به گزارش سرویس تئاتر هنرآنلاین/
خبر کوتاه بود و شاید در نگاه نخست تعجب بسیاری را برانگیخت: "حسین مسافر آستانه با حکم معاون وزیر و رئیس سازمان سینمایی به عنوان مدیرعامل موسسه رسانههای تصویری منصوب شد". تعجبها که تنها واکنش رسانهها و اهالی هنر به این انتصاب این بود که حسین مسافر آستانه را همگان بیش از هر چیز یک مدیرتئاتری به شمار میآورند و قرار گرفتن او در جایگاه مدیریت موسسه رسانههای تصویری دور از انتظار بود اما "حالا که امری واقع شده است" میتوان صورت مسئله را جوری دیگر تحلیل کرد و به دو علت این "تعجب"را از پیش روی این انتصاب برداشت.
نخست اینکه حسین مسافر آستانه بیش از اینکه یک تئاتری باشد در این سالها یک مدیر فرهنگی بوده است (فارغ از اینکه بخواهیم دوره مدیریتهای او را نقد و بررسی کنیم) و عرصه@های فرهنگی این روزها بیشتر و بیشتر به یکدیگر نزدیک میشوند و در دانشکدهای نیز اگر در رشته مدیریت فرهنگی تحصیلی صورت بگیرد از این شاخه به آن شاخهاش تفاوت در محتوای رسانههاست. گرچه شناخت از همه عرصههای هنری و فرهنگی برای یک مدیر فرهنگی امری ضروری است. اما نکته مهمتر که تاکید این نوشته است این خواهد بود که تعجب، شاید از فراموشی ما ناشی شود که عرصه رسانههای تصویری گرچه طی این سالها در اختیار سینما و هنرهایی که به ذات تصویری هستند بوده است اما ورود هر کالای مرغوبی که بشود به شکل تصویری در اختیار خانوادهها قرار داد در ذات هدف موسسه رسانههای تصویری میگنجد و بدون شک تئاتر میتواند یکی از این کالاهای مرغوب به شمار آید.
اگر طی سالهای گذشته در دورهای تلویزیون تلاش کرد تئاتر را به شکل تلهتئاتر تولید کند و در اختیار مخاطبان قرار دهد (و دیدیم در دورهای با استقبال خوبی هم مواجه شد) حالا میتوان آثار جدیدتری را با نیت پخش از تلویزیون و نهایتا راه یافتن به رسانههای تصویری تولید کرد.
این نکته به رایزنی مدیر جدید تئاتری موسسه رسانههای تصویری با رسانه ملی بستگی دارد. اما از آن مهمتر راه یافتن فیلم تئاترها به شبکه نمایش خانگی است که متاسفانه تاکنون از امکان گسترده این هنر والا بینصیب بوده و تنها به همت گروهها و یا گاه مرکز هنرهای نمایشی و گاه خانه هنرمندان، فیلم تئاترهایی ضبط و به شکلی محدود پخش شده است. حالا حسین مسافر آستانه میتواند با اشراف به اهمیت هنر تئاتر و رشد و گسترش آن در جامعه و کمبود سالن و دیگر امکاناتی که در این راه وجود دارد به کمک تئاتریها بیاید و این راه جدید را باز کند.
شاید در نگاه اول باید برای این امر تبلیغاتی صورت داد اما اگر نگاهی به شمار بالای تئاتریهای جامعه و فارغالتحصیلان این رشته داشته باشیم متوجه میشویم بخشی از بازار فروش این آثار تضمین شده است. حتی در پله بعد میتوان به این فکر کرد که برخی تئاترها به همان شکل صحنهای و فیلم تئاتر (و نه تله تئاتر) برای پخش در شبکه نمایش خانگی تولید شوند. همان راهی که سریالها رفتند. هر چند بدون شک بازار هدف این آثار محدود است اما شبکه نمایش خانگی باید نیاز مخاطب خاص و عام را توام با هم ببیند. کسی چه میداند، شاید دیدن یک تئاتر صحنهای به شکل تصویری برای عدهای جالب باشد و به نظر میرسد که در این صورت یک اتفاق مبارک دیگر هم میافتد. اینکه همکاران تئاتری در سایر رشتههای هنری فرصت دارند که ببینند چه تجربههای جدیدی در عرصه تئاتر در حال رخ دادن است و اینگونه تبادل اطلاعات صورت می گیرد.
به هر حال سخن بسیار است اما در یک کلام شاید بتوان امیدوار بود با آمدن حسین مسافر آستانه به موسسه رسانههای تصویری کمی نگاه کلیشهای به این عرصه عوض شود و دیگر هنرها به جز سینما امکان حضور در شبکه نمایش خانگی را بیابند؛ بیشتر از همه تئاتر.
هنرآنلاین طی هفته جاری در قالب پروندهای، موضوع فیلم تئاتر و تله تئاتر را تعقیب میکند.
آزاده سهرابی