به گزارش خبرنگار تئاتر هنرآنلاین، نمایش "سقوط از ارتفاع پست" به نویسندگی و کارگردانی کامبیز اسدی شب گذشته (25 آبان) اولین اجرای خود را در تالار وحدت به روی صحنه برد.
در میان اسامی بازیگران نام‌هایی آشنا چون انوشیروان ارجمند، رزیتا غفاری، شهرام عبدلی، حمید ابراهیمی، رامین سیار دشتی و دیگران دیده می‌شود که سطح توقع تماشاگران را برای دیدن اجرایی قابل قبول بالا می‌برد.
داستان نمایش درباره "بیداری اسلامی" است که سرزمین اعراب را در برگرفته و بخشی از آنهم در کشور بحرین شکل گرفت. مردم بر علیه حاکمی خودکامه شوریده‌اند. دیکتاتوری که همچون دیگر دیکتاتورهای دنیا در برابر خواست مردم سر فرود نمی‌آورد و هزاران نفر را به کام مرگ می‌فرستد در این میان مطبوعات و نویسندگان هم که طبق معمول از اولین قربانیان خودکامگی هستند؛ همچنانکه اولین دیالوگ‌های نمایش را نویسنده‌ای می‌گوید که از طرف حکومت دستگیر و شکنجه شده و سپس جسد وی را به دریا انداخته‌اند تا خوراک کوسه‌ها شود.
در انتهای صحنه سترگ تالار وحدت ماکت ساختمان دو طبقه سفید رنگی قرار گرفته است که محل کاخ حاکم است . در نمای روبرویی این ساختمان، اتاق‌های متعددی وجد دارد. مثل اتاق شکنجه، اتاق اعدام، اتاق نویسنده کشته شده و دیگران.. در وسط این ساختمان تصاویر قیام مردم بحرین از ابتدا تا انتها به شکل مستند پخش می‌شود. صندلی شاهی قرمز رنگ هم در وسط طوری قرار گرفته که در پشت آن تصاویر مستند دیده می‌شوند.
نمایش با تظاهرات خیابانی مردم آغاز می‌شود. در میان این قیام مردمی مهره‌های دیگری هستند که بازی شطرنجی را به راه انداخته اند. مثل نخست وزیر که در طول نمایش لباس سفید پوشیده و به عنوان مهره سفید شطرنج خودش را به ظاهر دوست و حامی مردم نشان می‌دهد. در میان شورشیان هم دو دسته وجود دارد دسته مردمی که رهبری آنها را شیخی بر عهده دارد که به مقاومت و گفت و گوی بدون خونریزی اعتقاد دارد و دیگر جوانی که با گروه چماق به دستش شورشی دیگر را در دل شورش مردم براه انداخته است و حاکم خودکامه هم مثل همه همپالگی‌هایش روند خونریزی را تا به آخر ادامه می‌دهد.
داستان اصلی رئال و مستند گونه و بر طبق شواهد معاصر است. اما بازیها اغراق آمیز و تصنعی است دیالوگ‌ها گاهی با کلام فاخر هچون آثار کلاسیک بیان می‌شود و از آنجا که حاکم در یک صحنه دیالوگ‌های مکبث را ادا می‌کند گویی پای تعمدی از سوی کارگردان در میان است که می خواهد این داستان معاصر رابه داستان کلاسیک مکبث پیوند دهد و به تماشاگرانش بگویید که تاریخ تکرار می‌شود. شاه همان شاه است که وزیر دارد و مردم همان مردم...
وارد کردن دلقک مخصوص که همدم شاه است و همچنین همسر وی که تداعی گر لیدی مکبث است از نکات دیگر قابل توجه است البته گاهی دیالوگ‌های دلقک که مدام در حال مطالعه تاریخ است و نمی‌دانیم چرا مدام در طول نمایش عطسه می‌زند حالت شعار گویی به خود می‌گیرد.
مردم به کاخ حمله می‌کنند و در ظاهر پیروز می‌شوند اما نخست وزیر و گروه چماق به دست جایگزین حاکم می‌شوند و در اولین اقدام سرباز وظیفه بی گناهی را می‌کشند . شیخ مردمی را به زندان می‌برند و حاکمی که مردم برای سرنگونی‌اش تلاش کرده بودند؛ مرد کوری است که بدل حاکم واقعی است..