لیلا رستمی شکوه کارگردان نمایش "جهان انزوا" در گفت‌وگو با خبرنگار تئاتر هنرآنلاین با بیان اینکه؛ موضوع اصلی نمایشنامه "جهان انزوا" که نائومی والاس نمایشنامه‌نویس آمریکایی درباره جنگ آمریکا و عراق است که از زبان یک عراقی برای تماشاگر بیان می‌شود، گفت: در واقع داستان نمایشنامه در فضایی کمدی فانتزی به تبعات جنگ می‌پردازد و شخصیت‌ها با نشان دادن زوایایی پنهان از جنگ، اعتراض خود را از این وضعیت گسیخته و نابسامان بیان می‌کنند.
رستمی‌شکوه در ادامه با بیان اینکه؛ به نظر من جنگ یک تراژدی انسانی است که هیچ مرز، زمان و کشور خاصی را نمی‌شناسد و به نظرم روی این مسئله با توجه به جهان‌شمول بودن آن باید بیش از این کار کرد، افزود: واقعیت این است که جنگ قابل محسور شدن نیست، جنگ برای ایران، جنگ برای عراق و جنگ برای هر کجای دنیا اتفاق بسیار ناخوشایندی است و باید مردم را از تبعات آن آگاه کرد.
او با اشاره به اینکه ضد جنگ بودن، اصلی‌ترین ویژگی انتخاب این متن برای به روی صحنه بردن نمایشنامه "جهان انزوا" بوده، افزود: اتفاقی که به دنبال یک جنگ، تحریم و یا وجود یک نیروی عامل خارجی و ابرقدرت در یک کشور دیگر می‌افتد به نفع هیچ‌کدام از مردم آن کشورها نیست. اما موضوع مهمتر از خود جنگ به نظر من اتفاقاتی است که بعد از جنگ برای فرهنگ آن کشور، برای اقتصاد آن کشور و برای مردم آن کشور می‌افتد، است که نائومی والاس این موضوع را در نمایشنامه "جهان انزوا" به خوبی به تصویر کشیده است.
کارگردان نمایش "جهان انزوا" با اشاره به المان پرنده در این نمایش توضیح داد: المان پرنده در این اثر بسیار حائز اهمیت است و با هر چیزی در این متن درگیر شده است. به عبارتی نماد یک زندگی گروهی است، نماد یک اجتماع است که از هم پراکنده شده، نماد اسارات و در مقابل آن نماد رهایی است و والاس به خوبی از این نماد استفاده کرده و من هم از این نماد تا جایی‌که ممکن بوده سعی کردم در اجرای صحنه‌ای این نمایش استفاده بکنم.
این کارگردان با اشاره به تبعات منفی جنگ اضافه کرد: تنعات منفی جنگ آنقدر واضح است که می‌توان به آن مانند یک اتفاق جهان‌شمول نگاه کرد، همانطور که در اجرای صحنه‌ای این نمایشنامه اینچنین رویکردی داشتم و المان‌های عراقی بودن و عرب بودن آن را حذف کردم اما المان‌های خاورمیانه‌ای بودن آن را کاملا حفظ کردم.
او درباره پرسوناژهای این متن نیز گفت: من شخصیت تک این نمایشنامه را به دو پرسوناژ تبدیل کردم، چرا که معتقد بودم این شخصیت می‌تواند نماینده کل مردم باشد پس حال اگر تکثیر هم بشود هیچ ایرادی ندارد مگر اینکه این تکثیر به گونه‌ای انجام بشود که شما دو قشر روشنفکر و عامه مردم را در کنار همدیگر ببینید.
رستمی‌شکوه اضافه کرد: در واقع علی که شخصیت اصلی این نمایشنامه است، نماینده مردم عراق بعد از اشغال توسط نیروهای آمریکایی است. ملتی که دچار از هم‌گسیختگی شده، دچار تحریم و فقر مالی شده، از آن مهمتر دچار فقر فرهنگی شده و کشوری که این اتفاقات برایش می‌افتد به نظر من قطعا یک کشور منزوی خواهد بود.
این کارگردان با اظهار امیدواری از اینکه مخاطب درک کند که این اتفاق در چه منطقه‌ای جغرافیایی در حال اتفاق افتادن است، تصریح کرد: واقعیت این است که همیشه دوست داشتم اگر تئاتر کار می‌کنم، بتوانم خیلی راحت با تماشاگر ارتباط برقرار کنم و در واقع مخاطب را خیلی درگیر حرف‌ها و مفاهیم پیچیده نکنم.
او با اشاره به اینکه در تئاتر بسیار تحت تاثیر کارهای محمد یعقوبی بوده و جنس تئاتر او را بیشتر از گونه‌های دیگر برای جامعه امروز می‌پسندد، تاکید کرد: بیشتر تمایل دارم تا درباره موضوعات و مشکلات امروزی در کارهایم صحبت کنم، هر چند نکاتی که به مباحث اخلاقی و انسانی برمی‌گردد را می‌توان در تمام دوران‌ها به اشکال مختلف بیان کرد اما باز تاکید می‌کنم که موضوعات واقعی و رئال که جوامع امروز بشری با آنها دست در گریبان هستند بیشتر مورد نظر من هستند.
رستمی‌شکوه درباره روند روی صحنه رفتن این نمایش از آغاز تا امروز نیز گفت: جرقه این کار نخستین بار سال گذشته برای اجرا در جشنواره تئاتر دانشگاهی خورد که متاسفانه بدون اینکه هیچ توضیح فنی و یا دلیل قانع کننده‌ای را مطرح کنند کار رد شد، تا اینکه تابستان امسال متن را برای اجرا با توجه به اینکه نیاز به یک بلک‌باکس داشتیم به فرهنگسرای ارسباران ارائه کردیم که خوشبختانه بعد از اینکه متن پذیرفته شد در نوبت بازبینی قرار گرفت و نهایتا زمان آذرماه امسال به ما برای اجرای این نمایش نوبت دادند.
او در پایان با ابراز رضایت از روند اجرا از روز نخست تاکنون، تصریح کرد: من به شخصه ار روند اجراها تا امروز خیلی راضی بودم اما به نظرم هنوز نتوانستیم آن فیدبکی را که انتظار داشتیم از تماشاگر بگیریم که البته این به کمبود امکانات نیز در زمینه تبلیغ برمی‌گردد. ضمن اینکه واقعا از کمک‌های مسئولان تئاتر فرهنگسرای ارسباران بسیار سپاسگزار هستم اما ظاهرا بیشتر از این امکانی برای تبلیغ در سطح شهر برای ما وجود ندارد.
انتهای پیام /32/