به گزارش خبرنگار مد و لباس هنرآنلاین ، شیوا شیبانی طراح لباس نشان تجاری "شین" پس از دریافت فوق دیپلم گرافیک از دانشگاه سوره، به عنوان عکاس خبری مشغول به کار شده و در کنار آن کار طراحی لباس هم انجام می‌دهد. او درباره ورود خود به عرصه مد و لباس می‌گوید.
درباره نحوه فعالیت خود توضیح دهید.
من طراحی لباس مردانه و زنانه انجام می‌دهم. با توجه به اینکه در رشته گرافیک تحصیل کردم و از نوجوانی برای خود و اطرافیان طراحی لباس انجام می‌دادم، تصمیم گرفتم فعالیت در این زمینه را گسترش دهم و برای دیگران هم طراحی لباس انجام دهم. همیشه تمایل داشتم لباسی متفاوت داشته باشم و علاقه به خاص بودن باعث شد وارد این کار شوم، بنابراین با استفاده از تجربیات خود کار را شروع کردم و کارهایم را برای عموم ارائه می‌دهم و علاوه بر آن سفارش هم دریافت می‌کنم.
طرح‌های شما چه ویژگی خاصی دارند؟
من بیشتر سعی می‌کنم از طرح‌های سنتی به صورت مدرن استفاده کرده و کاری پست مدرن ارائه دهم، چون احساس می‌کنم مردم ما به استفاده از نقش‌های سنتی علاقه دارند و استفاده از این طرح‌ها در لباس برای آنها خوشایند است.
برای آقایان چه نوع لباسی طراحی می‌کنید؟
برای آقایان پیراهن، کلاه، دستمال گردن و... طراحی می‌کنم و مدل و طرح آنها بستگی به این دارد که سفارش‌دهنده چه چیزی بخواهد. مثلا اگر شخص لباسی برای کنسرت بخواهد طرح آن با لباس اجتماع متفاوت است، اما کارها معمولا تلفیقی از طرح‌های مدرن و سنتی است. مثلا یکی از کارهای من یک کلاه روسی بود که روی آن از نقش‌های سنتی استفاده کردم.
برای طراحی لباس چه نکاتی را در نظر می‌گیرید؟
اولین چیزی که به آن فکر می‌کنم رنگ و جنس پارچه است و بعد از آن به طرح‌هایی که می‌توان روی آن پارچه پیاده کرد فکر می‌کنم و برای آن اتود می‌زنم. اما گاهی اوقات پارچه را انتخاب می‌کنم و بر اساس نقش آن لباس را طراحی می‌کنم. در مجموع خود را محدود نمی‌کنم و بیشتر مواقع طرح‌ها را به کمک بازی با پارچه جلوی آینه به دست می‌آورم و آنقدر پارچه را جا به‌جا می‌کنم تا به طرح دلخواه خود برسم.
کارهای شما تک هستند یا به تعداد تولید می‌شوند؟
از هر طرح من فقط یک عدد تولید می‌شود و اگر هم کسی سفارش مجدد از یک طرح بدهد آن را با یک پارچه دیگر برای او می‌دوزیم. البته این طرح‌ها قابلیت تولید انبوه هم دارند ولی طرحی که برای تولیدی استفاده می‌شود محدودیت‌هایی از نظر جنس و مدل پیدا می‌کند و رنگ، مدل و قیمت آن باید عمومی‌تر باشد تا برای همه اقشار جامعه قابل استفاده باشد. اما جنس پارچه در مزون با کیفیت‌تر و گران‌تر است و مخاطبان کارها از قشر متوسط به بالا هستند. من سعی می‌کنم قیمت کارهایم خیلی بالا نباشد و لباس‌هایم قیمت‌های متفاوتی دارند تا برای عده بیشتری قابل استفاده باشند.
به نظر شما دلیل استقبال مردم از لباس‌های دوخته شده در مزون چیست؟
آنها به دنبال خاص بودن هستند و از تکراری بودن خسته شده‌اند. الان افرادی هستند که به دنبال یک متد خاص هستند و کارهای یک طراح را دنبال می‌کنند و با توجه به سلیقه آن طراح از نظر رنگ و مدل، مشتری کارهای او می‌شوند. مشتری‌ها وقتی کارهای طراحان مختلف را ببینند تشخیص می‌دهند که سلیقه‌شان به چه نوع کاری نزدیک‌تر است.
زیاد شدن تعداد مزون‌ها را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
من کمی مخالف این افزایش هستم چون نمی‌توانیم بگوییم همه آنها متخصص هستند یا تحصیلات و سلیقه این کار را دارند یا در ذات آنها چنین چیزی وجود دارد. به نظر من افراد برای انجام هر کاری باید دانش آن را کسب کنند. برای طراحی لباس هم فرد باید دانش رنگ و طراحی و... داشته باشد و جنس پارچه و مواد مورد استفاده را بشناسد. الان عده زیادی هستند که این کار را انجام می‌دهند ولی خیلی از آنها دانش این کار را ندارند. این موضوع بر‌می‌گردد به دانش و درک شخص از زندگی و آینده کاری خود؛ اگر کسی واقعا توان انجام این کار را در وجود خود تشخیص داده باید اصولی رفتار کند و آموزش ببیند.
برای ارائه اصولی و معرفی طرح‌ها چه کاری باید انجام داد؟
به نظر من نباید کار خود را فقط به ایران محدود کنیم و باید کار آنقدر خوب باشد که بتوان خارج از ایران هم آنها را ارئه داد. من تعدادی از کارهایم را در لندن فروخته‌ام و در فوریه ٢٠١٣ تعدادی از کارهای من در میلان به نمایش گذاشته شد و یکی از آنها که در هفته مد استریت استایل ٢٠١٣ حضور داشت در مجله "گلامور" به چاپ رسید. همچنین در پاریس برای یک موزیسین ایرانی به نام سعید خاورنژاد طراحی لباس انجام دادم که کنسرت موسیقی سنتی او در تونس برگزار شد. کارهای دیگری هم به پاریس و کشورهای دیگر برای فروش فرستاده‌ام.
فکر می‌کنید آنچه ما به عنوان مانتو می‌پوشیم در کشورهای دیگر هم قابل استفاده است؟
بله اگر مانتوی بلند یا یک پوشش اسلامی مانند کت بلند باشد که در کشورهای اسلامی دیگر هم قابل استفاده باشد می‌توانیم لباس‌های خود را به آن کشورها صادر کنیم. اما لازمه این کار این است که فرم لباس‌ها از قالب همیشگی بیرون آید و مردم ما هم باید به استفاده از رنگ‌های شاد عادت کرده و از رنگ‌های تیره دوری کنند.
انتهای پیام/