به گزارش خبرنگار تجسمی هنرآنلاین؛نمایشگاه ویدئوچیدمان "چى توسرت مى‌گذره ؟"از پنجم تا 11 اردیبهشت ماه در گالری آریانا برپا شد و در این نمایشگاه آثار رضا کیانیان، امیر اثباتى، سمیرا علیخانزاده، گلزار حسن زاده، آبتین مظفرى، حسام الدین نورانى و حامد صفایى به تماشا گذاشته شده است.

هر یک از هنرمندان به نوعی با ارائه آثارشان یکی از دغدغه هایی که مدت ها بود ذهن شان را درگیر کرده بود را در قالب ویدئو چیدمان خلق کردند و با مخاطبانشان سهیم شدند. ایده هایی از جنگ و خشونت تا ظلم های خانگی به زنان گرفته تا آلودگی محیط زیست و وضعیت سینمای ایران و بی اعتنایی به سقوط های هوایی.

حسن زاده: ایده اصلی نمایشگاه را از فیس بوک گرفتم

گلزار حسن زاده نمایشگاه گردان چی تو سرت می گذره؟ گفت: نمایشگاه "چی تو سرت می گذره؟"دومین تجربه از مجموعه دژاوو است که با تصویر صدا و موسیقی و چیدمان ارائه شده است. من سال ها پیش در خارج از کشور در زمینه ویدئوآرت تحصیل کردم و با توجه به علاقه ام به ویدئو آرت تصمیم گرفتم که در قالب نمایشگاه گروهی و به صورت تیم ورک ویدئو چیدمان بسازیم و ارائه بدهیم.

او افزود: ایده اصلی این نمایشگاه از شبکه اجتماعی فیس بوک به ذهنم خطور کرد؛ البته همواره هنرمندان هم ایده هایی دارند که هنوز به مرحله اجرا نرسانده اند.

حسن زاده گفت: با توجه به تجربه پیشین مان در برگزاری نمایشگاه دژاوو و نمایشگاه هایی که در طول سال برگزار می شود، به نظرم نمایشگاه چی تو سرت می گذرد؟ خوب بود و هنرمندان توانستند ایده هایی که در ذهن شان بود را به خوبی اجرا کنند. در دورانی که کمتر گالری برای برگزاری نمایشگاه ویدئو آرت سرمایه گذاری می کند، گالری آریانا از ما برای برپایی این نمایشگاه حمایت خوبی کرد.

او درباره عدم قیمت گذاری آثار گفت: نه تنها در ایران بلکه در خارج از کشور نیز کم پیش می آید که کسی ویدئوآرت بخرد و موزه ها باید آثار این چنینی را خریداری کنند. ما امیدواریم که بتوانیم این مجموعه را در خارج از کشور نیز به نمایش بگذاریم و موزه ای نیز این مجموعه را خریداری کند.

حسن زاده که در این نمایشگاه یک اثر کاملا زنانه را به نمایش گذاشت گفت: ایده اصلی این اثر را از سرنوشت دختری کرد عراقی به نام "بناز محمود"گرفتم که توسط خانواده اش به زور شوهر داده شد و پس از مدتی مفقود شد اما خانواده اش به پلیس اطلاع ندادند و در نهایت خواهر یکی از دوستانش مفقود شدن او را به پلیس انگلیس اطلاع دادند و پس از بررسی معلوم شد که چون او نمی خواسته با همسرش زندگی کند، پدر و برادرانش او را کشته و پس از قطعه قطعه کردنش داخل چمدانی گذاشته و داخل دیوار خانه شان دفنش کرده اند.

به گفته حسن زاده؛ این پدیده در تمام دنیا شایع است و من در این چیدمان سعی کرده ام که به شکل های مختلف تبعیض ها و ترس هایی که یک زن با آن مواجه است را به نمایش بگذارم.

سمیرا علیخان زاده: پاسخ دادن به پرسش چی در سرت می گذرد؛ گاه بغرنج است

سمیرا علیخان زاده که با یک ویدئو چیدمان که شاکله اصلی آن را همچون آثار پیشینش آیینه تشکیل می دهد، درنمایشگاه "چی تو سرت می گذره؟ " شرکت کرده درباره اثرش گفت: عبارت چی تو سرت می گذرد، یک پرسش بسیار ساده است که اتفاقا می تواند پاسخ آن بسیار پیچیده و بغرنج باشد. گاه پاسخ دادن به این پرسش اصلا امکان پذیر نباشد. این موضوعی است که همواره هریک از ما به نوعی با آن درگیرهستیم.

او افزود: قریب به 4 سال پیش زمانی که از آینه های برجسته برای نخستین بار در آثارم استفاده کردم؛ برخورد مخاطبان با آئینه ها برایم بسیار جذاب بود، آن ها دقایقی که مقابل آثارم می ایستادند بارها جلو وعقب می رفتند تا خودشان را دراین آئینه ببیند، اما در نهایت موفق نمی شدند. در این اثر من سعی کردم با آئینه ها و دوربین شاهد عکس العمل مخاطبانم باشم.

این هنرمند ادامه داد: زمانی که مخاطب وارد این چیدمان می شود، آئینه هایی از درون و بیرون نصب شده اند که مخاطب می تواند خودش را در آن ببینند اما زمانی که او روی صندلی می نشیند انتظار دارد که خودش را بینند اما دوربینی که داخل اتاق نصب شده است، در واقع پشت سر او را نشان می دهد و عکس العمل مخاطبان در مواجه با این ویدئو چیدمان جالب است.

علیخان زاده درباره سایر آثاری که در این نمایشگاه به نمایش گذاشته شد گفت: به نظر من این نمایشگاه در مقایسه با سایر نمایشگاه ویدئو چیدمانی که در طول سال برگزار می شود بسیار موفقیت آمیز بود و هنرمندان شرکت کننده در این نمایشگاه به خوبی توانسته بودند آن چیزی که در سرشان می گذرد را به نمایش بگذارند.

او درباره نوع برپایی نمایشگاه گفت: گالری آریانا یکی از گالری های است که فضای خوبی را در اختیار هنرمندان می گذارد و نوع ارائه و چیدمان آثار در این نمایشگاه به نظر من بسیار موفق بود.

حسام نورانی: تهران زامبی شده است

حسام نورانی که با چیدمان تخت خواب دو نفره که همزمان 3 ویدئوآرت درآن پخش می شد در "چی درسرت می گذره؟" حضور دارد، درباره ایده اصلی اش برای ساخت این اثرگفت: دغدغه اصلی من برای ساخت این ویدئو چیدمان مسائل محیط زیستی و وضیعت نابه سامان شهری بود. تهران این روزها تبدیل به شهری پر ترافیک و بی هویتی شده هر روز بیشتر رو به نابودی است.

او افزود: این نابودی و نابه سامانی به حدی در حال افزایش است که روی تخت خواب که خصوصی و امن ترین فضای یک فرد باید باشد؛ با آن درگیرهستیم. در واقع همه چیز در خطر است. شهرسازان، شهر را موجود زنده ای فرض می کنند که حافظه و تاریخ دارد؛ قدیمی ترین پایتخت های جهان نیز چنین موقیعتی دارند، اما متاسفانه تهران تبدیل به زامبی شده است و دارد همه چیز را می خورد.

این هنرمند ادامه داد: بر روی این تخت خواب به طور همزمان 3 ویدئو آرت که مدت زمان آن 8 دقیقه است پخش می شود. این هنرمند که همواره در تئاترهایی که با کارگردانی امیررضا کوهستانی بر روی صحنه می روند ویدئوهایش در معرض دید مخاطبان قرار می گیرد؛ نوع ارائه آثاردراین نمایشگاه را بسیارخوب عنوان کرد و گفت: این نمایشگاه موفق بود و امیدوارم دوباره این گروه با هم فعالیت اش ادامه داشته باشد.

کیانیان: ویدئوآرت مثل خواب و رویاست

رضا کیانیان درگفت وگو با خبرنگارتجسمی هنرآنلاین گفت: واقعا نمی توان برای ویدئوآرت تعریفی ارائه کرد حتی یک بار از عباس کیارستمی که سالهاست دراین زمینه فعالیت می کند، درباره ارائه تعریفی جامعه درباره ویدئوآرت پرسیدم؛ او هم تعریفی نداشت. در واقع ویدئو آرت مثل خواب دیدن و رویا دیدن است.

او درباره ویدئویی که در این نمایشگاه به نمایش گذاشت گفت: من با ساخت این ویدئو که نخستین تجربه ام است خواستم یادآوری کنم؛ شادی در سینمای ما فراموش شده است . در گذشته سینمای ایران بسیار شاد تر بود و همزمان با اکران فیلم های فارسی، فیلم های هالیودی هم در سینماها اکران می شد؛ اما امروزه چنین چیزی در سینمای ایران شاهد نیستیم . شاید این اتفاق ناشی از این می شود که ما می ترسیم با اکران فیلم های هالیودی سینمای فارسی فروش خود را از دست بدهد. این موضوعی است که باید آسیب شناسی شود.

او درباره اثرش گفت: در این اثر 10 دقیقه ای من تعدادی از چهره های سینمایی را به جای شخصیت فردین در فیلم "گنج قارون "گذاشتم و فکر می کنم می توانست تعداد این شخصیت ها بیشتر از این باشد و پسرم نیز برای این ویدئو موسیقی ساخت که اتفاقا موسیقی اش با اقبال مواجه شد.

کیانیان درباره نمایشگاه گفت: به نظر من نمایشگاه موفقی بود اما تبلیغات روی آن کم و محدود به شبکه های اجتماعی بود چون بازدید کنندگان نمایشگاه را بیشتر جوان ها تشکیل می دادند.

او در پایان سخنانش درباره ادامه فعالیت در این زمینه گفت: هنوز نمی دانم که آیا دوباره ویدئو خواهم ساخت یا نه!

اثباتی: ایده اصلی شهر فرنگ را از فیس بوک گرفتم

امیر اثباتی در گفت و گو با خبرنگار تجسمی هنرآنلاین درباره حضورش برای نخستین بار در یک نمایشگاه ویدئو چیدمان گفت: سمیرا علیخان زاده همسر من یکی از هنرمندانی بود که برای شرکت در این نمایشگاه از او دعوت شده بود و از همان آغاز از من هم برای طراحی فضای این نمایشگاه و چیدمان آثار دعوت شده بودم و کم کم در جریان کار من و سایر اعضای گروه علاقمند شدیم که به عنوان یک هنرمند به جمع بپیوندم .

او افزود: همان موقع چند ایده برای اجرا داشتم که از میان ایده ها شهر فرنگ را انتخاب کردم که انطباق بیشتری با موضوع داشت.جوانان امروز تصوری از شهر فرنگ ندارند، البته ممکن است در فیلم های قدیمی یا برخی موزه ها دستگاه شهر فرنگ را دیده باشند. از این رو در کنار این شهر فرنگ متنی که در ویکی پیدپا نوشته شده را نصب کردیم که همه با تصویر درستی با این ویدئو چیدمان ارتباط بگیرند.

به گفته اثباتی در شهر فرنگ های قدیمی 3 عدسی وجود داشت که مخاطبان مقابل آن می نشستند ویک سری اسلاید شو که حالت روایی داشت از مقابل چشم شان همزمان با صدا رد می شد.

او درباره ویدئو چیدمان شهرفرنگ گفت: در این ویدئو چیدمان سعی کردم که مخاطب را سوژه اصلی قرار بدهم و از دو چشمی کناری همزمان 2 ویدئو پخش می شود که در ابتدا تصاویر شهرفرنگ های قدیم پخش می شود و پس از آن فیلم هایی از فجایع انسانی از جمله کشتن مسلمانان در میانمار پخش می شود و در نهایت پس از پایان فیلم؛ شاهد لایک فیس پوکی هستیم . من ایده اصلی این اثر را از یوتویوپ و شبکه اجتماعی فیس بوک گرفتم که مخاطبان با دیدن فجیع ترین فیلم ها آن را می پسندند و لایک می زنند.

اثباتی گفت: در قدیم وقتی مخاطبان مقابل شهر فرنگ قرار می گرفتند، تصاویر زیبایی می دیدند و می توانستند تخیل کنند اما امروزه مخاطبان در شبکه های اجتماعی فجیع ترین و خشونت آمیزترین تصاویر را می ببینند. بحث اصلی من این است که در دنیای امروزی که همه چیز به سمت خشونت می رود و کودکانمان از همان کودکی در بازی هابش کشتن را یاد می گیرند، باید شرایطی را فراهم کرد که بار خشونت کم شود.

او درباره موفقیت نمایشگاه گفت: به نظر من این نمایشگاه بسیار موفق بود و همه هنرمندان به خوبی توانستند ایده هایشان را اجرا کنند.

چی توسرت می گذرد؛ نمایشگاه موفقی بود

آبتین مظفری که با ویدئو چیدمانی که متشکل از 5 فتو پنتینگ به نوعی سقوط هواپیمایی 655 ایران ایر در تنگه هرمز توسط ناو آمریکایی را یادآور شده گفت: به نظر من این نمایشگاه در مقایسه با سایر نمایشگاه هایی ویوئوی که در ایران برگزار می شود نمایشگاه موفقی بود و این برای دومین بار بود که با هم اقدام به برپایی نمایشگاه ویدئو کردیم و امیراثباتی و رضا کیانیان هم در این نمایشگاه به جمع گروه ما پیوستند.

او افزود: ویدئو چیدمان من یک اثر اینتراکیو بود و در لحظه تنها یک نفر می توانست آن را ببینند و هر بار که فردی وارد فضای این ویدئو چیدمان می شد؛ تا زمانی که پشت اش به تلویزیون بود فیلم پخش می شد و زمانی که رویش به تلویزیون بود تصویر قطع می شد. اما این تصویر برای دو قشر از افراد قطع نمی شود، کودکان و افرادی که به صفحه تلویزیون نزدیک می شوند.

این هنرمند که از دوران کودکی با دیدن تصویر سقوط هواپیمایی 655 ایرباس در تلویزیون همچنان درگیر این ماجرا است گفت: در واقع من با ساختن این اثر خواستم این موضوع را یادآوری کنم که همه چشم هاو گوش هایشان را نسبت به این موضوع بسته اند و خیلی زود این سقوط سهمناک را فراموش کرده اند و نسبت به این سقوط سکوت کرده اند.

او درباره عکس های این مجموعه گفت: عکس های این مجموعه فتوپنتینگ و نگاتیو هستند و با فتوشاپ هیچ دستکاری روی آن ها انجام نشده است.

انتهای پیام/مریم آموسا