سرویس فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین //
همه می‌دانند وقتی کسی بپرسد بهترین دوست ما چه کسی است، چه بگوییم چرا که از کودکی این شعار در پس ذهن ما حک شده است که بهترین دوست ما کتاب است، و به همین دلیل هم تعبیر یار مهربان را تعبیر گویایی برای کتاب می دانیم.
برای دیدار با "یارمهربان" در ششمین روز برگزاری نمایشگاه کتاب -با این فکر که شاید در ششمین روز از حجم بازدیدکنندگان کم شده باشد- راهی نمایشگاه کتاب شدم. البته به یقین باید جمعیت کثیر بازدیدکننده در نمایشگاه کتاب را به فال نیک گرفت اما خب... در شلوغی و ترافیک مردم نیز آن طور که باید و شاید نمی‌شود از غرفه‌ها و کتاب‌های عرضه شده بازدید کرد. در هرصورت برای عزیمت به مصلا- محل نمایشگاه کتاب تهران- مترو را ترجیح دادم چون در ساعتی از روز بود که فکر می کردم بهتر است از آن استفاده کنم تا در ترافیک خیابان های دور و اطراف مصلا دچار دردسر نشوم، غافل از اینکه مترو نیز به دلیل انبوه مسافرانی که جهت بازدید از نمایشگاه کتاب آمدند بسیار پر ازدحام بود، به طوری که نرسیده به ایستگاه مصلا خواستم عطای بازدید از نمایشگاه را به لقایش ببخشم.
به ایستگاه مصلا که رسیدم تازه فهمیدم ازدحام جمعیت یعنی چه. با تقلای بسیار خودم را به درب خروجی ایستگاه و فضای ورودی نمایشگاه کتاب رساندم. یک نفس عمیق کشیدم و به گروه کثیری پیوستم که در چمن های حاشیه راه نشسته بودند و استراحت می کردند. از خانواده ای که گویا از شهرستان آمده اند می پرسم چه شد که به نمایشگاه آمدند؟ دلیل خاصی داشتند؟ که پدر خانواده اینگونه جواب داد که آمده برای دخترش که برای کنکور خودش را آماده می کند کتاب های کمک درسی بگیرد. تا نرسیده به شبستان (محل تجمع ناشران عمومی) فوج جمعیت بود که برای دیدار با «یار مهربان» صف کشیده بودند. همه جور قشر در میان جمعیت دیده می شد، هر چند گروه سنی نوجوانان و پشت کنکوری ها قاطبه به حساب می آمدند. بعضی هم بیشتر حالت تفریح داشت راه پیمایی‌شان؛ همراه با مشتی تنقلات و بستنی و نوشیدنی و ... با خودم فکر کردم لابد آمدند بگویند "دوست من، سلام!" در هرصورت بعد از 4 ساعت راه‌پیمایی در حدفاصل درب ورودی نمایشگاه تا شبستان و بازدید از ناشران عمومی هزاران بازدیدکننده مشتاق دیدم که بعضی هاشان صدها کیلومتر برای بازدید از بیست و هفتمین نمایشگاه کتاب تهران طی کرده بودند.
انبوه بازدیدکننده از نمایشگاه کتاب هرگز به خودی خود وجه سلبی ندارد، اگر به معنای انبوه خواننده باشد.سوال اینجاست که تا چه میزان این دو یعنی شمار زیاد بازدیدکنندگان با شمار خوانندگان تناسب دارد؟ آیا کتاب واقعا دوست ماست؟ طبق آمارهایی که نهادهای مختلف از جمله کتابخانه های عمومی یا شورای فرهنگ عمومی برای سرانه مطالعه کشور ارائه داده‌اند مردم کشور ما در بهترین حالت و با احتساب خواندن روزنامه، کتب ادعیه و غیره 12 الی 14 دقیقه در روز مطالعه دارند که البته این آمار بسته به نهادهای آمارگیری تا 3 دقیقه نیز تنرل داشته است. این آمارها چیز دیگری را نشان می دهند و تا حدودی این موضوع را القا می کنند که "یارمهربان" تنها یک شعار پوپولیستی است که صرفا جنبه تبلیغاتی و عوام فریبانه دارد؛ با این نیت که فرهنگ کتاب خوانی در میان مردم رواج پیدا کند، حال پاسخ به این مسئله که این امر تا چه حد مصداق دارد را باید برعهده کارشناسانی گذاشت که در این حوزه قلم می زنند!
انتهای پیام/
فرزاد پژمان