به گزارش سرویس فرهنگ و ادبیات هنرآنلاین/
امروز بیست و هفتمین نمایشگاه کتاب تهران در شرایطی آغاز میشود که همچنان مصلای تهران مکان برگزاری نمایشگاه است؛ محلی که سالهاست مورد تردید و ظن و گمان است و صدای مسئولان ارشاد را هم در آورده است.
صالحی، رییس بیست و هفتمین نمایشگاه کتاب تهران در مورد این موضوع گفته است که ما تلاش کردهایم تا کمی شرایط را بهتر کنیم اما به هر حال برای مردم ما که سابقه تمدنی طولانی دارند، این شرایط راضیکننده نیست. نمایشگاه کتاب شهری است که هر ساله ساخته و ویران میشود اما برگزاری نمایشگاه کتاب در مصلا تنها گزینه موجود بود. باید توجه داشت که برگزاری همه ساله نمایشگاه کتاب کمک شایانی به اقتصاد نشر، پویایی ناشران و فرهنگ کتاب خوانی میکند و این دلایل هر کدام میتواند بهانهای باشد برای بذل توجه بیشتر به این رخداد فرهنگی. با تایید این موضوع که نمایشگاه کتاب در وهله نخست باید محلی برای عرضه کتاب برای نمایش باشد و نه فروش و همچنین تایید این مساله که اصولا در نمایشگاه کتاب بعد خرید و فروش بیش از دیگر مسائل اهمیت دارد، اما باید این مساله را نیز مطرح کرد که برگزاری نمایشگاه کتاب نقش مهمی در حیات اقتصادی ناشران ما ایفا می کند.
بعد از طرح این مساله است که میتوان به اهمیت این موضوع پی برد که وجود محلی دائمی برای عرضه کتاب توسط ناشران تا چه میزان می تواند به اقتصاد نشر این مملکت کمک کند. موضوع این نیست که در این رویداد فرهنگی عامل گسترش وجهه فرهنگی کتاب خوانی را به محاق ببریم، بلکه اتفاقا ما بر این گمانیم که تقویت وجهه مالی ناشران به تقویت وجهه فرهنگی منجر می شود. وقتی ناشری بتواند خوب بفروشد یعنی "کتاب" و "کتاب خوانی" ترویج شده است و تعداد مطالعه کنندگان بالا رفته است، پس پر بیراه نیست که یکی از مهمترین خواستههای جامعه ناشران را داشتن محلی دائم برای عرضه و فروش کتاب هایشان بدانیم.
حتی مسئولان اجرایی نیز بر این باورند که مصلا مکان مناسبی برای این فعالیت نیست اما آنها عذر مهمی برای این نابه سامانی دارند و آن هم چیزی نیست جر مشکل منابع مالی؛ مسالهای که در اولویت مشکلات است و گویا فعلا گوش شنوایی برای درد دل مسئولان اجرایی نمایشگاه کتاب وجود ندارد .
عباس صالحی، معاون فرهنگی وزیر ارشاد نیز بر این نکته اذعان دارد که "منابع مالی وزارتخانه اسفبار است." او می گوید که تا بعد از عید حتی یک ریال نتوانسته به پیمانکاران پولی پرداخت کند و گویا این دوستان او بودند که "با اعتبارات شخصی و عشق و علاقهای که به فرهنگ داشتند، کارها را انجام دادند" اما این روند تا چه زمان باید ادامه پیدا کند؟ محدودیت مالی و محدودیت مکانی برای برگزاری نمایشگاه کتاب مشکل دیروز و امروز نیست و اکنون سالهاست که ناشران و بازدیدکنندگان با آن رو به رو هستند. اتفاقا در این مورد خاص صورت مسئله نیز مشخص است و به انحای مختلف مطرح شده است. شاید هنوز وقت آن نرسیده باشد که برای این مشکل راهکاری عملی اندیشید!
انتهای پیام/
فرزاد پژمان