به گزارش سرویس تئاتر هنرآنلاین/
تئاترهای لاله زاری، نوعی از نمایش های ایرانی است که در گوشه و کنار تهران روی صحنه می روند. این نوع نمایش ها پیش از این در تماشاخانه های خیابان لاله زار اجرا می شدند و تماشاگران بسیاری داشته و دارند. این تئاتر که بیشتر برای سرگرمی و خنداندن مردم روی صحنه می روند، گاهی برای خنداندن بیشتر مردم ، از برخى عرف هاى اجتماعی عبور می کنند. پس از بسته شدن تماشاخانه های لاله زار، این گونه نمایش ها به سالن های دیگر تهران که اکثر آنها پیش از این سالن سینما بود نقل مکان کردند. برخی از سینماها نیز یکی از سالن های خود را برای کسب درآمد در اختیار آنها قرار دادند. تئاترهای لاله زاری طرفداران بسیاری دارد و اکثر زمان ها سالن هایی که این گونه نمایش ها را روی صحنه دارند مملو از تماشاگران است که گاهی این نمایش ها در سه سانس اجرا می شوند. یکی از ایرادهایی که به تئاترهای لاله زاری می گیرند، استفاده از برخى دیالوگ هاست که متاسفانه تماشاگران هم از آن استقبال و قهقهه سر می دهند !
با کمال تاسف خنداندن مردم به هر طریق ، معضلی است که گریبان تئاتر، سینما و تلویزیون ما را گرفته است. استفاده از الفاظ غیر فرهنگی برای خنداندن تماشاچیان جهت کسب درآمد بیشتر، متاسفانه هنر طناز و کمدى ما را از آن عظمت همیشگی دور کرده است. جالب این است که کار به جایى رسیده که تماشاگران تنها زمانی لبخند به لب آورده و یا قهقهه سر می دهند که یکی از الفاظ پیش پاافتاده توسط بازیگران اجرا یا به زبان آورده شود!
چه مسوولان بخواهند و چه نخواهند، مردم از تئاترهای لاله زاری و مشابه آن استقبال می کنند. راه تصحیح این گونه آثار ، جلوگیری از اجرای آنها نیست، بلکه باید آنها را کنترل و در نهایت هدایت کرد. بسیار اتفاق افتاده که مسوولان بازبینی نمایشی را دیده و به آن مجوز داده اند، اما هنگام اجرا ، عوامل نمایش آن را تغییر داده اند. حضور مداوم بازرسان در سالن های نمایش یکی از راه های موثر برای کنترل و هدایت آنهاست.
انتهای پیام/
سید رضا اورنگ