به گزارش خبرنگار موسیقی هنرآنلاین، ارسلان درگاهی به سال 1281 خورشیدی در تهران متولد شد. وی از کودکی به موسیقی علاقه داشت و نزد خود سه تار می نواخت.در کنار موسیقی برای تعلیم گرفتن نقاشی به مدرسه کمال الملک هم می رفت و مدت ها به فراگیری این هنر مشغول بود.
از سن پانزده سالگی برای یادگیری تار و سه تار به کلاس درویش خان رفت و در طول مدتی که از محضر درس این استاد بزرگ موسیقی بهره گرفت، استعداد و شایستگی خود را نشان داد و به دریافت نشان تبرزین طلایی درویش مفتخر شد.
سالها بعد چند صفحه موسیقی از تارنوازی وی (با نام مستعار امیر ارسلان) همراه با آواز قمرالملوک وزیری و تاج اصفهانی در دسترس مردم قرار گرفت و موجبات شهرت او را فراهم کرد.
ارسلان درگاهی به تدریج تار را کنار نهاد و مجددا به سه تار روی آورد. مخصوصا به سه تارهای پوستی که از حجم صدای بیشتر و کیفیت صوتی خاصی ما بین تار و سه تار برخوردارند دلبستگی زیادی داشت.
شیوه بدیع سه تار نوازی ارسلان درگاهی منحصر به خود او است و بسیار متنوع و جذاب است، به طوریکه برخی از نوازندگان هم دوره اش و نیز نوازندگان نسل بعدی، تحت تاثیر نوازندگی او قرار داشته اند.
با این حال، او هیچ گاه به صورت حرفه ای به موسیقی نپرداخت و ارائه ذوق خود را منحصر به مجالس دوستانه و محافل انس نمود.
زنده یاد روح الله خالقی در کتاب سرگذشت موسیقی ایران درباره این هنرمند بزرگ چنین نوشته است:
"درگاهی امروز یکی از نوازندگان با سلیقه سه تار است که دست همه کس به دامانش نمی رسد، اما دوستان بسیار دارد که اهل ذوق و دوستدار هنر و شیفته سازش می باشند، از آن کانیست که سعی دارد شخصیت اجتماعی خود را نگه دارد و ذوق موسیقیش لطمه ای به شغل اداریش نزند.
شاید حق با اوست چه نا اهلان چنان مقام این هنر را خوار و پست و مبتذل کرده اند که او هم میل ندارد به نام نوازنده شناخته شود.
هر چند در کشور ما هنوز هنر و هنرمند را مقامی نیست اما هنرمند واقعی به خصوص کسانیکه مثل درگاهی تنها برای دل خود ساز می زنند و نوای سازشان هم مطلوب مردم صاحب ذوق است، ارج و ارزش دیگری دارند. مشاغل عالیه که مردم به دنبال آن از همه چیز خود می گذرند، دوام و ثباتی نداردو وزیر و امیر و وکیل فراوان است اما ارسلان یکیست.
درگاهی مردیست با ذوق، مودب، لطیفه گو، خوش محضر و دوست داشتنی، شور و نشاط و ذوق و عشق جوانیش پا بر جا است. اهتزاز سیم های سه تارش تارهای دل را می لرزاند و نغمه های طربناک سازش، شنونده را به نشاط و رقص می آورد."
ارسلان درگاهی در سال 1352 چشم از جهان فرو بست.
پایان پیام/46