پریسا لعل خوشاب در گفت‌وگو با خبرنگار تجسمی هنرآنلاین گفت: از زمانی که به خاطر دارم وضیعت سفال در دو دهه اخیر در ایران بسیار اسفناک بوده است و انجمن سفالگران ایران نیز هیچ تلاشی برای بهبود وضیعت نمی کند.
وی افزود: حتی انجمن در برگزاری مجمع های عمومی با حضور اعضا ضعیف عمل می کند و اگر مختصر فعالیتی داشته باشد؛ امکاناتش را معطوف به هیات مدیره می کند. مثلا اگر نمایشگاهی قرار باشد از اعضای انجمن برپا کند و در چنین نمایشگاهی اعضای هیات مدیره نمی توانند شرکت کند؛ بخشی عمده ای از فضای نمایشگاه را به اعضای هیات مدیره اختصاص می دهند و دراین بخش می نویسند خارج از نمایشگاه. همین موضوع موجب که فضای کمتری به اعضاء اختصاص داده شود و تعداد زیادی از اعضاء نتوانند در نمایشگاه شرکت کنند.
این سفالگر همچنین درباره عدم اقبال گالری های خصوصی نسبت به برپایی نمایشگاه سفال گفت: گالری دارها اصلا روی خوش به سفالگرها نشان نمی دهند و من بارها برای برپایی نمایشگاه به گالری های خصوصی مراجعه کرده ام و آنها در پاسخ به من گفته اند که نگهداری سفال دشوار است و برای همین مدت هاست که از فضای هنری دلزده شده ام.
لعل خوشاب ادامه داد: این موضوع مشکل من به تنهایی نیست من سفالگران دیگری را نیز می شناسم که چون گالری های به آنها اقبالی نشان نمی دهند و به آنها زمان و مکانی برای نمایش آثارشان نمی دهند؛ همچون من از فضای هنری دلزده شده اند.
او با اشاره به سفال ایران که در جهان شناخته شده است گفت: تا زمانی که هنرمندان سفالگر نتوانند آثارشان را به نمایش عموم بگذارند و فضای نمایشگاهی مختص به گروه محدودی باشد؛ چهره واقعی سفال ایران مخدوش می شود.
این سفالگر که از 14 سال اخیر به شکل حرفه ای در عرصه سفال فعالیت می کند و تاکنون تنها یک نمایشگاه انفرادی برپا کرده است گفت: من چند مجموعه از آثارم را آماده نمایش دارم اما چون هیچ گالری به سفالگران روی خوش نشان نمی دهد، نتوانستم فضایی برای نمایش آثارم بوجود بیاورم.
انتهای پیام/
320/32