جلیل رسولی خوشنویس پیشکسوت کشورمان در گفت وگو با خبرنگار بخش هنرهای تجسمی هنرآنلاین درباره کتابت قرآن در ایران گفت: اصولا در جهان اسلام ما همیشه عادت داشتهایم که برای کتابت قرآن از خط نسخ استفاده کنیم. زیرا این خط روانتر است و راحتتر نیز خوانده می‌شود؛ کار روی خط نستعلیق دشوارتر است و خوب خواندن آن نیز به آشنایی بیشتری نیاز دارد که البته غیرممکن هم نیست.
وی افزود: خط ملی ما نستعلیق است و در کشور ما نیز جای یک قرآن ملی خالی است و کسی حمایتی از این امر نمی کند. به خاطر دارم که یک بار از من خواستند و من هم یک صفحه از قرآن را کتابت کردم اما واقعا شناختی از این کار در مسئولین وجود نداشت و به همین دلیل به تفاهم لازم برای ادامه و اتمام این قرآن نرسیدیم.
این خوشنویس با بیان اینکه کسی که کتابت قرآن را انجام میدهد باید دید گرافیکی داشته باشد و تنها دانستن اصول ابتدایی خوشنویسی کافی نیست. با توجه به این نکات است که میتوان فهمید چرا کمتر از نستعلیق استفاده می‌شود؛ نوشتن بعضی کلمات با نستعلیق به تبحر بسیار زیادی نیاز دارد در حالیکه نخ بسیار سادهتر است.
رسولی با بیان اینکه نسخ یک خط ایرانی است افزود: در حقیقت دو نوع خط نسخ وجود دارد یکی نسخ عربی و یکی ایرانی؛ ترکها خط نسخ ما را به دلیل تفاوتهایی که با نسخ عربی دارد قبول دارند درحالیکه قرآن نسخی که استاد نیریزی آن را کتابت کرده است بسیار جذابتر از نسخی است که شیوه اعراب است.
وی درباره اینکه چرا قرآن‌هایی که در بازار نشر برای بهره‌مندی روزمره مردم وجود دارد تا این اندازه معمولی است و اکثر آنها به خطی غیر ایرانی است گفت: اصل مطلب این است که ناشران قرآن چاپ میکنند نمیخواهند هزینه کنند زیرااگر بخواهند قرآن تازهای را سفارش دهند باید برای خوشنویسی و کتابت هزینه کنند و این کار آسانی برای آنها نیست. به همین دلی است که مدام نسخههای کپی چاپ می‌شود و ما هنوز یک قرآن ملی نداریم.
این خوشنویس با بیان اینکه قرآن ملی ما باید نستعلیق باشد اظهار کرد: تا انتهای عالم هرچه قرآن نوشته شود کم است، باید برای این کار هزینه کنند زیرا خوشنویسان گذشته با عشق این کار را میکردند اما هنرمند امروز این سرزمین نیاز به حمایت دارد و به تنهایی نمیتواند قرآن ملی خلق کند.
انتهای پیام/ 565/32