سرویس تئاتر هنرآنلاین، جشن نوروز رستاخیز طبیعت است و این جشن از سه جنبه حائز اهمیت است. اول ویژگی نجومی و طبیعی که با روز اول سال، روز اورمزد گره خورده است دوم ویژگی دینی و اعتقادی که با زایش و پیدایش آدمیزاد آمیخته است سوم ویژگی ملی و تاریخی که با چیرگی نور بر ظلمت و بر تخت نشستن کیومرث و جمشید هم آمیزی پیدا کرده است. به هر ترتیب تمام ایران زمین با رسمها و آیینهایی این روزها را با شور و سر مستی خاصی پاس میدارند و پذیرای بهار طبیعت میشوند. بخش بزرگی از آیینها در آذربایجان شکل نمایشی دارند مانند:
"کوسا چیخارتماق" به معنی کوسه گلین، کوسه درآوردن، "ناری نارکه" شخصی با چهره بزک کرده با زنگوله و آیینه آمدن بهار را با خواندن اشعاری نوید میدهد، "کوزه گورتماق" که در این آیین نزدیک عید دختران و زنان صبح زود لب چشمه رفته و کوزهای را آب کرده و با دانههای چسبناک همچون همچون اسپرزه، خاکشیر، تره شاهی کوزههاشان را میپوشانند تا جوانه بزند و سبز شود و نوروزخوانی، عاشیقها و... اما آیین نمایشی که در آذربایجان جذابیت خاصی دارد "تکم تا ما شاسی" (نمایش بز) است.
تکم چیها، کوسان و اهل طرب دیار آذربایجان هستند. "تکم" عروسکی چوبی و مفصلدار به شکل بز است. این بز را با پارچههای رنگی میپوشانندو پولک دوزی، آینه دوزی و گاهی سکه دوزی میکنندو بر روی یک محور چوبی در وسط یک دایره رنگی سوار میکنند. تکم چی با حرکت محور چوبی، بز یا تکم را روی صفحه دایره میرقصاند و با خواندن اشعار ریتمیک و شاد آمدن بهار را نوید میدهد.
انتهای پیام/54/53