به گزارش هنرآنلاین / روز پدر، روزی نمادین است برای ارج نهادن بر مهربانی، ایثار و از خودگذشتگی پدران و بدون شک هیچ روزی بدون وجود پدران زیبا نیست و در فقدان پدران رنگی از زندگی کم خواهد شد. به مناسبت میلاد امیر المومنین علی (ع) و روز پدر با تنی چند از فرزندان هنری، هنرمندان گفت و گویی داشتیم تا از نقش پدران هنرمندشان در زندگی هنری آنها جویا شویم.
پدرم به من دید هنری داد
نادر مشایخی گفت: من به کمک پدرم توانستم با هنر آشنا شوم و در این مسیر گام بردارم در نتیجه من خودم را مدیون او می‌دانم زیرا اگر او نبود با هنر آشنا نمی‌شدم.
نادر مشایخی آهنگساز، رهبر ارکستر و فرزند بازیگر پیشکسوت تئاتر و سینما جمشید مشایخی است. او به هنرآنلاین در مورد نقش پدرش در زندگی هنری‌اش گفت: واضح و روشن است که پدرم در رشد، پرورش و علاقه من به هنر تاثیر مهمی داشته است که این تاثیر نه تنها از لحاظ هنری بلکه از این نظر بوده است که هنر را چگونه ببینم و چگونه به آن بپردازم.
مشایخی خاطرنشان کرد: مهمترین مسئله این است که اگر من آهنگساز و رهبر ارکستر شدم به دلایلی غیر از هنر بستگی دارد یعنی اینکه من به کمک پدرم توانستم با هنر آشنا شوم و در این مسیر گام بردارم در نتیجه من خودم را مدیون او می‌دانم زیرا اگر او نبود شاید با هنر آشنا نمی‌شدم.
این آهنگساز تاکید کرد: من بیشتر به دنبال هنر الهام بخش هستم زیرا دوست دارم با ارائه هنر مناسب در زندگی خودم و مخاطبان تاثیر بگذارم و بتوانم با این تاثیر در زندگی هر کسی تغییر به وجود آورم.
این رهبر ارکستر در ادامه با اشاره به اینکه پدرش دوست ندارد به صورت مستقیم از او حمایت کند، افزود: من همیشه به صورت غیر مستقیم از سوی پدرم حمایت شدم زیرا او معتقد است بسیاری از فرزندان هنرمندان بزرگ از لحاظ هنری در جایگاه مناسبی قرار ندارند و فقط به دلیل حمایت‌های پدرشان در هنر ماندگار شدند در نتیجه به صورت مستقیم از من حمایت نمی‌کند و من نیز از این حمایت‌های غیر مستقیم استقبال می‌کنم.
نادر مشایخی در ادامه بیان کرد: مهمترین مسئله برای من این است که چه چیزهایی از پدرم یاد گرفتم و چگونه می‌توانم آنها را به فرزندم منتقل کنم. پدرم به من آموخت تا برای هنرمندان احترام قائل باشم زیرا زمانی‌که به هنر دیگران احترام بگذارم می‌توانم برای هنر خودم نیز ارزش قائل باشم.
از پدر انسان بودن را آموختم
شقایق فراهانی مهمترین خصوصیت پدرش بهزاد فراهانی را انسان بود و عشق به مردم ذکر کرد.
شقایق فراهانی، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون، در آستانه ولادت حضرت علی(ع) و روز پدر، مهمترین خصویت پدرش را انسان بود او می‌داند و در پاسخ به این سوال که نخستین چیزی که از شنیدن نام بهزاد فراهانی، نه به عنوان یکی از هنرمندان مطرح و شناخته شده عرصه بازیگری کشورمان، بلکه به عنوان یک پدر به ذهنش می‌رسد، چیست؟ به هنرآنلاین گفت: با تمام وجود امیدوارم به هر آنچه در زندگی‌اش آرزو دارد، برسد.
او همچنین درباره احساس خود نسبت به پدرش گفت: می‌گویند آدمی که عاشق نشده باشد، آدم نیست. و این چیزی است که من از پدر و مادر آموختم چرا که پدر و مادرم عاشق هم بودند و همیشه عشق را بین این دو نفر دیده‌ام و خانه ما همیشه مملو از عشق پدر و مادرم به هم بوده و ما هم به عنوان فرزند اگر موفقیتی در زندگی کسب کردیم به یمن وجود چنین پدر و مادری بوده است.
فراهانی ادامه داد: من بازیگری را از کودکی به وسیله پدرم شناختم و البته نقاشی را که تحصیلاتم را در این رشته سپری کردم را از مادرم آموختم. به هر حال بچه‌ای که از کودکی در یک خانواده‌ای که پدر و مادر بازیگر هستند متولد و بزرگ می‌شود از خانواده تاثیر زیادی می‌گیرد و به دلیل تربیت آن خانواده است که به پیمودن راه پدر و مادر علا‌قه‌مند می‌شود. بر همین اساس خانواده‌‌ام روی سرنوشت من تاثیر زیادی داشتند.
پدرم صمیمی‌ترین رفیق زندگی‌ام است
برزو ارجمند درباره ارتباطش با پدرش گفت: او برای من بیشتر از اینکه پدر باشد، رفیق بوده و صمیمی‌ترین دوست در طول زندگی‌ام به شمار می‌آید.
برزو ارجمند، بازیگر محبوب و شناخته شده تئاتر، سینما و تلویزیون و فرزند انوشیروان ارجمند، بازیگر و کارگردان پیشکسوت هنرهای نمایشی هم که از کودکی در نمایش‌های مختلفی در کنار پدرش روی صحنه رفته و در سریال‌هایی همچون؛ "نون و ریحون"، "نردبام آسمان" و "زیر چتر خورشید" هم با او همبازی بوده، در آستانه ولادت حضرت علی(ع) و روز پدر، درباره مهمترین ویژگی پدرش به هنرآنلاین گفت: به نظرم ویژگی مهم پدرم، عشق او به هنر به ویژه تئاتر است. همچنین ممارست، پشتکار و مطالعه هم از دیگر ویژگی‌های پدرم است و من همواره در زندگی‌ام سعی کرده‌ام از او بیاموزم، اما هیچ وقت نتوانستم به صبوری و بردباری او که از خصوصیات هنرمندان هم‌نسل او نیز هست، برسم.
برزو ارجمند همچنین درباره ارتباطش با پدر نیز گفت: او برای من بیشتر از اینکه پدر باشد، رفیق بوده و صمیمی‌ترین دوست در طول زندگی‌ام به‌شمار می‌آید و اگر او در زندگی‌ام نبود، به طور حتم من بازیگر نمی‌شدم و همین بس، که پدرم بهترین و صمیمی‌ترین رفیق زندگی‌ام است.
پدر، بدنه و شاخ و برگ خانواده است
زهرا داوود نژاد بازیگر سینما، در آستانه ولادت حضرت علی (ع) و روز پدر، یادداشتی را در اختیار هنر آنلاین قرار داد. در این یادداشت آمده است: اگر بخواهم خانواده را به یک درخت تشبیه کنم مادر حکم ریشه، پدر بدنه و شاخ و برگ، و ماحصل فرزندان هستند. متاسفانه در سن 7 سالگی مادرم را از دست دادم، بنابراین ریشه‌های فردی و پرورشی من خیلی ضعیف شد.
اما خدا را شکر می‌کنم پدرم توانست ریشه‌های ضعیف شده من را نه تنها بازسازی کند، بلکه قوی‌تر و وسیع‌تر و عمیق‌تر در من بسازد. تا جایی که حتی طوفان‌های زندگی در من کارساز نباشد. او بذر عشق را به ماهرانه‌ترین شکل ممکن در قلب و روح من کاشت و رشد آن را کارگردانی کرد تا من بتوانم سیمرغ بلورین زن بودن، مادر بودن و فرزند بودن را در صحنه زندگی‌ام بگیرم.
خداوند حافظ جسم و جانش باشد و او را از گزند بی رحمی‌های روزگار دور نگه دارد.
پدرم عاشقانه‌هایم برای تو
خصلت‌های اخلاقی پدرم را ستایش می‌کنم
نگار کلانتری فرزند پرویز کلانتری با تاکید بر اینکه پدرش هرکاری از دستش بربیاید برای دیگران انجام می‌دهد گفت: خصلت انسان دوستی او را ستایش می‌کنم.
نگار کلانتری هنرمند نقاش و فرزند پرویز کلانتری هنرمند برجسته نقاشی ایران در توصیف خود از این هنرمندبه خبرنگار هنرآنلاین گفت: پدرم از نظر اخلاقی انسانی استثنایی و بسیار درستکار است. او با وجود اینکه بسیار مهربان است حساسیت‌های به جا و معقولی هم نسبت به بعضی مسائل دارد که باعث می‌شود بعضی وقت‌ها او را عصبانی هم ببینیم. همه آدم‌ها را دوست دارد و در هر شرایط و موقعیتی که باشد هرکاری از دستش بربیاید برای دیگران انجام می‌دهد و من این خصلت‌اش را ستایش می‌کنم و از او بسیار می‌آموزم.
کلانتری درباره ارتباط میان خود و پدرش اظهار کرد: خیلی خوشحالم این فرصت را در زندگی پیدا کرده‌ام که فرزند او باشم و باید بگویم که رابطه ما با هم تنها پدر و فرزندی نیست و یک رابطه عاطفی است که در چارچوب ارزش‌های هنری هم بین ما وجود دارد. او همیشه مرا تشویق می‌کند و می‌گوید که رنگ‌ها را درست می‌شناسم و به من این افتخار را می‌دهد که درباره نقاشی‌هایش نظر بدهم. من هم احساس غرور می‌کنم که او با وجود این همه تجربه تا این اندازه به نظر من اهمیت می‌دهد و این برمی گردد به منش خاکی او و اینکه چقدر برای آدم‌ها ارزش قائل است.
او در ادامه با اشاره به یکی دیگر از خصلت‌های فردی پرویز کلانتری گفت: پدرم سفرهای متعددی به خارج از کشور داشته ولی هیچ وقت احساس نکرده که متعلق به جای دیگری غیر از ایران است. این مسئله همانطور که همه می‌دانیم در کارهای هنریشان هم بسیار برجسته است و باید بگویم که هنر پدر من کاملا مختص به ایران است و اگر بخواهیم بخشی از هنر ایران را معرفی کنیم آثار او یکی از نمونه‌های شاخص آن می‌تواند باشد. یکی از مصداق‌های گویای این مسئله هم یکی از آثار استاد کلانتری است که به عنوان شاخصه‌ای از هنر ایران در مقرسازمال ملل در کنیا نصب شده. بنابراین زندگی کردن در جایی غیر از ایران برای او سخت است و با وجود اینکه بعضی وقت‌ها او هم در زنگی و فعالیت هنری با شرایط نامطلوبی روبه رو می‌شود اصلا در وجودش نیست که بخواهد به زندگی در جای دیگری فکر کند.
نگار کلانتری در پایان سخنانش در خصوص ویژگی‌های هنری پدرش بیان کرد: شاید درست نباشد که من به عنوان دختر او این را بگویم ولی خلاقیتی در وجود او هست که من در کمتر کسی دیده‌ام. پدرم در زمینه‌های مختلفی خلاقیت دارد و شما می‌بینید که هربار موضوع تازه‌ای را در کار‌هایش مطرح می‌کند و هربار خلاقیت جدیدی را ارائه می‌دهد. این مسئله را در کتاب‌ها و نوشته‌های او هم می‌بینید و نوعی شیرینی و بازیگوشی را حس می‌کنید. به نظر من همه این‌ها به خاطر این است که پدرم هنوز روحیه کودکانه را حفظ کرده و این خیلی قشنگ است که یک نقاش بزرگ با این همه تجربه و دانشی که به دست آورده ولی هنوز روح کودکانه‌اش را رها و فراموش نکرده است. حتی کارهایی که شاید در شرایط روحی خیلی خوبی آنها را خلق نکرده مثل نقاشی شب‌های کویر را وقتی بیننده می‌بیند حس بدی از آن نمی‌گیرد و باز هم آرامش و شیرینی خاصی بر آنها حاکم است.
نگاه و سیرت پدرم را تحسین می‌کنم
امیریل ارجمند نگاه و سیرت پدرش داریوش ارجمند را تحسین برانگیز می‌خواند و معتقد است به کمک او توانسته روی اهدافش تمرکز کند.
امیریل ارجمند، بازیگر و خواننده در آستانه ولادت حضرت علی (ع) و روز پدر، سیرت و نگاه پدرش داریوش ارجمند را ویژه خواند و در این‌باره به خبرنگار هنرآنلاین گفت: هر کودکی از بدو تولد تا زمان مستقل شدنش، الگوهای رفتاری پدر و مادر خود را دنبال می‌کند. این اتفاق چه بخواهیم و چه نخواهیم یک روند طبیعی است که رخ می‌دهد.
او افزود: خوشحالم در جایی متولد شده‌ام که می‌توانم نگاه، سیرت و برخورد پدرم را تحسین کنم.
این هنرمند تصریح کرد: مهمترین چیزی که از سوی پدر روی من موثر بود دوری او از حاشیه‌ها است. پدر همیشه به من کمک کرد تا دور از حاشیه‌ها به هدف خود بیاندیشم و نگاهم را دنبال کنم تا نتیجه خوبی دریافت کنم.
پدرم استاد من است ارشام مودبیان معتقد است که پدرش استاد او در تئاتر است که بدون او نمی‌توانسته این راه را بپیماید.
ارشام مودبیان، کارگردان و هنرمند عرصه تئاتری در آستانه ولادت حضرت علی (ع) و روز پدر، حضور داریوش مودبیان را در کنار خود یک مزیت بزرگ می‌داند و دراین باره به خبرنگار هنرآنلاین گفت: پدرم از نوجوانی یعنی از وقتی که به سمت تئاتر تمایل پیدا کردم در کنار من بود تا جایی که من مانند یک استاد از حضور او بهره بردم و به کسب تجربه پرداختم.
او ادامه داد: بودن پدری مانند داریوش مودبیان حس خوبی است که قابل توصیف نیست. بودن پدر در هنری مانند تئاتر به عنوان یک همراه و همفکر عالی است. مخصوصا که حضور ایشان همیشه به عنوان یک استاد در مواقع ضروری در کنار من بوده و به من جسارت و قدرت بخشیده است.
این کارگردان تئاتر تصریح کرد: اگر پدرم در کنار من نبود نمی‌توانستم امروز در این جایگاه بایستم و هنر نمایش را دنبال کنم به همین خاطر دلم می‌خواهد حضورش همیشه در کنار من باشد.
زیر بال و پر پدرم توانستم پیشرفت کنم سحر مسلمیان هنرمند نقاش گفت: پدرم در عین حال که استقلال شخصیت به من داد همزمان توانستم خیلی چیز‌ها از او یاد بگیرم و زیر بال و پرش پیشرفت کنم.
سحر مسلمیان، نقاش و فرزند نصرت اله مسلمیان هنرمند برجسته عرصه تجسمی در توصیف ویژگی‌های شخصیتی پدرش به خبرنگار هنرآنلاین گفت: بارز‌ترین خصوصیتی که از پدرم سراغ دارم این است که بسیار سختکوش و مصمم است و در همه عمر برای حرفه‌اش ارزش قائل بوده. این مسئله تاثیر خیلی مهمی در زندگی من گذاشته و به من هم انگیزه داده که در زندگی‌ام تلاش کنم. ضمن اینکه پدرم معلم خیلی خوبی هم هست ولی معلمی‌اش از نوع آمرانه نیست و با من هم به همین شکل رفتار کرد. یعنی در عین حال که استقلال شخصیت به من داد همزمان توانستم خیلی چیز‌ها از او یاد بگیرم و زیر بال و پرش توانستم پیشرفت کنم. همه این‌ها به خاطر این است که پدرم روح آزادی دارد و همراه با احترام با همه رفتار می‌کند. برای همین هم شاگرد‌هایش و هم من که فرزندش هستم با او احساس راحتی می‌کنیم.
او در مورد تاثیرگذاری پدرش در شکل گیری شخصیت هنری خود اظهار کرد: این تاثیرپذیری در مورد من از دوطرف یعنی هم از پدر و مادرم که هردو کار هنری می‌کردند اتفاق افتاد. به هر حال من نمی‌توانم ادعا کنم که یادگیری من فقط اکتسابی بوده و معتقدم بخش بزرگی از آن ژنتیکی و از طریق فضای زندگی‌ام حاصل شده است. به این ترتیب که فضایی که در آن بوده‌ام آن قدر مثبت و انگیزه بخش بوده که من هم از آن تاثیر گرفته‌ام و خود به خود دوست داشته‌ام این مسیر را دنبال کنم بدون آنکه رفتار آمرانه‌ای با من صورت گرفته باشد.
سحر مسلمیان در پایان سخنانش با تشریح ابعاد هنری پدرش بیان کرد: اگر بخواهیم از نظر بار مفهومی نگاه کنیم به نظرم پدر من بسیار به اجتماع و فضای اطرافش حساس بوده و در واقع آرتیستی بوده که همیشه از جریان‌های اجتماعی تاثیر می‌پذیرفته و هیچ وقت خودش را از جامعه جدا نمی‌دیده است. مثلا در دوره جنگ تمام کارهای او در این حال و هوا بود. از نظر تکنیکی هم آدم بسیار کنجکاوی بوده و در زمینه‌های مختلفی کنکاش کرده و جزو معدود هنرمندانی است که آثارش ابعاد خیلی متنوعی دارند ضمن اینکه کار‌هایش هویت ایرانی دارد.
پدرم همیشه در میانه جنون و خرد راه رفته است گروس عبدالملکیان می‌گوید: من از زمانی با مقوله فرهنگ و ادبیات آشنایی عمیق پیدا کردم که با کتابخانه پدرم رو‌به‌رو شدم؛ کتابخانه‌ای در حدود 3000 جلد کتاب که با وسواس و دقت خاصی انتخاب شده بود و دربرگیرنده بهترین دوستانم می‌شد. ۱۳۹۳ دوشنبه ۲۲ اردیبهشت ساعت 13:07
گروس عبدالملکیان، شاعر کتاب حفره‌ها در آستانه روز پدر، در پاسخ به پرسش خبرنگار سرویس فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین مبنی بر اینکه تا چه میزان پدر شاعر برزندگی و شعر او تاثیر گذاشته است، گفت: من از زمانی با مقوله فرهنگ و ادبیات آشنایی عمیق پیدا کردم که با کتابخانه پدرم رو‌به‌رو شدم؛ کتابخانه‌ای در حدود 3000 جلد کتاب که با وسواس و دقت خاصی انتخاب شده بود و دربرگیرنده بهترین دوستانم می‌شد. گروس عبدالملکیان در ادامه گفت: در حقیقت این کتابخانه نماد رابطه آن دوره من با پدری بود که نه تنها در دوران ابتدایی و نوجوانی شعری‌ام مرا راهنمایی می‌کرد بلکه به این واسطه با او رابطه صمیمی و دوستانه‌ای هم پیدا کردم و از نظرات او نهایت استفاده را می‌بردم. شاعر" سطرها در تاریکی جاعوض می‌کنند" ادامه داد: پدر تاثیر فراوانی در شعر من- به خصوص- دوره آغازین شعری‌ام گذاشت تا اینکه توانستم تدریجا مسیر خودم را در ادبیات پیدا کنم.
عبدالملکیان شعر را به نوعی بندبازی در میان جنون و خرد توصیف کرد و گفت: شعر نوشتن گام زدن برروی چنین مسیری است که از سویی با جنون مرتبط است و از سوی دیگر با خرد، از همین رو ظرافت و دقت بسیاری می‌طلبد. او ادامه داد: پدر من همیشه به عنوان یک شاعر، نه تنها در شعرهایش بلکه در سلوک و رفتارش نیز به نوعی مصداق همین توصیف بوده است. او همیشه در میانه جنون و خرد راه رفته است.
انتهای پیام/