سرویس مد و لباس هنرآنلاین، نیازهای انسانی در دنیای امروز گستردگی و تمایلات تازه‌ای را تجربه می‌کند که این تمایلات تعاریف تازه‌ای را وارد زندگی اجتماعی کرده است. در قرن حاضر لباس و مد مقوله‌ای است که علاوه بر رفع نیاز پوشش، زیبایی و هنر را نیز در بر می‌گیرد تا جایی که امروزه این بعد بر سایر ابعاد پیشی گرفته است.
در دنیای شلوغ و پرهیاهوی امروز و با وجود تولیداتی که هر روز بر میزان آن افزوده می‌شود چطور می‌توان اعتماد و باور مخاطبان را راضی نگه داشت. در حقیقت شرایط به گونه‌ای نیست که هنوز هم تولیدات به صورت زبان به زبان تبلیغ شوند و مخاطبان صرفا رو در روی تولیدکننده قرار گیرد.
شرایط قرن حاضر به گونه‌ای است که شاید محصولی با فرسنگ‌ها فاصله در طرف دیگر کره‌زمین مورد استقبال مخاطبان قرار گیرد بر همین اساس نام یک برند ضرورت اجتناب ناپذیر است.
برند چیست؟
برند همان نام معتبری است که بر پایه یک اعتماد دیرینه شکل گرفته است. حفظ کیفیت یکی از عمده مقوله‌های برندسازی است به نحوی که قطعا ضمانت‌نامه‌‌ای که یک برند برای کیفیت محصول خود ارائه می‌دهد، کیفیت آن را تعیین می‌کند. نام یک برند هویتی است که بر اساس آن می‌توان علم و فناوری موجود در پشت آن محصول را بررسی کرد. تمرکز در یک زمینه خاص و پژوهش و تحقیق از عمده ویژگی‌های یک برند در هر زمینه‌ای است. یعنی مخاطب‌سنجی در حوزه یک برند بر اساس حدس و گمان صورت نمی‌پذیرد. به عنوان مثال برای طراحی یک لباس مخصوص پیاده‌روی، نیاز مخاطبان بر اساس فضایی که در آن قرار دارند، نوع استفاده و مواردی از این دست مورد بررسی قرار می‌گیرد. یعنی قطعا کمپانی مورد نظر برای طراحی چنین لباسی از فناوری پیشرفته برای پیشگیری از تعرق بیشتر مخاطب استفاده می‌کند. نوع طراحی راحت، رنگی که بتواند انرژی فرد را در خود ذخیره کند، جنس قابل شستشویی که آلودگی را به راحتی منعکس نکند از جمله ظاهری‌ترین مواردی است که یک برند قطعا برای طراحی یک لباس پیاده‌روی به آن توجه می‌کند. در واقع یک برند تضمین می‌کند که تمام جوانب راحتی و کیفیت را برای مخاطب خود تامین کند بر همین اساس نیز برندها مشتریانی دارند که آثار آنها را دنبال می‌کنند. خلاقیت اما عنصری است که سبب بقای کیفیت مورد نظر می‌شود. یعنی بدون عنصر خلاقیت و نوآوری قطعا یک برند نمی‌تواند مدت زمان طولانی در این عرصه باقی بماند.
نقش فناوری در برند سازی
فناوری و علم عناصری هستند که در رشد و پیشرفت هر حوزه‌ای موثر عمل می‌کنند. دنیای پوشاک طی قرن حاضر تحولاتی بسیار خاص‌تر از تغییرات ظاهری را تجربه کرده است. استفاده از فناوری نانو در اغلب لباس‌ها این عرصه را تبدیل به حوزه‌ای برای جولان دادن کرده است. به نحوی که لباس تبدیل به یک دستاورد تکنولوژیک بشری شده است.
با تمام این احوال متاسفانه ایران هنوز هم تولیدات پوشاک خود را در کارگاه‌های کوچک و تحت شرایطی کاملا سنتی دنبال می‌کند. به نحوی که هیچ تقسیم‌بندی کاری برای کنترل کیفیت محصولات ارائه شده نیست. در نتیجه این کارگاه‌ها برای حفظ بقای خود ناچار به استفاده از نام برندهای معتبر دنیا و کپی‌برداری ظاهری از آنان هستند. البته این نوع کپی‌برداری‌ها نیز از زمانی شروع شد که محصولات داخلی در آزمون کیفیت داخلی رد شدند و مردم نتیجه مناسبی از اعتماد به این محصولات نیافتند. امروز کار به جایی رسیده است که حتی محصولات با کیفیت داخلی نیز حاضر نیستند به عنوان یک برند ملی فعالیت کنند زیرا تضمینی بر روند این کیفیت وجود ندارد ضمن اینکه بازار حاضر نیز حاضر به ریسک مجدد نیست.
برند سازی و کار گروهی
هر ایرانی این روزها معترف است که فرهنگ کار گروهی در ابعاد شراکتی هنوز در کشور با مشکل مواجه است به همین خاطر معمولا چند متخصص نمی‌توانند در نهایت درایت و صلح ابعاد مختلف یک پروژه را بررسی و به انجام برسانند البته این در مورد همه صادق نیست. در اغلب موارد طراحان، تولیدکنندگان، فروشندگان، واردکنندگان، نساجی‌ها و مهندسین این بخش‌ها نمی‌توانند به نوعی توافق درست برای این بخش برسند. به همین خاطر لباس‌های ایرانی که به دست طراحان داخلی تولید می‌شود، تنها یک کار هنری صرف با قیمت بالا تلقی می‌شود که به تولید انبوه نمی‌رسد. از سوی دیگر محصولات تولیدکنندگان نیز کپی‌برداری از آثار خارجی و بدون جنبه هنری صرف محسوب می‌شود. این در حالی است که ماجرا تنها به این دو گروه محدود نمی‌شود و بسیاری از متخصصان هنری و فنی این حوزه عرصه را ترک کردهاند.
به نظر می‌رسد تنها راه باقیمانده و بهترین و عاقلانه‌ترین کار حمایت از بنگاه‌های اقتصادی و تولیدی‌های پوشاک برای گسترش این عرصه باشد. شاید گسترش این کارگاه‌های کوچک بتواند سرمایه گذاران را توجیه کند تا بخش‌های مستقل تحقیقاتی، طراحی و فناوری را در کار خود لحاظ کنند و آرام آرام تولید سنتی را به سمت برندسازی سوق داد.
انتهای پیام/61
سمیه باقری