به گزارش هنرآنلاین به نقل از روابط عمومی تماشاخانه ایرانشهر؛ در این جلسه که اجرای آن را عابس خلقی برعهده داشت از سه منظر اقتباس، اجرا و نقد درباره اجرای "قصر" گفت‌وگو شد.
قلی‌پور در آغاز صحبت‌هایش نمایش "قصر" را یک اثر متن محور معرفی کرد که در اجرا با استفاده از تکنیک‌های حرکت و بدن شکل گرفته است. او با اشاره به دشواری نقد آثاری که بر حرکت استوار هستند، گفت: خوشبختانه در این نمایش اثری از حرکت‌های اغراق شده که از نیمه دهه 70 در تئاتر باب شد خبری نیست و کارگردان این نمایش نگاه ظریف و حداقلی به حرکت و جنس حرکت در کارش داشته است.
حسین نمکین نیز صحبت‌های خود را با پرداختن به این جمله که تئاتر جدی و رادیکال تئاتری است که با فرم تئاتر روبرو می‌شود، گفت: در این اثر مخاطب برخوردی دوگانه و مبهم دارد چون اثر سرراست و راحت نیست. این سوال را مطرح می‌کنم که آیا "قصر" یک نمایش ابزورد است؟ چقدر صفت تئاتر ابزورد در آن دیده می‌شود؟ حتی با توجه به قطع ارتباط، نوع کارکرد زبان، تکرار و... من هیچ چیز ابزوردی در این کار ندیدم چرا که هر کاری که با نفس مکانیزم‌های شکل‌گیری معنا درگیر می‌شود ابزورد نیست.
او با اشاره به چهارچوبی که صحنه در مقابل اثر قرار می‌دهد، افزود: تئاتر جدی این فاصله و چهارچوب را می‌شکند و با این مرز درمی‌افتد.
قلی‌پور نیز در ادامه به تم تکرار در این اثر پرداخته و پرداخت کاراکتر اصلی را در این فضای تکرار موفق دانست. او تصویری که از دوقلوهای هراس‌آور ارائه شده را کامل ارزیابی کرده و حضور کاراکتربندی‌های آثار کافکا مانند منشی‌ها، دوقلوها، کارمندان دون‌پایه و... را یکی از جنبه‌های موفقیت‌آمیز اقتباس آرمین جوان از رمان "قصر" عنوان کرد.
عابس خلقی نیز به دوگانه بودن شخصیت‌های آثار کافکا اشاره کرد و تقابل خود واقعی کاراکتر با عملش را یکی از دشواری‌های بازیگری در این نمایش دانست. او استفاده درست از در را که یکی از عناصر آثار کافکا است ستود.
آرمین جوان نیز در پاسخ به نکات گفته شده بیان کرد: اصلا قصد نداشتیم ابزورد باشیم، شخصا واکنشی نسبت به تئاتر تجربی و تئاتر مشقت دارم و معتقدم که مدت‌هاست راه را اشتباه می‌رود و متاسفانه تماشاگر به آن عادت کرده است.
او درباره اجرای این نمایش هم توضیح داد: برای ما کافکا مد نظر بود. نمایشنامه و ایده‌های اجرایی، دیالوگ‌ها و... طی ماه‌های طولانی مطالعه و تمرین شکل گرفت. همه چیز با دقت چیده شده تا منظر کافکا دیده شود.
جوان با اشاره به آنچه در سال‌های تحصیل و کار تئاتر آموخته، گفت: تئاتر امروز ما آنقدر پدر بدی است که المان‌های تربیتی‌اش را قبول نمی‌کنیم و همین شروع یک حرکت تازه است.
حسین نمکین در بخش پایانی این جلسه 2 ساعته زبان آثار کافکا را خشک و هوشیار عنوان کرده و حضور یک پلات ثابت در آثار او را یکی از راهبردهای ارزیابی آثار دراماتیکی که از داستان‌ها و رمان‌های او اقتباس می‌شوند معرفی کرد.
او با اشاره به زندگی نامه کافکا و مقایسه پلات در چند داستان و رمان او گفت: در آثار کافکا با هندسه‌ای نامتعارف روبرو هستیم. در آثار او با زور ناب قانون مواجهیم. او پلاتی غیر از زندگی واقعی‌اش ندارد و همین دلیل در عین اسرار آمیزبودن آثارش باعث همزاد پنداری نیز می‌شود.
در این جلسه مباحث تغییر شخصیت اصلی داستان، دوگانگی شخصیت، افزودن عناصر نمایشی به کافکا، سیال بودن مکان، تاثیر اشیا روی کنش‌های فردی، دقت کارگردان در به پرانتز بردن سایکولوژی و درک دراماتیک بازیگر به نفع کافکا در نمایش "قصر" و ... مطرح و مورد گفت‌وگو قرار گرفت.
گفتنی است، نمایش "قصر" هر روز غیر از شنبه ها ساعت 19 در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایران شهر روی صحنه می‌رود.
انتهای پیام/32/