نساء اعتمادی، کارشناس طراحی لباس و پارچه درباره سومین جشنواره مد و لباس فجر به خبرنگار هنرآنلاین گفت: جشنواره مد و لباس با هدف حمایت از طراحان و ایجاد ارتباط بین این قشر با طراحان شروع به کار کرد اما متاسفانه به نظر می‌رسد که تولیدکنندگان بهره بیشتری از این جشنواره برده‌اند.
او افزود: اغلب تولیدکنندگان به جای خرید طرح‌ها، نمونه‌های تاییدی را به راحتی از سوی بنیاد ملی مد و لباس دریافت می‌کنند در حالیکه باید برای ایجاد ارتباط و تعامل مناسب بین این دو بخش فرهنگ خرید طرح و الگوسازی را به تولیدکنندگان بیاموزیم در غیر این صورت ماجرا همچنان بر همین روال ادامه دارد.
این طراح لباس و پارچه بیان کرد: بنیاد ملی مد و لباس تازه تاسیس است و هنوز بسیاری از مقوله‌ها در آن انسجام نیافته به همین خاطر طراحان نقص‌های موجود را درک می‌کنند اما باید به این مسئله توجه کرد که فرهنگ سازی برای تعامل درست از اهداف نخست این بنیاد است که باید به آن توجه کرد.
اعتمادی ادامه داد: به نظر می‌رسد که هدف تعریف شده جشنواره رو به کمرنگ شدن است و بیشتر به سمت عادت در این عرصه می‌رویم برای اینکه بیشتر فعالیت‌ها در این عرصه کمی است در حالیکه نگاه هنرمندان به این بخش کاملا کیفی است.
او افزود: البته نباید فراموش کرد که جشنواره کنونی برای تازه واردان به بازار کار انگیزه مناسبی به شمار می‌آید اما قطعا برای طراحان حرفه‌ای آن فضای تخصصی را ایجاد نمی‌کند.
این کارشناس طراحی پارچه و لباس پیشنهاد کرد: مشکل اینجاست که هیچ طبقه‌بندی و درجه‌بندی هنری برای شرکت در جشنواره صورت نگرفته به همین خاطر حتی خیاط ها نیز وارد عرصه طراحی لباس شده‌اند، لذا باید هر چه زودتر این کار را بر طبق اصول و روال انجام دهیم.
اعتمادی اظهار کرد: حضور تولیدکنندگان در کنار طراحان آن هم در جشنواره تخصصی مد و لباس سبب شده که فضای این برنامه بیشتر شبیه نمایشگاه‌های بهاره شود و بحث‌های تخصصی به سمت حاشیه رانده شوند ضمن اینکه فضا و مکان انتخابی جشنواره نیز به هیچ عنوان مناسب نیست.
او توضیح داد: انتخاب مکان جشنواره باید بر اساس نوع صنعت و نگاهی باشد که به آن داریم. جشنواره مد و لباس برنامه‌ای است که مد و مدسازی را مورد تحلیل قرار می‌دهد و همه می‌دانیم که مقوله مد ابتدا از اقشار بالا و پردرآمد جامعه شروع می‌شود و سپس به قشر متوسط و پایین جامعه می‌رسد در حالیکه ما داریم روند این بخش را معکوس طی می‌کنیم.
این کارشناس طراحی پارچه و لباس تصریح کرد: تولیدکنندگان بزرگ و برندهای موجود در کشور جایگاه طراحان را به خوبی می‌شناسند و از آن بهره می‌برند در حالیکه این مسئله در مورد تولیدی‌های کوچک صادق نیست.
اعتمادی ادامه داد: به طور حتم استفاده ازطراحان در بدنه صنعت پوشاک برای هیچ تولیدکننده‌ای اجباری نیست و این همکاری به درایت و توجه تولیدکننده از محیط اطراف باز می‌گردد.
او افزود: برند و برندسازی مقوله‌ای است که نیازمند سرمایه کلانی است و اینکه چرا امروز در ایران برندسازی رونق چندانی ندارد، سئوالی است که باید از سرمایه گذاران داخلی پرسید.
این طراح لباس و پارچه بیان کرد: دولت باید به طراحان تسهیلات لازم را برای ادامه فعالیت و حرکت در عرصه طراحی بدهد چرا که مقوله طراحی بسیار هزینه بر است اما نباید این موضوع را با برندسازی اشتباه گرفت چرا که برندسازی و طراحی دو مقوله کاملا متفاوت است.
اعتمادی افزود: برندسازی یک حیطه گسترده است که بازرگانی، مدیریت و بسیاری از موارد دیگر را میطلبد لذا نمی‌توان از یک طراح انتظار داشت که از پس چنین کاری برآید.
او تاکید کرد: اینکه امروز طراحان برندهای کوچکی را به نام خود تاسیس می‌کنند به این معنا نیست که در ابعاد بزرگتر نیز توانایی دارند بلکه این مساله از سر ناچاری است برای اینکه این روزها هنرمندان مجبور هستند بازار کار خود را ایجاد کنند و به طور مستقیم با مخاطب خود ارتباط برقرار کنند. انتهای پیام/