سحر موسوی، طراح لباس و فعال حوزه خبری ضمن تاکید بر لزوم تاسیس یک رسانه خبری برای هنرمندان در این باره به خبرنگار مد و لباس هنرآنلاین گفت: با شکل گیری بنیاد ملی مد ولباس تکاپوی زیادی در بین طراحان،تولیدکنندگان و فعالان این حوزه شکل گرفت و البته تاسیس یک رسانه لباس یکی از آنها بود. او در ادامه افزود: در شروع شکل گیری بنیاد بسیاری از طراحان جذب این بخش شدند اگر چه مشکلات بسیار زیادی در این عرصه وجود داشت اما اشتیاق برای بهبود شرایط بیشتر بود. متاسفانه به دلیل نبود رسانه و اطلاع رسانی درست این اشتیاق رو به کاهش رفت تا جایی که امروز کمتر کسی اخبار مربوط به این حوزه را دنبال می‌کند. این کارشناس طراحی لباس تصریح کرد: عدم وجود یک رسانه منسجم یکی از دلایلی است که طراحان لباس را در گمنامی پنهان کرده است و مانع از این شده که این قشر به عنوان هنرمند شناخته شوند. موسوی با اشاره به ادامه مشکل کپی برداری طرح‌ها در این باره گفت: یکی از عمده‌ترین دلایلی که رسانه‌ها و مجلات داخلی نمی‌توانند از طرح‌های طراحان استفاده کنند، مربوط به همین کپی برداری آثار است. وی توضیح داد: هر طراح ایرانی می‌داند که انتشار نمونه اثرش به معنای سرقت آن و تولید انبوه در کارگاه‌های زیرزمینی است اگر چه طرح ثبت و یکپارچه سازی اثر هنرمندان طراح توسط بنیاد مصوب شده است اما این مصوبه هنوز سراسری نیست و در بسیاری از موارد قابلیت پیگرد سریع قانونی ندارد. این فعال حوزه خبری مد و لباس اعلام کرد: مشکل اینجاست که بنیاد ملی مد و لباس طرح اولیه آثار را از طراحان خریداری می کند و آنان را در سود به دست آمده شراکت نمی‌دهد.به همین خاطر بین یک طرح با 3 هزار مخاطب با طرحی که تنها 300 مخاطب دارد تفاوتی دیده نمی‌شود. موسوی اظهار کرد: رسانه برای معرفی یک طراح گزینه بسیار خوبی است چرا که این بخش می‌تواند به سبک کاری یک طراح کمک کند تا شناخته شود اما چون حق طرح و امضای هنرمند مشخص نیست لذا اغلب افراد تمایلی به همکاری نشان نمی‌دهند. او افزود: در کشورهای دیگر قوانین مختلفی برای پیشگیری از کپی رایت وجود دارد که هر کدام به نسبت فرهنگ و دیدگاه مردم آن کشور شکل گرفته است مثلا در آلمان قوانین کاملا از هنرمندان حمایت می‌کند و اوریجینال نبودن یک طرح جرم محسوب می‌شود و پیگرد قانونی دارد اما این مسئله در انگلیس بازتر است تا جایی که لباس عروس ملکه توسط چین کپی برداری شد. این طراح لباس بیان کرد: مبالغی که طراحان لباس در کشورهای دیگر از سود حاصل از فروش طرح به دست می‌آورند به حدی راضی کننده است که اغلب از کپی آثار توسط دیگر کشورها ناراحت نمی‌شوند. این در حالی است که رسانه‌ها نیز اثر معتبر و هنرمند آن را معرفی می‌کنند و وجهه او به جای خود باقی می‌ماند. موسوی گفت: همانطور که آثار نقاشی اصل از کپی به راحتی و بر اساس امضای نقاش شناخته می‌شوند باید آثار طراحان لباس نیز هویت داشته باشند تا به این راحتی‌ها دستخوش سوء استفاده برخی از افراد نشوند به همین خاطر در این حوزه نیازمند رسانه‌های قدرتمند هستیم.