به گزارش خبرنگار هنرآنلاین،مازیار فکری ارشاد کارشناس و منتقد سینما اجرای این مراسم را برعهده داشت و شیرین برق نورد تدوینگر، علی روانبخش تهیه کننده فیلم مستند و محمود نورایی کارشناس هنرهای تجسمی در این جلسه حضور داشتند. در ابتدای این نسشت تهیه کننده فیلم علی روانبخش در خصوص روند طی شدن ساخت این فیلم مستند گفت: ایده این فیلم مربوط به 12 سال پیش است و زمانی که آقای والامنش می خواستند در سفری به کشور بیایند مطرح شد. دیدگاه ایشان به دیدگاه من نزدیک بود .او یک فیلسوف است علاوه بر این که یک هنرمند است. ده سال بعد به دفتر من آمدند و قرار شد که در آتلیه من مستقر شدند . پیش بینی من این بود که این اتفاق ویژه ای خواهد بود. از آقای جهان پناه خواستم که این فیلم مستند را بسازند و خوسبختانه ایشان مشغول به کاری نبودند و فرصتی میسر شد که این فیلم ساخته شود. او ادامه داد: ضرورتی ندیدم سخنرانی های ایشان در این فیلم بارز باشد. راحتی یک هنرمند برای ما در اولویت بود.
شیرین برق نورد تدوینگر و همسر کارگردان در خصوص شکل گیری ایده اولیه این فیلم گفت: به عنوان مستند ساز خوشحال می شوم که حضور مردم را در اینجا می بینم. ما با آقای والامنش در استرالیا دیدار داشتیم و شناختی نسبت به ایشان داشتیم. او جزء هنرمندان درجه یک کشور استرالیا بود و ایشان امروز یک شخصیت شناخته شده در سطح جهان هستند.
در ادامه نشست محمود نورایی کارشناس حوزه تجسمی در خصوص این فیلم گفت: انتقادی که به این فیلم این است که ما در هنر خود مونو گراف نداریم. این نوع آثار را در ایران کم داریم، انتظار داریم فیلم هایی که در این حوزه شناخته می شود آدرس درستی به مخاطب بدهد. حسین والامنش در ایران شناخته شده نیست و چهره ای جهانی است. توقع می رفت که این فیلم جنبه های هنری بیشتری داشته باشدو سعی شد این فیلم او را با هنرش معرفی کند. تهیه کننده این فیلم مستند در پاسخ به سخنان محمود نورایی گفت: جمله ای داشتند آقای والامنش که می گفتند : من خوشحالم در این مقطع کنونی معرفی شدم. خودشان دوست داشتند که در سنی معرفی شوند که بار شهرت رابه دوش بکشند. ایشان می خواستند که فیلم هم به این موضوع نپردازد و به این سمت و سو حرکت نکند. ترجیح ما بر این بود بخش شخصیتی ایشان در فیلم دیگری معرفی شود. انتقاد ایشان درست است اما نیت ما این نبوده است که وجهی از زندگی ایشان را نشان بدهیم. او ادامه داد: ما می خواهیم در قدم بعدی کتاب زندگی ایشان را در این چاپ کنیم. شیرین برق نورد گفت : در تایید حرف های آقای روانبخش می گویم که ابعاد زندگی ایشان نیازمند ساخت یک فیلم دیگر است.ما می خواستیم که این بعد از زندگی ایشان را به تصویر بکشیم. دوست داشتیم این فیلم سرشار از زندگی باشد و زمینی باشد.
در ادامه محمود نورایی یاد آور شد: این هنرها در ایران شناخته شده نیست، برای این که والامنش را بیشتر بشناسیم، نیازمند این است که تاریخچه هنر رابشناسیم این که شما در فیلم قبری شاد را می بینید در ایران تعریف شده نیست و ممکن است مخاطب این مساله را درک نکند.والامنش در مقطع زمانی وارد هنر می شود و با بچه های حوزه نمایش آشنا می شود و بعد در هنرستان تجسمی با هنرمندهای آوانگارد کار می کند. از سوی دیگر او با بیژن مفید و با محمود استاد محمد کار می کند. والامنش با یک اندیشه آوانگاردی شروع می کند. او بایک داستان عاشقانه وارد استرالیا می شود و هنرهای محیطی او را جلب می کند. هنر محیطی هنری است که به دنبال مطرح شدن نیست. حسین والامنش در استرالیا تحت تاثیر این هنر قرار گرفت. او در آثارش عنصر دیدن را مبنا قرار می دهد، ما گاهی خیلی چیزها را نمی بینیم و از آن می گذریم اما والا منش در آثارش به عنصر دیدن تکیه می کند. درآثار حسین والامنش نور و سایه حرف اول را می زند. علی روانبخش در تاید صحبت های محمود نورایی گفت: جهان طبیعی و عناصر طبیعی در آثار والامنش هویدا است و حرف اصلی را می زند. او نه تنها که به خوبی می بیند، بلکه هنر را لمس می کند و حس لامسه و لمس کردن در آثار والامنش وجود دارد. او از عناصر اصلی طبیعت در آثارش بهره می برد. برق نورد در خصوص تاثیر پذیری حسین والامنش از هنر بومی استرالیا گفت: من فکر می کنم فیلم تا حدی از بخش هایی که از آن صحبت کردیم را گفته است. ما خیلی پرهیز کردیم که این فیلم خیلی تخصصی شود. تصمیم ما بر این بود که فیلم تخصصی نسازیم. این فیلم اجازه می دهد بیننده هایش تخصصی نباشند. امروز شرایط به گونه ای است که با یک سرچ در گوگل می توان حسین والامنش را شناخت. در مورد تاثیر پذیری ایشان از هنرهای بومی می توان گفت که در فیلم به این نکته به خوبی اشاره شده است. محمود نورایی در مورد این بحث و تاثیر پذیری والامنش گفت: کارهای ایشان تا قبل از دهه هفتاد تحت تاثیر هنرهای بومی بوده است. اما بعد از آن جهانی شد و بومی فکر کرد. والامنش سعی کرد هنر بومی ایران را با هنر غرب پیوند زد و از هردو جایی که زندگی می کند نمونه های را می آورد تا به هنرجهانی برسد. همان طور که در فیلم به آن اشاره می شود در میز و فرش ترکیب هنر ایرانی را با هنر غربی پیوند می زند. نقطه طلایی و عطف زندگی آن از اینجا شروع می شود. در استرالیا معنا کردن زندگی در ماشینیسم شهری آنجا خیلی معنا دارد، از دل سنگ آب بیرون آوردن در استرالیا کار مهمی است می تواند تغییرات اساسی را در زندگی و سبک تفکر ما ایجاد کند. در انتهای نشست برق نورد در خصوص سینمای مستند گفت: امروز تلویزیون بیشترین مخاطب را دارد و سینمای مستند برای تلویزیون است اما در کشور ما این وجود ندارد. من خوشحالم که دوسالی است مردم با مستند همراه شدند و فرق این سینما را به خوبی حس می کنند. بخش عظیمی از این اطلاع رسانی ها بر عهده تلویزیون است. مستند آشنا سازی مخاطبین عام با محیط پیرامون شان است که ما در ایران چنین مساله را نمی بیینم. یک مستندساز معلم نیست، او فیلمی که دوست دارد و اعتقاد دارد را می سازد، فعالان حوزه مستند می خواهند تاثیرگذار باشند.