به گزارش خبرنگار موسیقی هنرآنلاین،فوزیه مجد تحصیل در مدرسه ی ژاندارک را همراه با نواختن پیانو آغاز کرد. آشنایی با امانوئل ملیک اصلانیان و درک آموخته های او، نه فقط تحولی در نوازندگی، که تفکری جدید در موسیقی برای فوزیه به وجود آورد. پیانیستی توانا، نوازنده ای برجسته و انسانی عمیق که در سطح جهانی اعتبار و اهمیتی خاص داشت و تکنیک نوازندگی او، منحصر به فرد و با الهام از عرفان شرق بود.

اما متاسفانه در ایران، چنان که باید ارج ندید. ملیک اصلانیان به شاگردانش می آموخت که هنگام نوازندگی، از انرژی فکر در هدایت انگشتان دست استفاده کنند و بنا بر اعتقاد فوزیه مجد، این استاد برجسته، از تمام پیانیست هایی که او در داخل و خارج ایران می شناخت، تواناتر و معتبرتر بود.

فوزیه، در سال های پایانی دهه ی 1320، برای تحصیل موسیقی به انگلستان رفت و در مدرسه ی "مورتون هال" و دانشگاه "ادینبورو" مشغول شد. سپس برای ادامه ی تحصیل، فرانسه را برگزید و از نادیا بولانژه (یکی از مهم ترین معلمان تاریخ موسیقی)، آموخت بعد هم در سال 1342، به توصیه و تشویق فریدون رهنما پس از فراغت از تحصیل، به ایران بازگشت.

این بانوی موزیسین، نه تنها نوازنده و آهنگساز، که پژوهشگر، مولف و از اولین منتقدان جدی موسیقی در ایران محسوب می شود. او سال ها با نام مستعار "فلورستان"، به نوشتن نقدهای موسیقی در کیهان انگلیسی می پرداخت.

اما اولین اثر آهنگسازی جدی او که در پانزده سالگی و به سفارش مدرسه ی "مورتون هال" ساخته شد، حاوی قطعاتی پیانویی بود که در استودیوی کمپانی معروف "هیز مسترز وویس" ضبط شد و متاسفانه امروز از آن نشانی نیست. در فاصله ی سال های 1342 تا 1350، بیشتر آثار آهنگسازی فوزیه مجد شکل می گیرند. ساخت موسیقی متن دو فیلم از فریدون رهنما به نام های "پسر ایران از مادرش بی خبر است" و "سیاوش در تخت جمشید"، قطعات: "شب کوک"، "دوزخ شرری ز رنج بیهوده ی ماست" و... .

دهه ی 1350، مصادف بود با تاسیس مرکز حفظ و اشاعه ی موسیقی ملی زیر نظر مهدی برکشلی، داریوش صفوت و نورعلی برومند، که در آن جا، بخشی نیز به پژوهش و گردآوری موسیقی های نواحی اختصاص پیدا کرد. متعاقب آن، فکر تحقیق بر موسیقی اقوام در ذهن فوزیه مجد شکل گرفت و با سفر به خراسان، سیستان و بلوچستان، هرمزگان و بوشهر همراه با تیمی که خود پدید آورده بود، مجموعه های کم نظیر از اجرای موسیقی نواحی، اقوام و ردیفی را گردآوری کرد.

جمع آوری ردیف های "سعید هرمزی"، "یوسف فروتن"، "عبدالله دوامی"، "نورعلی برومند" و نمونه های موسیقی محلی خراسان مثل اجراهایی از "حسین یگانه"، "الیاقلی یگانه"، "مختار زنبیل باف"، "حمرا گل فروز"، "نظرمحمد سلیمانی" و...، از مهم ترین دستاورد سفر و پژوهش های این بانوی هنرمند است. فوزیه مجد، در مقام آهنگساز، با درکی درست از موسیقی مدرن جهان و زیربنای فکری انواع موسیقی در ایران، چنان آهنگسازی می کند که نه تقلیدی ست از میراث کهن موسیقی ایران و نه نمونه برداری از فرمول های موسیقی مدرن جهان؛ بلکه فضایی کاملا شخصی و منحصر به فرد، ساختی نو و استفاده ی بدیعی از سازهایی چون تار، دف و هارپ دارد. علاوه بر اجرای برخی از آثار وی در جشن هنر شیراز، "ایرانا برای ستاره ها: گفتگو 88 برای پیانو"، "پایکوبی در دهکده"، "سوئیت ایرانی"، "یرما برای پیانو"، "نفیر نامه" و تعدادی مقاله ی تخصصی موسیقی از آثار منتشر شده ی این بانوی فرهیخته هستند.

از اواخر دهه 40 و پس از بازگشت به ایران، مهم‌ترین آثار موسیقی ایرانی را در دو حوزه موسیقی ردیفی و موسیقی نواحی گردآوری کرد و مقالات متعددی در این زمینه نگاشت.

ردیف‌های سعید هرمزی، یوسف فروتن، عبدالله دوامی، نورعلی برومند و آثاری از موسیقی خراسان نظیر مختار زنبیل‌باف، حمرا گل‌افروز، حسین یگانه، الیاقلی یگانه، نظرمحمد سلیمانی و موسیقی‌های بلوچستان، هرمزگان و بوشهر و به نوعی شماری از مهم‌ترین گنجینه‌های موسیقی ایران از نسلی که به پایان رسیدند ، دستاورد این بانوی فرهیخته و هنرمند است.

قدیمی‌ترین پژوهش درباره موسیقی سوگواری در بوشهر را فوزیه مجد،پژوهشگر نامدار موسیقی نواحی ایران انجام داد.