مهتاب قربانیان، طراح و گرافیست لباس درباره تاثیرطرح‌های گرافیکی بر زیبایی پوشاک به خبرنگار مد و لباس هنرآنلاین گفت: واقعیت این است که عرصه لباس و پوشاک بیش از هنر یک ضرورت اجتماعی است که به فرایندهای اقتصادی کشور مربوط است یعنی پیش از اینکه زیبایی و هنر در لباس مطرح باشد بحث فروش پررنگ و با ارزش است.

او در ادامه افزود: یک لباس بر مبنای هنر و زیبایی صرف نمی‌تواند مخاطب زیادی جذب کند زیرا عنصر سادگی به خاطر شرایط اجتماعی برای مردم ما بسیار اهمیت دارد یعنی درصد کمی از مردم حاضر هستند که آثار خاص را بپذیرند و بپوشند.

این طراح و گرافیست تصریح کرد: به طور حتم طرح‌های گرافیکی می‌تواند به لباس هویتی هنری مانند یک تابلو یا رسانه بدهد اما متاسفانه کپی برداری های بی رویه و بدون فکر و ایده خاص سبب شده است که چندان این جایگاه حفظ نشود و بعد از مدتی بدون کاربرد شود.

قربانیان توضیح داد: کارهای گرافیکی توانسته یک خط مشخص بین بازار و عرصه طراحی لباس ایجاد کند زیرا اندیشه و نگاه پشت این عرصه را به تصویر می‌کشد.

او درباره آثار خود گفت: رشته اصلی من نقاشی است با این حال در روزهای نخست طراحی کردن روی لباس برای من بسیار سخت بود زیرا هنوز بازار را نمی‌شناختم و صرفا به مباحث هنری فکر می‌کردم اما حالا با استفاده از شناخت رو در رویی که در این عرصه ایجاد شده می‌توانم طرح‌های تلفیقی و انتزاعی کار کنم.

این طراح لباس اظهار کرد: مردم ما به طرح‌های سنتی و قدیمی علاقمند هستند و به نوعی بازگشت به این کارها را دوست دارند. یعنی آثار و حاشیه‌های مربوط به دوره صفویه یا هخامنشی در میان مردم ما طرفداران بیشتری دارد منتها نباید طراحی را صرفا به این بازگشت‌ها محدود کنیم به همین خاطر معتقدم که یک طراح موفق باید علم نقاشی و گرافیک را نیز به خوبی بشناسد.

قربانیان ادامه داد: به عنوان یک نقاش می‌توانم پارچه را در بدو امر به عنوان یک لباس مجسم کنم. ضمن اینکه نقاشی به من قدرت عمل بالاتری برای شناخت رنگ‌ها و ایده پردازی داده است در حالیکه بسیاری از طراحان صرفا بر اساس یک پارچه طراحی می‌کنند در حالیکه این بخش باید در مراحل میانی کار باشد نه در ابتدا.

او عوامل مذهبی و ملی را در شکل گیری مد ایرانی موثر خواند و گفت: وقتی درباره نقوش سنتی، اسلیمی و سایر طرح‌های مذهبی و ملی کشورمان تحقیق کردم، فهمیدم که مساله مذهب و ملیت هر دو در کنار یکدیگر جذابیت‌های عرصه گرافیک لباس را رقم می‌زنند به عنوان مثال: خط کوفی هندسه خاصی دارد و وقتی من این شکل خط را به صورت انتزاعی ارائه کردم متوجه شدم که میزان فروش افزایش چشمگیری داشته است.

این طراح لباس بیان کرد: برخی از طرح‌های سنتی مانند ترمه یا گبه بسیار زیبا و دلپذیر هستند ضمن اینکه برای برخی از توریست‌های خارجی نیز جذابیت دارند زیرا یک تابلوی تمام عیار از هنر ایرانی را در قالب یک لباس خریداری می‌کنند اما مساله اینجاست که اجرای چنین طرح‌هایی علاوه بر زمانبر بودن هزینه بالایی دارد. البته برای صادرات چنین آثاری نیز مبادی قانونی به صورت کامل باز نیست به همین خاطر معمولا مشکلات عمده‌ای وجود دارد که جای کار را محدود می‌کند.

قربانیان حرکت دولت را برای معرفی پوشاک اصیل ایرانی به توریست‌ها ضروری خواند و گفت: در کشورهای پیشرفته مد و فشن توسط رسانه‌های قدرتمند و شبکه‌های تلویزیونی معتبر مدیریت می‌شود این در حالی است که ما چنین امکانی را نداریم اما حداقل دولت و مسئولان می‌توانند جایگاه مشخصی را برای معرفی لباس ایرانی به توریست‌های خارجی و در قالب سوغاتی‌های مربوطه ارائه دهند تا علاوه بر ارزآوری بخشی از هنر ما نیز صادر شود.

او افزود: متاسفانه حمایت دولتی در عرصه صنعت تنها یک حرف است در حالیکه این موضوع در تمام دنیا بالعکس است و از تمام هنرمندان حمایت می‌شود.

این طراح لباس درباره وضعیت این عرصه در ایران گفت: طراحی لباس یک هنر نوپا در ایران است که به تازگی مفهومی فراتر از یک نیاز اجتماعی و کاربردی یافته است به همین خاطر نباید زیاد با سخت گیری برخورد کرد اما قطعا داشتن سواد بصری یعنی هنرهای گرافیکی برای یک طراح می‌تواند پرکاربرد باشد. زیرا با داشتن چنین پیش زمینه‌ای قدرت بصری طراح افزایش می‌یابد.

انتهای پیام/61