بابک برزویه مدرس عکاسی، سابقه فعالیت زیادی در شاخه‌های مختلف عکاسی از قبیل مستند اجتماعی، خبری ، صنعتی و ... داشته است. اما بیشترین فعالیت او در زمینه عکاسی سینمایی و تئاتر است. گفت و گوی خبرنگار مد و لباس هنرآنلاین را با او در زمینه عکاسی مدلینگ بخوانید.
عکاسی مدلینگ ایران در چه وضعیتی است؟
عکاسی مد در ایران با آن تعریفی که از آن هست و روی آن کار می‌شود، غلط و غیرحرفه‌ای است. عکاسی مدلینگ به صورت حرفه‌ای تعریف خاصی دارد اما محدودیت‌های موجود در ایران برای کار در این زمینه، باعث شده هر کس با هرسلیقه و طرز تفکر این کار را انجام دهد و به همین دلیل تعریف جامعی از آن وجود ندارد. البته در مملکت ما عکاسی مدلینگ هم زیرزمینی است چون عکاس انجمن صنفی اگر مرد باشد نمی‌تواند از خانم عکس بگیرد. بنابراین کسانی که فعالیت زیرزمینی دارند با جرات تبلیغ می‌کنند و خودشان را مطرح می‌کنند.
چه تفاوت‌هایی بین عکاسی مدلینگ ایران و جهان وجود دارد؟
عکاسی مد ما با استانداردها رابطه ندارد. تنها برندی که در این زمینه حرفه‌ای عمل می‌کند هاکوپیان است که با چند مانکن حرفه‌ای که برای این کار تربیت شده‌اند کار می‌کند. مانکن بودن فقط داشتن ظاهر و روی خوش نیست. مانکن باید استایل داشته باشد و بداند با لباس خودش را چه‌طور نشان دهد و آن لباس را چه‌طور عرضه کند. نکته دیگر اینکه با توجه به نسل جدید عکاسان و اینکه عکاسی با آمدن سیستم دیجیتال، همگانی و سهل‌الوصول شده است هر کسی می‌تواند عکاسی مدلینگ انجام دهد و عوام هم چون نمی‌دانند عکاسی مدلینگ چیست از کار آنها استقبال می‌کنند. همچنین خیلی از عکاسان وارد عکاسی سینما می‌شوند و با عکس گرفتن از هنرپیشه‌ها به عکاس مدلینگ تبدیل می‌شوند. مردم هم شناخت ندارند و فکر می‌کنند چون آن شخص عکاس سینمایی خوبی است پس عکاسی مدلینگ را هم می‌تواند به خوبی انجام دهد، در حالی که هرکدام از آنها ساختار ویژه‌ای دارد.
چه نکات مهمی در عکاسی مدلینگ وجود دارد که آن را از شاخه‌های دیگر عکاسی جدا می‌کند؟
مثل سایر شاخه‌ها نور اهمیت زیادی دارد، به جز نورپردازی، فیگور دادن و ارائه فیگور خیلی مهم است. عکاس باید هم عکاسی پرتره را بلد باشد، هم لباس را بشناسد. اما از همه مهمتر روابط عمومی است. وقتی عکاسی مدلینگ می‌کنید باید با مدل ارتباط راحت داشته باشید تا او جلوی شما راحت بایستد. خود مانکن هم اهمیت زیادی دارد و باید کارش را بلد باشد. قواعد و روابط عمومی در این زمینه و نحوه ارتباط با مدل و راحت بودن او بسیار مهم است. در عکاسی‌های دیگر مثل اجتماعی، خبری و ... این موضوع اصلا رعایت نمی‌شود. نسل جدید گمان می‌کند وقتی دوربین به دست دارند حاکم مطلق هستند و می‌توانند بدون اجازه از همه چیز عکاسی کنند، در حالی که این طور نیست و باید شرایط را بسنجند و با سوژه ارتباط برقرار کنند.
به نظر شما عکاسی مدلینگ چه تاثیری بر صنعت پوشاک دارد؟
در مملکت ما تاثیر زیادی نداشته چون ایرانی‌ها ذهنیتی دارند که تا لباس را از نزدیک نبینند خرید نمی‌کنند. دلیل آن هم ضعیف بودن سواد بصری جامعه ما و آموزش ندیدن آنهاست. در خارج از ایران وقتی عکاسی مدلینگ انجام می‌شود بیننده با آن عکس همذات پنداری کرده و خود را جایگزین آن مدل می‌کند. این یعنی سواد بصری که در فرهنگ ما وجود ندارد. آنچه هم به عنوان عکاسی مدلینگ اینجا هست با محدودیت زیاد ارائه شده است در نتیجه آنجا یک اتفاقی می افتد که اینجا نمی‌افتد. به نظر من باید بحث کارشناسی درستی روی این موضوع انجام شود. باید سواد بصری جامعه را بالا ببریم که البته این موضوع خیلی کار می‌برد. مردم ما خاکستری هستند و از رنگ راحت استفاده نمی‌کنند. اگر کسی پیراهن قرمز شاد بپوشد به او نگاه دیگری می‌شود. باید این فرهنگ را جا بیندازیم و فرهنگ خاکستری را از زندگی حذف کنیم.
انتهای پیام/