به گزارش هنرآنلاین به نقل از روابط عمومی خانه تئاتر؛ کاظم هژیر آزاد رئیس انجمن بازیگران خانه تئاتر در پی نقدهایی که به داوری یازدهمین جشن بازیگر شد پاسخی را منتشر کرد که به شرح زیر است:
شالوده‌ی برگزاری مراسم روز جهانی تئاتر، که یازده سال است به نام "جشن‌های خانه تئاتر"، به مناسبت روز جهانی تئاتر در اردیبهشت ماه با مشارکت انجمن‌های خانه تئاتر، از سال۱۳۸۱ با پیشنهاد هیات مدیره خانه تئاتر مستقر در خانه هنرمندانپی ریزی شد.
فکر بیرون آوردن از حصار سالن و به معرض دید عموم و مشارکت مردم گذاشتن این آیین، آن هم نه در یک روز بلکه یک هفته، پیشنهاد آقای بهروز غریب پور، عضو هیات مدیره خانه تئاتر، و مدیر وقت مجموعه خانه هنرمندان بود.
اولین گرامی داشت روز جهانی تئاتر در فضای باز و بسته خانه هنرمندان توسط خانه تئاتر، با شرکت همه انجمن‌های موجود، دربهار سال ۱۳۸۱ انجام شد. در این جشن انجمن بازیگران یکی از فعال ترین انجمن‌ها در به ثمر رسیدن این برنامه بود.
هیات مدیره انجمن بازیگران در پی چند نشست با اندیشه ارزیابی و داوری بازی‌های بازیگران تئاتر تهران در عرض یک سال به پیشنهاد مهدی میامی موافقت کرد. اولین جشن بازیگر که همراه با داوری یک سال داوران انجمن با وجود عدم تجربه کافی در امر داوری و زلزله شهر تهران و آتش سوزی درتئاتر شهر، با سماجت و پافشاری تنی چند از فعالان انجمن همچون علی بی غم، هوشمند هنر کار و راقم سطور شامگاه ۹ اردیبهشت ۱۳۸۳ برگزار شد وعلیرغم انتقادات مغرضانه حاسدان و نظر تنگان، بازتاب رسانه‌ای فوق العاده‌ای یافت و انجمن مورد تشویق مدیر عامل خانه هنرمندان وهیات مدیره خانه تئاتر قرارگرفت وبه پاس زحماتش، تقدیرنامه رسمی با امضاء عزت الله انتظامی دریافت کرد.
در این جشن برای اولین بار، موسسه اندیشه سازان به عنوان حامی مالی جشن پوستر و کاتالوگ مان را تهیه کرد و زنده یاد هانی بال الخاص ۹ اثر نفیس نقاشی خود را به برگزیدگان هدیه داد. و از آن پس با درس گرفتن از کاستی ها بدون دریافت کمک مالی دولتی ، تنها به ابتکاروتفکرجمعیی از ده سال است که هیات مدیره انجمن این مراسم برگزار می‌کند. از برگزاری این جشن و این مسابقه چند هدف داشتیم.
نخست، زنده نگه داشتن نام تئاتر، و شرکت فعال در آیین روز جهانی تئاتر بوده، هست و خواهد بود.
دوم، سالی یک بار به این بهانه هم که شده دور هم جمع بشویم. زیرا جمع شدن دورهم این شرایط بسیار مشکل است. یکدیگر را ببینیم. از حال هم باخبر شویم.
سوم هم با ادامه کاری و پیدا کردن اصول درست، به مرور زمان در ارتقاء سطح کیفی بازیگری تاثیر بگذاریم.
در رسیدن به هدف اول و دوم شک ندارم که موفق بودیم . با تجاربی که به دست آورده ایم هر سال بهتر ازسال پیش بوده. اما در مورد ارتقاء سطح کیفی بازیگری باید اعتراف می‌کنم که خیر هنوز راه درازی در پیش رو داریم. اما ایمان دارم که برای کاملترو کم ایراد تر شدن این داوری باید راه یابی جامعی بکنیم. هنوز به ایده‌های مطلوبی که داشتیم نرسیده ایم. اما خرسندم که جشن بازیگر و در کنار آن داوری بازیگری، چنان اعتباری کسب کرده و چنان مورد توجه و حساسیت دوستانمان قرار گرفته که ما را موظف می‌کند حتما تدابیر عاجل تربه اصلاح کارمان بیاندیشیم . خوش خیالی است اگر تصورکنیم که کارمان نقص ندارد با این که باوردارم که کار کوچک هم کار است ولی اعتقاد دارم که همه ی کارهای بزرگ در تمرین و ادامه کاری، تجزیه و تحلیل وتشریک مساعی و خرد جمعی رفع نقص می‌شود. شاید دوستان منتقد ندانند، در همین راستا آیین نامه داوری جشن چند بار مورد جرح و تعدیل قرار گرفت و هنوز هم هیچ یک از ما ادعای درستی مطلق آن را نداریم.
مسئول هیات داوران ۱۳۹۲طرح جدیدی ارائه داد که ما آن را هم با نرمشی اصولی پذیرفتیم و به آزمون گذاشتیم که هنوزمنتظر بازخورد آن هستیم. اگرمشکلات درون گروهی سال گذشته اجازه می‌داد، قصد داشتیم آیین نامه داوری جشن را با نظر و دیدگاه‌های صائب دوستان صاحب نظر اصلاح و تکمیل کنیم. بنابراین اصلاح آیین نامه داوری در دستور کار عاجل انجمن قرار دارد و به زودی فراخوان اصلاح از سوی دبیرخانه دائمی جشن بازیگرداده خواهد شد.
از همان ابتدای طرح داوری یکسال تلاش بازیگران بدون داشتن بودجه ، از نظربرخی از دوستان خود هیات مدیره انجمن بازیگران به علت مشکلات و نداشتن بودجه امری محال و نشدنی به نظر می‌رسید، آن ها معتقد بودند پول می‌خواهد. اما اکثریت معتقد بودند زمانی که هیات مدیره خانه تئاتر و هیات مدیره‌های انجمن ها سال ها است که بدون حقوق و بی چشمداشت تلاش صنفی می‌کنند، پس هستند دوستانی که بدون چشمداشت مالی این داوری را برای انجمن خودشان به انجام برسانند. در واقع این حرکت نوعی آزمون بود و هنوز هم هست.
دوستان و همکاران عزیز، ما در صلاحیت و توانمندی هیچ یک از داوران خود تردید نداریم. ترکیب داوران ما ترکیب قابل قبولی از همکاران پیشکسوت ونیروهای جوان و فعال بوده است که بی چشمداشت در سرما و گرما و خانم ها در شب‌های دیرهنگام این شهر شلوغ، و(در برابر چه که افتد و دانی)از خود گذشتگی کرده و از نمایش ها دیدن کرده اند. آن ها نشان دادند که در این برهه از زمان از چنان همت والایی برخوردارند که برایشان پول تنها معیار ارزش ها نیست. انجمن قدر تک تک این دوستان همکار را می‌داند و دست تک تکشان را می‌بوسد و از ایشان سپاسگزاراست. آرزومندم بتوانیم این داوران وداورانی که تا کنون مشغله کاری شان اجازه ی همکاری با ما را نداده است با تامین بودجه با خودهمراه کنیم. درسال گذشته هیات مدیر انجمن تمام هم خود را مصروف گرفتن حامی از بخش خصوصی کرد تا بودجه فعالیت‌های لازم یکسال انجمن را تامین کند، که نتایج آن را در جشن بازیگر با حضور شرکت سامسونگ ملاحظه کردید. اکنون درصدد هستیم این همکاری را با حامی و یا حامیان ادامه داده، شان و منزلت مراسم خود را از نظر کمی و کیفی بالا ببریم. اما این مهم ، بیش ازهر چیز حسن نیت و برخورد دوستانه و دلگرم کننده وپشتگرمی همکاران خودمان را می‌طلبد.
از همان آغاز داوری‌های نخستین، دچار مشکل بودیم؛ گاه آیین نامه مدونمان کمک می‌کرد اما گاه ارواح و سلیقه‌های گوناگون و کمی تجربه در این امر، راه را بر اجرای آیین نامه سد می‌کرداما سرانجام با نشست هاو گفتگوهای گاه نفس گیر، به نتیجه می‌رسید . خب بدیهی است که هم بازتاب مثبت داشته باشد و هم منفی. اما در مجموع، ما را برای اجرای بهتر این داوری آبدیده تر و توجه و حساسیت‌های اهالی بازیگریما را برای ادامه راه مصمم ترمی کرد.
اکنون دوستان منتقد عزیز، شما حق دارید نظر بدهید. حتی مخالفت کنید. ضمن احترام به نظرات شما که عضو محترم انجمن خود ما هستید یا آن دوستانی که عضو انجمن ما نیستید ولی همکار ما هستید، تقاضا دارمبیایید انصاف را در گویش هامان رعایت کنیم. خود زنی نکنیم.از کلی گویی اجتناب کرده، مشخص صحبت کنیم. شان همکاران خودمان را حفظ کنیم. داوران انجمن ما همکاران خودمان هستند. شایسته نیست آنها را زیر ضرب برده، ضایع کنیم با سخن غیر مستقیم و کنایه آمیز اجرشان را ضایع کنیم و تلاش یکساله شان را زیر سوال ببریم وخلاصه دشمن را شاد کنیم.
اکنون نظر چند داور قدیم و برندگان جایزه که انتقادها متوجه آنها نیز می‌شود می‌آورم و قضاوت را به انصاف خود شما وامی‌گذارم:
رویا تیموریان : + خیلی از دوستان وقتی بازی دارند، نمی آیند داوری کنند. چون برای یک بازیگر مهم است که یک سال کارش و سوابقی که دارد، دیده شود تا این که به عنوان داورمسئولیتی را بر عهده بگیرد. هر کسی از تحسین شدن لذت می‌برد.
+ یعنی مثلا جایی که دچار سردرگمی بشویم، جایی که همه اینقدر خوب هستند که ندانیم کدام را انتخاب کنیم، آن وقت بحث سلیقه به میان می‌آید، اما در اولویت نیست.
+ اگرانتقاد می‌کنیم که مردان فرهنگی، قانون گذاران و روسا و مدیران دولتی نگاه هنرمندانه به ما ندارند، بیاییم خودمان این نگاه را به خودمان داشته باشیم.
+از نظرمن با این استانداری که داریم، بازیگر یک وجود ندارد، در بسیاری از داوری ها، ممکن است، بازیگریک اعلام نکنیم، به نظرمن این یک نوع آموزش و تلنگر است.
پرویز پور حسینی + شب بازیگر، فرصت خوبی است که اعضاء یک صنف سرخوشانه گرد هم می‌آیند.
+ افراد باتجربه، به علت گرفتاریهای شغلی ، و این که داوری کاری وقت گیرو پرمساله ای است، از قبول مسئولیت داوری سر بازمیزنند. ولی کم و بیش طی این دوره تقریبا داوری ها بی مساله بوده است.
+ جشواره تئاتر فجر، به هر حال یک جشنواره دولتی است . و هرچه قدر هم که افراد سعی کنند که آرایشان بی طرف باشد، به هر حال جو جشنواره روی آنان بی تاثیر نیست. این مساله در مورد داوری‌های جشن بازیگر وجود ندارد. و داوران دست و بالشان از لحاظ تصمیم گیری باز تر است.
بهزاد فراهانی +اما در جشن بازیگر کس نمی تواند اعمال نظر و یا دخالتی بکند. برای نظرداوران احترام زیادی قائل هستند. برخلاف نظر دوستانی که فکر می‌کنند فشاری بهداوران هست، اصلا چنین چیزی نیست، ما هرکسی را که دعوت می‌کنیم، نظرشان برایمان محترم است.
مسعود دلخواه + وقتی صحبت از جشن بازیگر می‌شود، کمتر بازیگری است که نخواهد به آن جشن برود . مخصوصا از زمانی که برترین‌های سال هم کاندید و انتخاب می‌شوند.
+ داوری دو مرحله ای با همه اشکالی که می‌تواند داشته باشد، در حال حاضر تنها راه ممکن است.
+من شخصا برای انتخاب‌های کانون‌های صنفی ، چه انجمن بازیگران یا کارگردانان و چه کانون منتقدان اعتبار بیشتری قائل هستم.
+ متاسفانه افراد خلاق که می‌توانند تاثیر گذار باشند و با ایده‌های نو بیایند، احتمالا گرفتاریهای زیادی دارند.
مهدی میامی + فکر می‌کنم تا حدودی موفق بوده، فکر اولیه این بود که بازیگران معرفی شوند که این کار انجام شده است.
+ با تشکیل انجمن بازیگران خیلی چیز ها را به دست آوردیم ، این هویت به دست آمد و با جشن بازیگر شکل گرفت و تبلیغ شد و جایگاهش را محکم تر کرد. به اعتقاد من جشن بازیگر تاحدودی به اهدافش رسیده و امیدوارم فکر‌های بهتری مطرح شود تا بتوانیم جایگاه بالا تر به دست بیاوریم.
+ من در دوره گذشته جشن یکی از داوران بودمو در جلسه ای گفتم که باید نکات و ایده‌های نوی وارد این فضا شود.می توان از ایده هایی که اساتید تئاتری در اختیارمان قرار می‌دهند برای به روز کردن جشن و شیوه‌های داوری استفاده کنیم. اساسنامه ای که همان اول نوشته بودم تا حالا دستخوش تغییراتی شده است، اما آن تغییرات در جهت مثبت نبوده است.
+ در جشنواره ای مانند فجر، یک هفته داوران به طور فشرده تئاتر می‌بینند و نظر می‌دهند ، آن هم در مورد چند گروه مختلف که به خاطر جشنواره کار کرده اند، اما در انجمن بازیگران در طول یک سال کار ها داوری می‌شود، این دقیق تر و بهتر و حرفه ای تر است، اصلا این درست است.کاری که داوران برای ارزیابی جهت معرفی برگزیده در جشن بازیگر می‌بینند، کاری حرفه ای است نه کاری که فقط یک شب اجرا می‌شود.
+ امیدوارم این جشن سال به سال رشد کند و بهتر شود.
محمد یعقوبی انتقاد‌های جدی درباره آن می‌شنوم، ولی اگر منظور از انتقادها این است که دیگر شب بازیگر نباشد، به نظرم بجا نیست. بدون شک بودنش خوب است. الان هم که دیگر واقعا جایی برای خودش باز کرده. من یک بار داور یک دوره شدم و نقدی به مقررات آن داشتم و بعد از آن دیگر داوری را قبول نکردم. تصویب کرده اند که اگر کسی کارگردان کاری باشد حق ندارد به بازیگرانش رای بدهد، من رعایت کردم اما متاسفانه دیدم دیگران رعایت نکردند. آن زمان آراء جدا گانه گرفته می‌شد، خب اگرشرطی می‌گذارند، باید همه رعایت کنند، اگر چه اساسا اعتقاد دارم این شرط اشتباهی بود، و سال بعد گفتم داوری را می‌پذیرم به این شرط و ممانعت برداشته شود، چون کارگردان یک کارکیفیت کار بازیگرش را بهتر می‌شناسد و بیشتر از هر کسی می‌داند که بازیگرش چه بوده و چه شده.منطقی و منصفانه نیست که اگر بازیگر کارش خوب بود از یک رای محروم باشد. با توجه به این که کارگردان در عرض مدت تمرین و اجرایی که دارد می‌تواند کارشناسانه تر رای بدهد.پس او باید در باره بازیگرانش حق رای داشته باشد.
+مثلا آیین نامه ای که برای جشن بازیگر نوشته شده را در معرض دید عموم بگذارند و نظرات مطرح شود و کارشناسی شود، این طوری آیین نامه محک می‌خورد وخرد همگان به کار گرفته می‌شود.
+ مراسمی که من در این سال ها دیده ام متاسفانه فضایی هنری و فرهنگی برآن حاکم نبود . البته این فقط حرف من تنها نیست. باید طرز نگاهشان را به این شب عوض بکنند، به هر حال چند دفعه ای که من در این مراسم حضور داشتم، توی ذوقم خورد.
+به هر حال داوری کار سختی است، وبه هر کس که جایزه داده شود، کسانی هستند که انتقاد کنند چرا آن دیگری جایزه نگرفته. ولی هرچه اعتبار داورانشان را بالا ببرند، هرچه شایسته سالارانه تر داوری کنند، انتقاد دیگران به انجمن بی اثر تر خواهد شد.
+ سال به سال ترتیب داور ها فرق می‌کند. که این درست است ولی بارها شنیده ام که اعتبار داورها در مقایسه با سال‌های گذشته ، در انجمن بازیگران سیر نزولی دارد.
+ من فکر می‌کنم برای این که انجمن اعتبار کافی به دست بیاورد، باید اتکا به آراء محکمی باشد که الان نیست.
+ این که اعضاء خود انجمن حق رای داشته باشند به نظرم به انجمن اعتبار می‌دهد. کاندیداهایی که انتخاب می‌شوند، این که بگویند فلان بازیگر با۱۲۰ رای کاندیدا شده ، حتی انتخاب هم نشود ، خوب است و انگیزه ایجاد می‌شود.وقتی نه نفر انتخاب می‌شوند که بروند و کار ها را ببینند ملزم به رای دادن هستند ، اما چندصد عضو انجمن الزامی ندارند که بروند و همه کار هارا ببینند.
+مسلما جشنواره فجربا داوری جشن بازیگر تفاوت دارد. انجمن بازیگران دارد درست تر عمل می‌کند.به هر حال یک نگاه سالانه و کلان دارد. ترجیح می‌دهم مقایسه نکنم. اما به هر حال می‌توانم بگویم ، انتخاب انجمن بهتر است، چون دولتی نیست، نگاهش دولتی نیست، الزامات دولتی را ندارد، حساب و کتاب دولتی را ندارد، و این خیلی خوب است.
+اینکه انجمن بازیگران کاندیداهای آن ماه را اعلام بکند، این می‌تواند به نفع خودش هم باشد، چون خبرسازی می‌کند، وهر ماه که می‌گذرد، کاندیداها بیشتر می‌شوند و شاید درسال حدود ۴۰یا ۵۰ کاندیدا باشند. این که همه گروه ها احساس کنند که دیده می‌شوند، این روند جذابی می‌تواند باشد که هر ماه کاندیداهای آن ماه را اعلام بکنند.
+ خبرسازی آن محدود به یک شب در سال نمی شود، در طول سال خبر ساز می‌شود و البته پذیرای نقد هم باید باشد.این که در طی ماه گروه ها احساس کنند کارشان دیده و مطرح می‌شود، به تکاپو می‌افتند، انگیزه چند برابر می‌شود، این یک بده بستان به وجود می‌آورد.
علی بی غم + تداوم برگزاری جشن بازیگربه خودی خود ، تحقق همان هدف است و تا این جا شکل و شمایل قابل قبولی داشته است. در دوره‌های گذشته شاهد فراز و فرود هایی در کیفیت اجرا جشن بودیم که آن هم یک سر طبیعی در مسیر رشد جشن است.
+ولی ریشه ی تما اختلاف نظر ها را در اختلاف سلیقه ها می‌بینم. داوران منتخب همواره چهره هایی قابل قبول برای جامعه هنر کشورمان هستند، هنرمندانی مثل پرویز پورحسینی، سهراب سلیمی، گلاب آدینه ، اصغر همت ، بهزاد فراهانی ، قطب الدین صادقی، حمید سمندریان ، احمد کامیابی مسک و خیلی‌های دیگر از داوران معتبر جشن بازیگر بوده اند.
+ براین باورم که بهتر است همه داوران تمامی اجرا ها را در طول سال ببینند. در برخی دوره‌های گذشته هم همین روش را به اجرا گذاشتیم، اما مشکلاتی بروزکرد: اول این که هریک از هنرمندان که دعوت به کار می‌شدند، ناچار از ادامه داوری بازمی ماندند و انتظار بیجایی بود که ایشان خواهش کنیم کارهای پیشنهادی را نپذیرند، چرا که برای داوری ریالی دستمزد دریافت نمی کردند.ثانیا بعضی از اجرا ها نظر ایشان را جلب نمی کرد و گلایه داشتند که اجراهایی را به ما معرفی بکنید که از نظر انجمن قابل قبول و در حد حرفه ای باشد. به همین جهت شاید، انجمن تصمیم گرفت که یک تیم داوری به عنوان هیات داوران اولیه (داوران منتخب آثار) درکنار تیم داوران نهایی تشکیل بدهد.
+ به عنوان کسی که در روند شکل گیری و تداوم این مراسم ، هم درسمت دبیر بودم و هم به عنوان داور حضور داشتم ، به صراحت می‌گویم که هرگز نه سفارشی وجود داشته و نه توصیه پذیری بوده ، چرا که مبنای کار بر پایبندی به اصول هنرمندانه است که خوشبختانه نه مادیات در آن جایی داردو نه سیاست.ترجیح می‌دهم در مورد داوری جشنواره ها صحبت نکنم.
سیامک صفری +واقعا مجموعه ای که یک سال فعالیت تئاتری را داوری بکند(گویا داورانی برای یک سال انتخاب می‌شوند که کار ها را ببینند و نظرشان را جمع بندی کرده و در نهایت انتخاب نهایی را داشته باشند) کار سختی انجام می‌دهند . آن چه که آدم را امیدوار می‌کند، این است که اساسا این اتفاق هرسال می‌افتد و با این که عمر طولانی ندارد، قطعا روند خودش را طی می‌کند و روز به جای خوبی می‌رسد. بازیگری که در آن شب تشویق می‌شود، و جایزه ای می‌گیرد، به جایره مهمی دست پیدا کرده است ، زیرا صنف خودش او را انتخاب می‌کند.جشن بازیگر درمسیر تجربه است، شاید نیاز به گذرزمان دارد.
+ در کشور ماهم این اتفاق می‌افتد، واین اتفاق عالی است.هرچند که هنوز جوان است و تجربیاتی صورت می‌گیرد تا روزی به بلوغی برسد، به حدی که بتواند انتخابش را به شکلی عنوان کند که خیلی با اهمیت باشد.
+ من این اصل را در ذهن دارم که جشن بازیگر هنوز شکل کامل خودش را پیدا نکرده و جوان است، در مسیری است که تجربه می‌کند، مشکل بودجه و مسائلی مثل این ، دست و پای جشن را بسته است.
+ به هرحال باید منتظر بلوغ جشن بود. انجام دادن کار تشکیلاتی و صنفی، کارجمعی و باهم بودن و دوست داشتن این که کنار دستی مان بهتر از همه بوده ، فهمیدن و قبول کردن آن خیلی مهم است.آرزو می‌کنم که این انتخاب و جایزه جایگاه ویژه ای داشته باشد و همه چیزش درست باشد. مثل همه جای دنیا.
+بله تفاوت بسیار است، چون داوری در خانه تئاتر و شب بازیگر نگاه صنفی دارد و نگاهش محدود به یک تعداد اجرای محدود در یک جشنواره نیست. انجمن بازیگران، خانواده بازیگران تئاتر را در طول سال دنبال می‌کند و فعالیت هایشان را در طول سال می‌بیند.بسیاری از نمایشهایی که در مدت زمان یک سال اجرا می‌شوند، در جشنواره تئاتر فجرنیستند. مساله دیگر این است که صنف ما می‌خواهدهمکار خودش را تشویق کند، این با انتخاب‌های جشنواره فجر خیلی فرق دارد، به نظرمن تفاوت بنیادی است.
شبنم مقدمی + ویژگی یک چنین جشن یا گرد همایی که ضرورتش برای صنف ما احساس می‌شد، خارج از قواعد سیاست گذاری‌های مرسوم جشنواره هایی مثل فجر صورت می‌گیرد، در واقع فقط کیفیت اثر بررسی می‌شود. این که چه کسی هست، نوبت چه کسی هست، جایگاه حرفه ای آن چه قدر مرتفع است یا نیست در نظر گرفته نمی‌شود.
+ داوری به هرگونه ای که باشد، ممکن است یک عده ای بپسندند و یک عده ای نپسندند. من راستش فکر می‌کنم این دو مرحله ای بودن اتفاق خوبی است، برای این که بخاطر تعداد آثاری که اجرا می‌شود و کم هم نیست، داورها ممکن است همه کار ها را نتوانند ببینند. ولی دو مرحله ای که باشد، خب یک عده ای می‌بینند، و اگر تایید کردند، داوران نهایی هم می‌روند و کار را می‌بینند.روش خوبی است . ولی من توقعم این است که چون دو دوره خودم انتخاب شدم و جایزه گرفتم این را می‌گویم ، شاید اگرغیر از این بود، مطرح نمی کردم که مبادا شبهه بر انگیز باشد و سوء تفاهم ایجاد بکند.
+ داوطلبانه و با عشق و دل و انگیزه کار می‌کنند، تا یک مراسمی را برای هم صنف هایشان برگزارکنند. شبی را دور هم جمع شوند، همدیگر را ببینند، به همه خوش بگذرد، به روی هم لبخند بزنند، جایزه ای داده شود، و جایزه ای بگیرند. باید قدردان باشیم و سپاسگزار.
+همه وظیفه خودشان می‌دانند که همکاری بکنند ، این جشن صنف خودمان است و اتفاق مهمی است، یک همایش که فرخنده است، یک شب دورهم باشیم، بدون این که به نداشته هایمان فکرکنیم، بدون این که به کینه هایمان و به غصه هایمان فکر کنیم، به روی هم لبخند بزنیم و باهم حال خوبمان را تقسیم کنیم. این یک شب خیلی غنیمت است در سالفکر می‌کنم برای برگزاری این شب هر کسی هر کاری از دستش برمی آید باید انجام بدهد.
(نقل قول ها از نشریه دوره دوم و شماره ۳ بازیگر است)
انتهای پیام/32/