به گزارش خبرنگار هنرآنلاین؛ احمدرضا درویش در آخرین ساخته اش بعد از فیلم "دوئل" به سراغ سوژه‌ی سخت و نفس‌گیر واقعه عاشورا رفته است. فیلمی که در سینمای ایران لقب سومین فیلم مرتبط با واقعه عاشورا، بعد از فیلم‌های "سفیر" و "روز واقعه" را به خود اختصاص داده است. فیلم "رستاخیز" به مقطعی از تاریخ اسلام از زمان مرگ معاویه تا ظهر عاشورا می‌پردازد و به مدت 5 سال دست‌اندرکاران این فیلم درگیر ساخت و اجرای آن بودند.
این فیلم ابتدا قرار بود سال گذشته در سی و یکمین جشنواره فیلم فجر اکران شود و جز پروژه‌هایی بود که مدیریت سینمایی آن زمان یعنی جواد شمقدری روی آن حساب ویژه‌ای باز کرده بود، اما احمدرضا درویش در اقدامی غیرمنتظره اعلام کرد که این فیلم را به جشنواره فیلم فجر ارائه نخواهم کرد. این در حالی بود که شمقدری و تیم مدیریت سازمان سینمایی اعلام کردند که فیلم به دلیل آماده نشدن نسخه‌نهایی به جشنواره فیلم فجر نرسیده است، اما فیلم آماده اکران بود و احمدرضا درویش بنا بر تصمیم شخصی خود این فیلم را به مدیریت سینمایی وقت و آخرین جشنواره فیلم فجری که تیم او برگزار می‌کرد، ارائه نداد. اما قرار است از این فیلم در سی و دومین جشنواره فیلم فجر رونمایی شود و این فیلم قطعا مهمترین فیلم ساخته شد درباره وقایع عاشورا است.
فیلمبرداری فیلم "رستاخیز" در روز اربعین سال 1388 مصادف با 16 بهمن ماه آن سال شروع شده و طی 3 مرحله فیلمبرداری در شهریور ماه سال 89 به اتمام رسیده و این اثر با تیمی مجرب از دست‌اندرکاران حرفه‌ای سینما مراحل تولید خود را سپری کرده و در شهرهای بم، شاهرود، فومن، شهداد، پرندک و تهران فیلمبرداری شده است.
مراحل فنی این فیلم در بهترین استودیوهای لندن و توسط عوامل حرفه‌ای هالیوودی انجام شده و تدوین فیلم نیز توسط طریق انوار، تدوین‌گر فیلم "سخنرانی پادشاه" نامزد دریافت جایزه اسکار صورت پذیرفته و موسیقی آن نیز توسط "استفن واربک" آهنگساز فیلم "شکسپیر عاشق" برنده جایزه اسکار ساخته شده است. فیلم "رستاخیز" به سه زبان و با سه نامِ متفاوت به نمایش درخواهد آمد؛ زبان اصلی "رستاخیز" فارسی خواهد بود و به زبان‌های عربی و انگلیسی دوبله و اکران خواهد شد. علاوه بر "رستاخیز" که نام فارسی فیلم است، "یوم الحریه" (روز آزادی) نام عربی فیلم و "He who said no" (آن که گفت نه) نام انگلیسی فیلم خواهد بود.
بخشی از فیلمنامه رستاخیز :
132 - روز - خارجی - کربلا- صبح عاشورا
امام‌حسین(ع) پیشاپیشِ یارانِ خود رو به قوای کوفه، بر روی اسب نشسته‌اند. امام(ع) پس از بوسیدن قرآن، با دو دست، قرآن را می‌بندند. اصحابِ امام(ع) در یک خط، پشت به اردوگاهِ امام(ع) بر روی اسب‌ها نشسته‌اند. زُهِیر ابن قِین پیشاپیشِ سوارانِ امام(ع) در جناحِ راست و حَبیب ابنِ مَظاهر پیشاپیشِ سوارانِ امام(ع) در جناحِ چپ ایستاده‌اند. پرچمِ اُردوی امام(ع) دردستِ عباس ابن علی(ع) است که پیشاپیشِ سواران، در وسط ایستاده است.
کوفیان، در حجمی وسیع در مقابلِ امام(ع) و یارانش، آرایش گرفته‌اند. سواران در جلو، کمان داران و نیزه‌داران در عقب و بقیه در طول و عرضی وسیع دیده می‌شوند. پرچمِ سپاهِ کوفه در دستِ مردی سیاه چهره است. عُمَر، شِمر، حُر، حَصین، عُبِیده، محمد ابن اَشعَث، بُکِیر و حَفص ابن عمر در صفِ کوفیان هستند. عباس ابن علی، زُهِیر، حَبیب ابن مَظاهر، مُسلم ابنِ عوسَجه، قاسم، علی‌اکبر و دیگران، سوار بر اسب‌ها در ردیفِ اولِ اصحابِ امام(ع) ایستاده‌اند. قوای کوفه، از چهار سمتِ شمال، جنوب، شرق و غرب، اردوی امام(ع) را به محاصره درآورده‌اند. عُمر، سردسته‌ی قوای اصلی در جنوبِ میدان، حصین در سمتِ راست، محمد ابن اشعث در سمتِ چپ /نخلستان/ و یکی دیگر از سرکردگان در شمالِ اردوگاهِ امام(ع)، کوفیان را فرماندهی می‌کنند.
در تصویری باز از کُلِ صحنه، امام(ع) قرآن را با یک دست بالا می‌آورند و کوفیان را خطاب قرار می‌دهند. امام حسین (ع) : به نامِ خدای رحمان و رحیم. اِی مسلمانان، این کتاب، کلامِ خداست که بر سینه‌ی محمد رسول الله نازل شد. کلامی که ما را از جاهِلیت رهانید، انسان را خلیفه‌ی خدا در زمین نامید و اَخلاق، شَفَقَت و عِدالت را بر او کِرامت داد. اِی کسانی که به نامِ توحید اسلام آوردید... بگوئید با کدام حُجت مرا به سوی خود خواندید و اکنون به کدام گناه مرا با شمشیرهای خود نشانه رفته‌اید؟ مگر به من ننوشتید که کوفیان بر قیام علیهِ یزید اتفاق دارند؟.... حال چه شده است که پیمان شکسته‌اید و بر دولتِ خَصم آغوش گشوده‌اید؟ اِی پیروانِ دین محمد من حُسینم که جَدّم پیامبر و مادرم فرزندِ رسولِ خداست بدانید که زبانِ تیغ و تزویر و طَمَع بر نِدای حق چیره گشته است ... شِمر که پیشاپیشِ سپاهِ کوفه روی اسب نشسته، امام(ع) را با فریاد، خطاب قرار می‌دهد. شمر: اِی حسین، سُخنوَری کافی‌ست، جانمان را به لب آوردی. اینها که تو می‌گویی افسانه است. امام(ع) به سخنانِ خود ادامه می‌دهند. امام حسین (ع) : ... اگر سنگ بر من بِبارَد دست در دستِ شما نخواهم نهاد و با جاهلیت بیعت نخواهم کرد. ابوعبیده، در ضلعِ دیگر میدان فریاد می‌زند. عبیده: ما نیز گریبانِ عاملِ فتنه علیهِ خلیفه را رَها نخواهیم کرد. کوفیان، نیزه‌ها و شمشیرها را بالا می‌آورند و با فریاد، سخنِ عبیده را تأیید می‌کنند. عُمَر، دست‌ها را بالا می‌برد و همه را به سکوت فرا می‌خواند. امام(ع) کوفیان را خطاب قرار می‌دهند. امام حسین (ع): اکنون که عَمَل به شریعت و عدالت به افسانه بَدَل گشته است راهی جز جهاد باقی نمی‌ماند. محمدابن اشعث: تو در پناهِ فریب خوردگانی اندک، خود را تَجَسُمِ حقیقت و ما را در شماری بسیار، گمراه می‌نامی؟ حصین ابن تمیم: ای حسین، یا به حُکمِ یزید تسلیم شو یا برای مرگ آماده باش. امام حسین (ع): به خدا من مرگ را جُز سعادت و زندگی در پناهِ ظالمان را جز اندوه نمی‌دانم. عُمَر با فریاد، همه را خطاب قرار می‌دهد. عمر: ای مَردُم، من عُمَر ابن سَعد ابی‌وَقاص، سالارِ سپاهِ کوفه، به‌نام خلیفه‌ی مسلمین یزید ابن مُعاویه، حسین و پیروانش را مُرتَد و خون‌شان را مُباح اعلان می‌کنم. کوفیان، یک‌صدا فریاد می‌زنند، هیجان و فریادِ جمعیت به اوج می‌رسد. طبل‌ها به صدا در می‌آیند. بُکِیر و حُر در ردیفِ دومِ قوای کوفه، با فاصله از یکدیگر ایستاده‌اند. بکیر، دل‌شوره دارد و مجذوبِ سخنان امام(ع) شده است، اسبِ او مُدام بی‌تابی می‌کند. جمعیت نیزه‌ها و شمشیرها را بالا آورده نعره می‌کشند. بُکِیر به دنبالِ حُر، جمعیت را از نظر می‌گذراند. حُر، ناپدید شده است. گرد و خاک چهره‌ی بُکِیر را می‌پوشاند.
عوامل این فیلم را احمدرضا درویش نویسنده فیلمنامه و کارگردان، حسین جعفریان مدیر فیلمبرداری،مجید میرفخرایی طراح صحنه و لباس، میرمحسن موسوی مدنی طراح چهره‌پردازی، سید علی قائم‌مقامی مدیر تولید ، یدالله نجفی صدابردار، طارق انوار تدوین، استفن واربک آهنگساز، حمیدرضا سلیمانی جلوه‌های ویژه میدانی، سایمون فریم جلوه‌های ویژه رایانه‌ای، ریچارد کانوی صداگذاری و میکس، علیرضا برازنده فیلم‌بردار، دانش اقباشاوی برنامه‌ریز و دستیار کارگردان، کامران سحرخیز مدیر عملیات پس از فیلمبرداری، میرطاهر مظلومی مدیر دوبلاژ فارسی، محمدرضا دلشاد مستندساز پشت صحنه، محسن سیدی و بابک برزویه عکاس تشکیل می‌دهند.