به گزارش سرویس مد و لباس هنرآنلاین، هما فرهنگ مدیر عامل وموسس شرکت آفرینش طرح هما است که بیش از 20 سال سابقه کار اجرایی و تدریس در زمینه مد لباس دارد. وی افتخارات زیادی از جمله کسب رتبه طراحی البسه مشاغل مردان در جشنواره مد ولباس فجر 91، کسب رتبه برتر طراحی لباس و دریافت لوح افتخار جشنواره ملی ایران خلاق، کسب رتبه طراح برتر و دریافت لوح افتخار جشنواره مد و لباس سال 90، کسب رتبه طراح برتر و دریافت لوح افتخار جشنواره قهرمانان صنعت سال 89، کسب گواهینامه مد و لباس اسلامی استانبول 2010 و 2012، کسب گواهینامه و تندیس جشنواره زنان سرزمین من و MODEX، برگزارکننده اولین جشنواره و نمایشگاه زنده مانتوهای ایرانی - اسلامی با همکاری اداره ارشاد و شهرداری کرج در پارک بانوان استان البرز سال 90 و دریافت لوح تقدیر از معاونت فرهنگی شهرداری و ایجاد نمایشگاه دائمی در استان البرز ویژه مانتوهای مدرن ایرانی - اسلامی را در کارنامه کاری خود دارد. گفت‌و‌گوی هنرآنلاین با این طراح برجسته را بخوانید.
خانم فرهنگ اگر طراحی لباس را یکی از شاخه‌های صنعت بدانیم کشور ما در این صنعت چه جایگاهی دارد؟
کشور ما در این صنعت هنوز جایگاهی ندارد. چه برای فعالان این عرصه و چه برای مسئولان. درست است که قدم‌هایی برداشته شده و اتفاقا گام‌های بلندی بوده است اما هنوز هم نمی‌توانیم در این زمینه ادعایی داشته باشیم. برای مثال همین چند روز پیش بود که در تالار وحدت با حضور رئیس جمهور و وزیر ارشاد مراسمی برای تقدیر از هنرمندان برگزار شد. سالن تالار پر بود از جمعیت و هنرمندان زیادی از تمام حوزه‌های هنری در سالن حضور داشتند. اما تعداد طراحان لباس حاضر در تالار به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسید و در تمام طول مراسم و حتی در تقدیرها هیچ اسمی از طراحی لباس و طراحان برده نشد و این نشانگر این است که طراحی لباس هنوز حتی برای مسئولان هم جایگاهی ندارد.
باید این را پذیرفت که لباس جدا از صنعت و هنرش لازمه زندگی است و جزو ملزومات اولیه برای ما انسان‌ها است. با تمام این‌ها و تمام اهمیتی که این حوزه دارد هیچ اسمی از آن برده نشد. درست است که دولت فعالیت در این حوزه را 3-4 سالی است شروع کرده اما شروع کردن به تنهایی کاری را از پیش نمی‌برد و باید عقیده‌ای هم به این کار داشت. از طرف همه طراحان از مسئولان و از دولت جدید انتظار دارم به صنعت طراحی لباس جدی‌تر نگاه کنند.
از آنجایی که در بسیاری از جشنواره‌ها و فستیوال‌های داخلی و خارجی شرکت کرده‌اید و افتخاراتی هم کسب کرده‌اید فکر می‌کنید اصلا برگزاری جشنواره و فستیوال تا چه حد می‌تواند به داد صنعت طراحی لباس کشور ما برسد؟
اگر نشود گفت صد درصد، به راحتی می‌توان گفت که برگزاری جشنوره تا 90 درصد می‌تواند به صنعت طراحی لباس کشور ما کمک کند. اولین حسن برگزاری جشنواره این است که مردم با طراحی لباس آشنا می‌شوند. این دو باری که جشنواره برگزار شد باعث شد مردم رفته رفته با واژه طراحی لباس آشنا شوند. تا به حال همه فکر می‌کردند طراحی لباس یعنی همان خیاطی و جشنواره باعث شد مردم با پیچ و خم هنر طراحی آشنا شوند. دومین تاثیری هم که این جشنواره‌ها در اجتماع گذاشتند این بود که مردم با کارهای سنتی طراحان آشنا شدند و حالا در خیابان‌ها می‌بینیم که این لباس‌های سنتی در بین مردم موجی را به راه انداخته.
راه افتادن این موج تاثیر همین جشنواره‌ها است اما همه این‌ها منوط به این است که ارتباط بین طراح به عنوان کارشناس اولیه کار و تولیدکننده بیشتر شود و حتی الزامی شود و به صورت قانون در بیاید. اگر این قانون توسط سازمان‌های مربوطه به تصویب برسد می‌توان امید داشت که از این به بعد طراحی‌های اصولی و مناسبی داشته باشیم.
اگر از بحث‌های نمایشگاهی بگذریم می‌رسیم به شو زنده لباس شما که در سال 90 در پارک بانوان کرج برگزار می‌کردید. از مشکلات این شو زنده برایمان بگویید.
اولین مشکلی که شو زنده لباس داشت این بود که مورد تایید مسئولان نبود و من با کلی تلاش و دوندگی توانستم برای این کار در پارک بانوان کرج مجوز بگیرم. این در حالی است که هدف من از برگزاری شو زنده آشنا کردن مردم با فرهنگ پوشش مانتوهای ایرانی بود. می‌خواستم به مخاطب بگویم وقتی ما خودمان می‌توانیم به این خوبی و فاخری بپوشیم چرا به تولید فرهنگی کشور دیگری بها بدهیم؟ شما می‌دانید که مانتو به صورت نمادین یک لباس پوشیده است و من توقعم این بود که از جانب مسئولان حمایت شوم. ابتدا از طریق شهرداری کرج، بعد ارشاد استان البرز و در نهایت به ارشاد کرج و سازمان پارک‌ها مراجعه کردم و با کلی دوندگی این مجوز به من داده شد.خانم‌هایی که برای من شو زنده اجرا می‌کردند از کامل‌ترین پوشش اجتماعی برخوردار بودند. و هیچ مشکلی در ظاهر آن‌ها وجود نداشت. از طرفی من هزینه‌های زیادی را برای این کار متحمل شدم.
کسی که با این شرایط، کاری به این سختی را انجام می‌دهد توقع دارد که دست کم یک فیلم از این کار داشته باشد و آن را در رزومه کاری‌اش قرار دهد. برای این کار هم با مشکلات فراوانی روبه رو شدم. در نهایت مرا محدود به یک روز کردند و در آن روز باران سختی می‌آمد. وزارت ارشاد هم از اماکن 2 خانم را به عنوان ناظر سر کارم فرستاد. بعد از اتمام کار هم فیلم را با خود بردند و یک هفته بعد تحویلمان دادند. این‌ها محدودیت‌هایی است که مسئولان برای مجریان کارهای فرهنگی ایجاد می‌کنند و آن‌ها را از هرآنچه در ذهن دارند منصرف و پشیمان می‌کنند.
شما خارج از حوزه زنان هم طراحی‌های موفقی داشته‌اید. برخی از آن‌ها طراحی لباس مردانه در حوزه‌های مختلف صنعتی بوده است. لطفا برخی از آن‌ها را نام ببرید.
در این زمینه طراحی‌های زیادی داشته‌ام مثلا طراحی و تولید البسه کارشرکت بهره برداری پترو پارس، طراحی البسه صنایع ملی مس ایران، طراحی و تولید البسه سازمان اتوبوسرانی استان البرز، طراحی و تولید البسه گروه شرکت های خودرو سازی سایپا و ایران خودرو سایپا کاشان، زامیاد، سایپا، شرکت فرهنگی ورزشی سایپا، سایپا آذین، اپکو، طراحی و تولید البسه متصدیان CNG شرکت گاز، طراحی البسه کارکنان شهرداری استان البرز، طراحی و تولید البسه شرکت صنایع غذایی ب آ و بسیاری کار دیگر که در این‌جا مجال گفتنشان را ندارم.
و در نهایت اینکه تفاوت طراحی لباس برای مردان و زنان در چیست و کدام جذاب‌تر است؟
همیشه در طراحی لباس آقایان به لحاظ هنری محدودیت‌های بیشتری وجود دارد و تنوع مدل لباس مردان از زنان کمتر است. اما به لحاظ اصول فنی هر دو در یک سطح هستند. طراحی لباس خانم‌ها همیشه برایم جذاب‌تر بوده و هست زیرا بار هنری دارد.
انتهای پیام/31