورد بی‌توجهی قرار گیرد چونان حکم "ضد سامی‌گری" است که عادی می‌شود و اما اینک، چون سرزمین من، با جنایات خاصه‌اش، که بی‌نظیرند، هر بار مورد بازخواست قرار می‌گیرد
و اما چرا اینهمه سکوت کرده‌ام؟ چون می‌دانستم، تبارم، که با ننگی هرگز زایل نشدنی عجین شده، از آن بازم می‌داشت...
و چرا تازه الآن می‌گویم؟ به پیری افتاده و با آخرین خامه قلم: که قدرت اتمی اسراییل به مخاطره می‌اندازد، صلح جهانی را که خود به خود شکننده و لرزان هم هست؟
و اذعان کنم که: دیگر سکوت نمی‌کنم چون از ریاکاری غربی‌ها به جان آمده‌ام، و امید آن دارم بسیاری دیگر کسان نیز از سکوت رهایی یابند...
سال 2006 نیز تعدادی از نویسندگان بزرگ جهان که منتقد سیاست‌های آمریکا و رژیم صهیونیستی در قبال مسائل فلسطینیان بودند از جمله نوام چامسکی ، هارولد پینتر و ژوزه ساراماگو در نامه‌ای این سیاست‌های تاسف بار را محکوم کردند. در میان چهره‌های ادبی هوادار بایکوت فرهنگی رژیم صهیونیستی همچنین می‌توان به آلیس واکر نویسنده آمریکایی برنده جایزه پولیتزر، هنینگ مانکل نویسنده سوئدی و ایان بنکس نویسنده اسکاتلندی اشاره کرد.
انتهای پیام/