هنرآنلاین//عیسی کشاورز
مدیر دفتر برنامه‌ریزی دانشگاه جامع علمی کاربردی و دبیر سابق کارگروه ساماندهی مد و لباس در یادداشتی که در اختیار گروه مد و لباس هنرآنلاین قرار داده، به برگزاری جشنواره بین المللی مد و لباس فجر و جایگاه ایران در عرصه پرداخته است. متن این یادداشت را در ادامه می خوانید.
من معتقدم بزرگترین موضوع در زمینه مد و لباس ورود شجاعانه و جسارت آمیز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به این حوزه بود. مد و لباسی که در سال‌های گذشته به علت نداشتن متولی و عدم پذیرفتن همه مسئولیت‌ها در این حوزه به خاطر پراکندگی‌ها و سختی‌هایی که داشت، موضوع و مدیریت موضوع را بسیار مشکل کرده بود. یعنی سازمان و دستگاهی نبود که بتواند این موضوعات را دنبال کند. تولی‌گری وزارت فرهنگ و ارشاد اولا یک پیام بزرگ و جدی داشت که در فرهنگ ما و جامعه ما مد و لباس یک مقوله فرهنگی است. یعنی این پیام را داد که جدای این که بحث مد و لباس چرخه‌ای است که در آن به سلیقه افراد، اقتصاد، مسائل صادرات و واردات، مسائل تولید و مسائل صنعتی توجه می‌شود، بسیار با فرهنگ جامعه دخالت دارد.
تولی‌گری وزارت ارشاد نشان داد که مد و لباس یک مقوله فرهنگی است. یا حداقل وجه فرهنگی آن غالب است بر وجوه دیگر آن. نکته دوم نگاه ایجابی به این موضوع بود. برای اینکه نگاه سلبی در گذشته عملا نشان داد که این روش فاقد اثر بخشی است و به هر حال مقوله مد و لباس مقوله نوآوری و خلاقیت و توجه به ذاعقه و سلیقه مردم است. این موضوعی نیست که بشود با کتمانش آن را مدیریت کرد. این راه یک قدم‌های استوار و یک نگاه علمی و هوشمندانه می‌خواست که بتواند در این عرصه ورود پیدا کند.
اتفاق دیگری که در عرصه مد و لباس افتاد این بود که مجلس هم ورود جدی کرد و با تصویب قانون ساماندهی مد و لباس زمینه‌ها و بسترهای ورود جدی به این عرصه را هم فراهم کرد. یعنی نشان داد که مجلس هم علاقه‌مند است به جای نگاه سلیقه‌ای به این موضوع یک نگاه حقوقی به آن ببخشد و سعی کند که سلیقه افراد را در مدیریت جامعه تا حدود زیادی محار بکند.
این عوامل باعث شد که ما در سه سال گذشته ورود جدی در عرصه مد و لباس کردیم. گام‌های اولیه ما گام‌های مطالعاتی بود. گام‌های ورود به یک مطالعات تطبیقی بود و داشتن یک چشم انداز روشن و داشتن یک نگاه علمی دانشگاهی به این مقوله. این موضوع باعث شد که ما سال‌های اولیه را به مطالعات تطبیقی بپردازیم سندش را درآوردیم، چشم‌اندازهایمان را درآوردیم و نقشه راهمان را درآوردیم و مشخص شد که پازل‌های متفاوت در آن به وجود بیاید و در آن طراحی شود.
طبیعتا گام‌های اولیه گام‌های سختی بود. ورود به کلمه مد ورود به مسئاله لباس و ورود به این مسائل سخت بود. ضمن این که چرخه مد و لباس هم اصلا یکدیگر را نمی‌شناختند. نه طراح تولید کننده را می‌شناخت. نه تولید کننده ذاغقه مصرف کننده را می‌شناخت و نه اصلا مصرف کننده معتقد بود که یک فرایند شفافی برای پاسخگویی به او وجود دارد. این چرخه خودش را در 2 سال گذشته پیدا کرد و طراحان فهمیدند که تا چه اندازه طراحی شان نسبت به ذاعقه مخاطب دور است و گاهی مواقع طرح‌هایی را انتخاب می‌کردند که در قیمت پارچه و نوع تولید با اقتصاد خانواده‌ها همخوانی نداشت. او فهمید که امروز طراحی فقط ذوق هنری نیست. باید به تولید هم توجه کرد. باید به اقتصاد خانواده هم توجه کرد. باید به نوعی از کاربری و استفاده آن هم در جامعه توجه کرد.
این چرخه خودش را در دو یا سه سال اخیر به خوبی پیدا کرد و توانسته خودش را همگام کند. این چرخ دنده‌ها هنوز به طور جدی به آن صورتی که باید باشند نیستند ولی من از همان روزهای اول هم اعتقاد داشتم و هنوز هم اعتقاد دارم که ایران با سرپنجه‌های هنرمندانش و طراحانش و پتانسیل‌های بزرگی که در پیشینه تاریخی و تمدنش هست به راحتی می‌تواند پایتخت مد کشورهای اسلامی باشد و می‌تواند بخش‌های بین‌المللی‌اش را خیلی جدی‌تر از اینی که هست به امید خدادنبال بکند. این جشنواره نشان داد که حرفه‌ای‌ها به آن ورود پیدا کرده‌اند و تجربیات و آزمون خطاهای گذشته رفع شده. من جشنواره دوم را من خیلی امیدوار کننده دیدم. به نظر می‌رسد این جشنواره برای قدم‌های بعدی خودش را به راحتی تکمیل می‌کند و به راحتی می‌تواند خودش را در یک تراز بین‌المللی قرار بدهد.
انتهای پیام/31