آیدین آغداشلو در گفت وگو با خبرنگار تجسمی هنرآنلاین گفت: تجربه تدریس من در هنرستان هنرهای زیبای پسران بسیار دلپذیر بود. اگر من به عنوان معلم شوق زیادی داشتم که هر چه می‌دانم به هنرجویان منتقل کنم، بچه‌ها هم با همین اشتیاق حرفم را می‌گرفتند. مواجهه با این شوق برایم خیلی مهم بود.

وی افزود: در هنرستان هنرهای زیبای پسران با جوان‌هایی برخورد می‌کردم که آمده بودند جایی درس بخوانند که هیچ اجباری برایشان نبود؛ آنها هدفمند راهشان را انتخاب کرده بودند و می‌دانستند که قرار است به کدام سو بروند و چه راهی را دنبال کنند. ما با هنرجویانی سر و کار داشتیم که تشنه یادگیری بودند. اگر حرفی در کلاس زده می شد در ذهن‌شان حک می‌کردند و سعی‌شان بر این بود که آن را جایی به کار ببندند. سخت کوشی دقت علاقه و خلاقیت ویژگی بچه‌های هنرستان بود.

این نقاش پیشکسوت با اشاره به دورانی که در هنرستان تدریس می کرد گفت: من در دوره ریاست مرحوم اصغر محمدی تاریخ هنر درس می‌دادم؛ آن وقت ها فقط مباحث تئوریک را تعلیم می‌دادند اما در هنرستان هنرهای زیبای پسران وضعیت فرق می‌کرد. وقتی تدریس می‌کردم می‌دیدم فقط مباحث تئوریک مطرح نیست و هنرجویان با ذوق و علاقه هنر جهان را دنبال می‌کردند، استادان آنها را در جریان وضیعت هنر جهان و اتفاق‌هایی که خارج از مرز می‌افتد آشنا می‌کردند.

وی افزود:هنرستان هنرهای زیبای پسران 60 سال پیش برای گروهی از جوانان با استعداد که می‌خواستند در رشته‌های خاص تحصیل کنند و جهت و خط شان معلوم شده بود، به وجود آمد؛ بچه‌هایی که با دل و جان می‌خواستند نقاش شوند. هنرستان دو نوع فارغ التحصیل داشت؛ آنهایی که می‌خواستند در رشته‌های خاص تحصیل کنند و بچه‌هایی که آمده بودند با هر جان کندنی شده نقاش شوند و برای تحقق این خواسته‌شان حاضر بودند که هر کاری بکنند.آنهایی که فقط به آموخته‌هایشان درهنرستان اکتفا می‌کردند و کسانی که وارد دانشکده هنرهای زیبا می‌شدند .بی‌شک در مقایسه با کسانی که از سایر رشته‌ها وارد دانشکده شده بودند از اطلاعات هنری بالاتری برخوردار بودند و حتی خمیر مایه هنری‌شان نیز قوام پیدا کرده بود.

به گفته این نقاش؛ هنرستان هنرهای زیبا مثل یک پل ارتباطی میان هنرآموزان با جهان هنر بود.

وی با اشاره به خاطراتش از هنرستان هنرهای زیبا گفت: من از هنرستان هنرهای زیبا خاطرات دور و درازی دارم؛ آن خیابان لاغر و دراز با بوم های متعدد و جوان‌هایی که آمده بودند نقاش شوند چهره‌هایی بشاش و شوخ که وقتی می‌خواستند نقاشی کنند با جدیت دست به قلم مو می‌بردند.

وی درباره تاثیر این هنرستان در جریان هنر تجسمی کشور گفت: نقش و تاثیر هنرستان بر فضای هنری کشور غیر قابل انکار است و در هنرستان هنرهای زیبا بدون اغراق یا بزرگان هنر تجسمی ایران درس خوانده ان یا درس داده اند.

آغداشلو گفت: اما امروزه آن گونه که باید در هنرستان های تجسمی هنرمند تربیت نمی کنند و به گونه ای باید شیوه آموزش در هنرستان ها تغییر کند و از چهره‌های به نام هنرهای تجسمی ایران تی برای مقطع کوتاهی برای تدریس در هنرستان‌ها دعوت کرد.

به گفته این نقاش پیشکسوت آموزش هنرهای تجسمی را تنها نباید منحصر به شهرهای بزرگ کنیم بلکه باید به سمتی برویم که در شهری حداقل یک هنرستان تجسمی داشته باشیم.

انتهای پیام/32/31