سرویس تئاتر هنرآنلاین : خانه نمایش اداره تئاتر این روزها میزبان نمایشی است که اجرای آن تحسین عموم تماشاگران به ویژه هنرمندانی را که در این مدت به تماشای آن نشسته‌اند، برانگیخته است. نمایشی با عنوان "پرده‌برداری" نوشته روسودی سان سکندو که با ترجمه پرویز تائیدی و کارگردانی حسین رحیمی و نقش‌آفرینی دو بازیگر کم توان ذهنی اجرا می‌شود.
حسین رحیمی کارگردان این نمایش که حدود 12 سال است در عرصه تئاتر درمانی مشغول به فعالیت است و پیش از این نیز نمایش‌هایی مانند "اینجا فقط آرزو"، "صندلی‌ها" و... را با همین گروه در ایران و چند جشنواره خارج روی صحنه برده، درباره هدف اصلی خود از تمرکز بر این شکل کار در تئاتر و همچنین روند کار با افراد کم‌توان ذهنی، به خبرنگار هنرآنلاین، گفت: تبدیل جامعه معلولان به جامعه‌ای نقش‌پذیر مهم‌ترین هدف من از کار با این عزیران است، چراکه معتقدم ممارست و پافشاری من روی این قضیه باعث می‌شود در آینده نه چندان دور جریان تئاتری کشور به این مقوله به شکل جدی‌تری نگاه کند. امیدوارم بتوانم برای کارگردانانی که می‌خواهند در این مسیر گام بردارند راهی باز کنم.
رحیمی با ابراز رضایت از اجرای "پرده‌برداری" در خانه نمایش اداره تئاتر و همچنین با اشاره به نگاه "هنرمندانه و متعهدانه" مریم معترف که برای اجرای این نمایش در اداره تئاتر همکاری بسیار خوبی با این گروه انجام داده، ادامه داد: به نظرم نقطه عطف اجرای نمایش "پرده‌برداری" در خانه نمایش واکنش تماشاگران به ویزه هنرمندانی است که از این کار دیدن می‌کنند. از طرفی هم باید قبول کنیم که هنوز برای تماشاگران تئاتر ما این قضیه مقداری پیچیده و مبهم است و زیاد تمایلی برای دیدن این کارها ندارند و وقت هم نمی‌گذارند. تماشاگر تئاتر ما تصور می‌کند که احتمالا قرار است در این نوع نمایش‌ها با احساسات او بازی بشود و بیشتر به شکل یک جشن نیکوکاری به آن نگاه می‌کند و باور ندارد که امکان دارد همین بچه‌ها با تمام محدودیت‌هایشان دست به خلق تئاتر به معنای حرفه‌ای آن بزنند و مانند یک بازیگر حرفه‌ای ایفای نقش کنند.
او با اشاره به اینکه تمام بچه‌های این گروه به صورت دقیق و مانند بازیگران حرفه‌ای که باید در طول اجرا خود را آماده نگه دارد تحت نظر خانواده‌هایشان و همچنین مشاوران متخصص گروه رژیم غذایی، رژیم خواب و... هستند، افزود: این نمایش به صورت کاملا حرفه‌ای اجرا می‌شود، اما خیلی‌ها فکر می‌کنند ممکن است در شرایطی احساسی قرار بگیرند و به همین خاطر به خودشان این فرصت را نمی‌دهند که برای تماشای این کار وقت بگذارند.
این کارگردان تئاتر تصریح کرد: برای آمدن تماشاگر به سالن‌هایی مثل خانه نمایش یا سالن‌های خصوصی مسایل زیادی نقش دارد که تا تمام آن‌ها مهیا نباشد این سالن‌ها چنین امکانی را به هر نمایشی هر چقدر هم که حرفه‌ای باشد نمی‌دهند، به طوری که من حتی درخواست اجرای این کار را به عنوان یک نمایش حرفه‌ای به تماشاخانه ایرانشهر ارائه کردم، چون اگر این کار حرفه‌ای نبود در 9 جشنواره خارجی پذیرفته نمی‌شد. در حالی‌که یکی از جشنواره‌های مهم تئاتر در نیویورک به گروه ما پنج شب اجرا می‌دهد اما در اینجا امکان اجرا در سالن‌های رسمی مهیا نیست، چون می‌گویند کار شما ستاره ندارد، انگار که تماشاگر می‌خواهد بیاید ویترینی از چهره‌ها ببیند و تئاتر اهمیتی ندارد. ضمن اینکه اگر خانم معترف و پیگیری‌های ایشان هم نبود شاید ما در خانه نمایش هم نمی‌توانستیم این کار را اجرا کنیم.
رحیمی درباره روند شکل‌گیری نمایش پرده برداری توضیح داد: راستش بعد از اجرای چند نمایش من مدتی از این بچه‌ها دور بودم تا اینکه در سال 87 مجددا شرایطی فراهم شد که با معلولان کار کنم. قرار شد با شنو قادری بازیگر اصلی این نمایش کاری را آماده اجرا کنیم که بعد از انتخاب متن و حدود پنج ماه تمرین فشرده و سخت کار آماده شد. علت انتخاب نمایشنامه "پرده‌برداری" هم به این خاطر بود که توانایی‌های یک فرد معلول را به لحاظ ذهنی و جسمی روی صحنه نشان می‌دهد.
او اضافه کرد: در "پرده‌برداری" ما نشان می‌دهیم که یک فرد معلول و کم‌توان ذهنی می‌تواند در 45 دقیقه یک زندگی جدید را روی صحنه مدیریت کند و به همین میزان در تماشاگر این باور پیش می‌آید که این افراد با تمرین و ممارست می‌توانند به زندگی اجتماعی بازگردند و زندگی خودشات را مدیریت کنند.
کارگردان نمایش "صندلی‌ها" که علاوه بر اجرای نمایش با بچه‌های معلول ذهنی، جسمی، حرکتی در حوزه تئاتر درمانی نیز فعال است، با بیان اینکه تا این لحظه هیچ حمایت و کمکی از سوی هیچ سازمان و نهادی به او نشده، اظهار کرد: ما به دنبال طرح شعارهای انساندوستانه آن‌چنانی نیستیم، زیرا کار ما دربست خودش انسانی است. با این حال من فعالیت خودم را با معلولان در زمینه تئاتر ادامه می‌دهم و تنها درخواستم این است که تمام کسانی‌که می‌توانند از این کار حمایت معنوی کنند تا انگیزه‌ای بیشتری برای ادامه فعالیت‌هایمان داشته باشیم. رحیمی ادامه داد: البته باید این را هم بگویم که خوشبختانه اخیرا آقای دکتر همایون هاشمی رئیس سازمان بهزیستی از کار ما دیدن کردند و ضمن اینکه بعد از پایان کار تعدادی بلیت برای این اجرا از ما گرفتند تا به خانواده‌های معلولان بدهند، در صحبت‌هایی که با هم داشتیم قول‌های مساعدی دادند که علاوه بر کمک مالی برای اعزام گروه به تمام جشنواره‌های خارجی، این حمایت را نیز انجام بدهند تا ما بتوانیم به صورت یک گروه حرفه‌ای از این به بعد در حوزه تئاتر فعالیت کنیم. اتفاق بزرگ دیگری هم ایشان قول دادند از آن حمایت کنند این بود که قبول کردند از اجرای یکی از پروژه‌هایم که نمایش بزرگی با بازی مشترک معلولان ایران و ارمنستان است برای اجرا در جشنواره تئاتر معلولان در تهران حمایت کنند.
نمایش "پرده‌برداری" کاری از گروه نمایشی پاپیون است و شنو قادری و مهران قندهاری در آن بازی می‌کنند. این نمایش پیش از این به دو جشنواره هایفست ارمنستان و سولو روسیه دعوت شد، اما به خاطر مسایل مالی فقط توانست در جشنواره هایفست روی صحنه برود. "پرده‌برداری" هر روز بجز شنبه‌ها ساعت 18 در خانه نمایش اداره تئاتر اجرا می‌شود.
انتهای پیام/