به گزارش خبرنگار مد و لباس هنرآنلاین ، فریبا مجاهد پس از دریافت لیسانس زبان انگلیسی در رشته طراحی لباس دانشکده هنرهای زیبا تحصیل کرده و هم اکنون به کار طراحی لباس مشغول است.
با توجه به تحصیل در رشته زبان انگلیسی چه طور جذب طراحی لباس شدید؟
من همیشه برای خودم خیاطی می‌کردم اما تحصیلات آکادمیک در زمینه طراحی لباس نداشتم. در سوئد فروشگاه پارچه‌فروشی داشتم و مدت 2 سال هم به عنوان طراح برای مشتری‌های خاص کار می‌کردم و هر فصل چندین مدل برای آنها طراحی می‌کردم. پس از بازگشت به ایران به دلیل علاقه‌ای که داشتم به تحصیل در رشته طراحی لباس پرداختم تا اطلاعات خود را بیشتر کنم.
با توجه به سوابق قبلی که داشتید تحصیل در دانشگاه برای شما مفید بود؟
بله کمک زیادی به من کرد چون قبل از آن به صورت ذهنی طراحی می‌کردم اما حالا می‌توانم اصولی کار کنم. نکاتی مانند تفاوت طراحی برای افراد چاق و لاغر یا ترکیب رنگ‌ها و تاثیر آنها در طراحی لباس را در دانشگاه فرا گرفتم.
در حال حاضر آثار خود را چگونه ارائه می‌کنید؟
قبلا در خانه کار می‌کردم و از مشتری‌ها سفارش می‌گرفتم اما از 2 سال قبل مزون خود را تاسیس کردم تا بتوانم گسترده‌تر کار کنم. من شخصی‌دوز هستم و متناسب با اندام هر مشتری برای او طراحی می‌کنم، یا وقتی مشتری خواسته خود را مطرح می‌کند پارچه‌های موجود را به آنها نشان می‌دهم و بر اساس آنها برای مشتری طراحی لباس را انجام می‌دهم.
به نظر شما پارچه‌های تولید ایران مناسب کار شما هستند؟
ما پیش از این در ایران صنعت نساجی داشتیم اما مدت طولانی این صنعت از بین رفت و حالا در حال شروعی دوباره است. اما پارچه‌هایی که در ایران تولید می‌شوند بیشتر مناسب کار تولیدی هستند و برای کار مزون مناسب نیستند. برای کار تک‌دوزی پارچه‌های خاص مورد نیاز است چون مشتری مزون، لباس خاص و متفاوت می‌خواهد. قبلا در یزد و کاشان صنعت نساجی وحود داشته ولی از بین رفته و حالا باید این صنعت حمایت شود تا پیشرفت کند و پارچه‌هایی تولید شوند که از نظر کیفیت و طرح قابل استفاده در مزون باشند.
پارچه‌های خارجی موجود در ایران چه تفاوتی با پارچه‌های اروپایی دارد؟
پارچه‌های اروپایی با آنچه وارد ایران می‌شود بسیار متفاوت هستند و بیشتر پارچه‌های ما از هند، چین، کره و ترکیه وارد می‌شوند. کیفیت پارچه‌های اروپایی کاملا متفاوت است و آنها حق ندارند از مواد مصنوعی در پارچه‌های خود استفاده کنند. پارچه‌های هندی که وارد ایران می‌شوند مشکل رنگ‌دهی دارند و پارچه‌های دیگر معمولا ترکیبی از مواد مصنوعی دارند. اصولا پارچه‌های اروپایی بسیار گران هستند و به ندرت وارد ایران می‌شوند.
در طراحی مانتو چه نکاتی برای شما اهمیت دارد؟
من به سختی می‌توانستم برای خودم مانتوی مناسب پیدا کنم بنابراین خودم لباس‌هایم را می‌دوختم. پس از آن اطرافیان از من خواستند که برای آنها هم کار کنم و لباسی متناسب آنها طراحی کنم. مانتو لباس رسمی ما است و چیزی غیر از آن نمی‌توانیم در اجتماع بپوشیم. پس باید روی آن کار شود تا لباس‌ها با هم تفاوت داشته باشند و در خیابان همه یک شکل نباشیم. مانتوها باید تنوع داشته باشند چون ما بیشتر وقت خود را بیرون از خانه می‌گذرانیم و زمان زیادی از مانتو استفاده می‌کنیم و بیشترین هزینه خرید لباس ما مربوط به آن است.
فکر می‌کنید در کشورهای خارجی مانتو نشان دهنده هویت ایرانی هست؟
خیلی طول می‌کشد تا مانتو به عنوان یک لباس ایرانی جا بیفتد چون عرب‌ها هم مانتو می‌پوشند و در اروپا هم افراد با حجاب از مانتو استفاده می‌کنند اما خارجی‌ها ما را بیشتر به عنوان چادرپوش می‌شناسند. اگر از پارچه‌ها و نقوش ایرانی در مانتو استفاده کنیم و پوشیدن آن به ویژه توسط هنرپیشه‌ها و ایرانی‌هایی که خارج از کشور می‌روند همه‌گیر شود، مانتو به عنوان یک پوشش ایرانی برای خارجی‌ها شناخته می‌شود. بعضی کشورها لباس مخصوص به خود دارند، مثلا مردم هند از ابتدا "ساری" می‌پوشیدند یا عرب‌ها همیشه "عبا" داشته‌اند و در طی سال‌ها و پیشرفت‌هایی که داشتند لباس آنها تغییر نکرده است، ولی ایرانی‌ها را با لباس خاصی نمی‌شناسند.
به نظر شما وضعیت طراحی لباس در ایران چگونه است؟
طراحی لباس ما پیشرفت زیادی کرده و تعداد مزون‌ها خیلی زیاد شده است، ولی کپی‌برداری هم زیاد شده و جوانانی هستند که از عکس‌های سایت دیگران کپی می‌کنند و نمایشگاه لباس می‌گذارند. در مجموع افزایش طراحان و مزون‌ها به تغییر پوشش خانم‌ها کمک می‌کند، اما برای تاثیرگزاری بیشتر باید تولیدی‌ها وارد عمل شوند و از طراحان لباس در کار خود کمک بگیرند. لباس‌هایی که الان در فروشگاه‌ها می‌بینیم طرح خاصی ندارند و چون برای تولیدی‌ها صرف ندارد که از طراحان لباس طرح را بخرند، معمولا چند تکه پارچه را به هم وصل کرده و مدل‌های عجیب و غریب تولید می‌کنند. باید تولیدی‌ها مجبور شوند طراحان لباس را استخدام کنند و طرح‌هایشان را بخرند چون طراحان زیادی هستند که بی‌کار هستند و اگر این اتفاق بیفتد طرح‌ها و لباس‌های تولید شده سامان‌دهی می‌شوند و طراحی لباس ما پیشرفت بهتری خواهد داشت.
انتهای پیام/