ایده شکل گیری و ساخت "انارهای نارس" از کجا آمد و چه شد که در اولین فیلم ات به سراغ یک سوژه اجتماعی تلخ و متفاوت رفتی؟
پیش از ساخت "انارهای نارس" چند فیلمنامه دیگر نوشته بودم که تم اجتماعی داشت و به بررسی مشکلات طبقه کارگر و محروم جامعه می پرداخت. این فیلمنامه ها را به مدیریت قبلی سازمان سینمایی ارائه کرده بودم که این مدیران به لحاظ تفکری نمی خواستند چنین فیلم هایی با این سوژه ها ساخته شود. آن ها اهل تعامل نبودند و نمی توانستیم به یک درک مشترک برسیم. بنابر این برای این فیلم پروانه ویدئویی صادر کردند. فیلمنامه های قبلی ام را هم با این مضمون نوشته بودم و رگه هایی از آن ها در این فیلم وجود دارد. دغدغه من از ابتدای مسیر فیلمسازی ام پرداخت به مشکلات این طبقه بود. سینمای گزنده سینمایی است که من آن را می پسندم و دوست دارم. می‌خواستم در فیلم اولم تصویری از جامعه ارائه کنم. جامعه ای که در سال های گذشته با مشکلات سختی روبرو بود و همه درگیر اتفاق های زندگی بودند و معیشت همه مردم به خطر افتاد. طبقه کارگر در مناسبات اقتصادی همیشه له می شد و در تصمیم گیری ها جایی نداشت. این تلخی فیلم بر آیندی از شرایط جامعه در سال های گذشته است. همه کسانی که دغدغه ساخت اجتماعی دارند و می خواهند که زبان مردم باشند از این شرایط تاثیر گرفتند و در فیلم هایشان انعکاسی از حال و روز جامعه در سال های گذشته را به تصویر کشیدند. من امیدوارم تا سال آینده فیلم ها به سمت امید حرکت کنند و لطیف تر شوند. فیلم "انارهای نارس" با این که تلخ است به هیچ وجه سیاه نیست و بر آیندی از شرایط و حال روز جامعه است. همه کاراکترهای این فیلم "انسیه"، "طوبی سادات"و "ذبیح" سرنوشت نا معلومی دارند اما ته دلشان روزنه امید وجود دارد. اگر همین امید هم از ما گرفته شود زندگی کردن سخت خواهد شد.
یکی از ویژگی های "انارهای نارس"، شخصیت پردازی و تعریف این کاراکترها است، اگر این نگاه به شخصیت ها به درستی صورت نگرفته بود فیلم از دست می رفت. چه قدر برای شخصیت پردازی این فیلم فکر کردی؟
من فیلم دیدن را با خواندن نقد نویسندگان سینمایی شروع کردم و در کانون فیلم اصفهان فیلم هایی بسیاری دیدم و از همان ابتدای مسیر به سینمای نئو رئالیسم علاقه مند شدم و آن جنس سینما مورد علاقه من بود. زاون قوکاسیان در آن کانون نگاه بچه ها را تربیت می‌کرد تا درست فیلم ببینند و درک درستی نسبت به سینمای جهان داشته باشند. در این فیلم تصمیم گرفتم که شخصیت ها خیلی واقعی باشند و بیننده به دنبال نمونه واقعی آن در اجتماع نگردد. سعی کردم از واقعیت دور نشوم و شخصیت هایم ملموس باشند.
در خصوص بحث بازیگری، از همان اول به همین بازیگر ها فکر کرده بودی و می خواستی همین بازیگران در این فیلم به ایفای نقش بپردازند؟
در خصوص بازیگران می‌خواستم آشنایی زدایی کنم. کسی نقش "انسیه" را بازی کند پیش از این چنین نقشی را تجربه نکرده باشد و اولین بار باشد که می خواهد نقش زنی را از طبقه کارگر ایفا کند. در عین حال دوست داشتم که این بازیگر توانا و حرفه ای باشد. با این شاخصه به دو گزینه رسیدم و از این میان خانم نعمتی را برای حضور در این نقش انتخاب کردم. "آنا نعمتی" دوسالی است که مسیر بازیگری اش را تغییر داده است و توانایی هایش کمتر دیده شده است.نعمتی پیش از این بیشتر در سینمای تجاری دیده شده بود. من تجربه خوبی کنار ایشان داشتم. "پژمان بازغی" هم از همان ابتدا گزینه اصلی من بود و او علاقه خاصی به سینمای مستقل دارد. سعی کردم هارمونی که برای انتخاب بازیگرانم در نظر گرفته ام از چهار جوب خارج نشود و بیرون نزند.
یکی از ویژگی های فیلم و عنصرهای اصلی "انارهای نارس" تصاویری است که در این فیلم ارائه می شود. چه میزان با روزبه رایگا بر سر فیلمبرداری توافق نظر داشتید؟
دوستی من و روزبه مربوط به سال های گذشته است و اولین همکاری ما فیلم "آن سه" نقی نعمتی بود که تدوین آن فیلم را بر عهده داشتم و او هم دستیار هومن بهمنش بود. همیشه دلم می خواست فیلمی را که می سازم با توجه به چند کار آخر او فیلمبرداری اش را به او بسپارم. او جوان با استعدادی در فیلمبر داری است. این رفاقت در هم سو شدن نگاه های ما خیلی کمک کرد که به درک مشترکی برسیم. در مورد هر سکانس با هم بحث می کردیم و در جزئیات توافق کردیم تا نتیجه ای که روی پرده می رود کار قابل قبولی باشد.
تا جایی که من می دانم با دست خالی این فیلم را جلوی دوربین بردی و در فیلم اولت حامی نداشتی، چه قدر در مسیر مشکل داشتید ؟
باعث تاسف من است که هر چه قدر صحبت کنیم مربوط می شود به مدیریت پیشین سینمای ایران. پیش از این وقتی می خواستی فیلم اول بسازی با مراجعه به سازمان سینمایی و نهاد های مربوط به خانه سینما معرفی می شدید و آنها از شما حمایت می کردند تا فیلم اولت را بسازی اما در چند سال گذشته این بودجه در میان همفکران آنها تقسیم شد. طیف گسترده ای از سینماگران بیکار شدند و در این فضا برای ما فیلم اولی ها جایی نبود و مجبور بودم که پروانه ویدئویی بگیرم تا این فیلم ساخته شود. دور از فضای حرفه ای است که کارگردان هم نویسنده، تهیه کننده و تدوین یک فیلم را برعهده بگیرد تا فیلمش ساخته شود.
فیلم تو در دوبخش نگاه نو و مسابقه سینمای ایران پذیرفته شده است درسالی که فیلم های بسیاری متقاضی حضور در جشنواره فیلم فجر بودند؟ ارزیابی تو از این مسئله چیست؟
نوع نگاه مدیریت جدید به سینما خیلی تغییر کرده است. آنها روبروی هنرمند نیستند و در کنارشان قرار می گیرند. تیم قبلی به فیلمسازان جوان به عنوان یک تهدید نگاه می کردند اما دکتر ایوبی و مدیرانش به فیلمسازان جوان به چشم یک فرصت نگاه می کنند. من خوشحالم که به عنوان فیلمساز اول توانستم فیلمی بسازم که مورد توجه قرار گرفته است.
تصمیم داری ساخت فیلم های اجتماعی را ادامه دهی ؟
این جنس سینما دغدغه من است و در مسیر فیلمسازی ام می خواهم به طبقه مهجوری که در سینمای ایران کمتر دیده شده است بپردازم.
حرف آخر ؟
امیدوارم امسال در جشنواره فیلم فجر برای همه اتفاقات خوب و قابل قبولی بیفتد و حال سینمای ایران خوب تر از اینی که هست شود. انتهای پیام/55