به گزارش هنرآنلاین، ریچی با کتاب‌ها و نوشته‌هایش، سهم بزرگی در معرفی و شناساندن سینمای ژاپن به غرب و خوانندگان غیرژاپنی داشت.
او بیش از پنجاه سال در نشریات مختلف آمریکایی و ژاپنی از جمله در تایمز ژاپن قلم زد و کتاب‌ها و مقاله‌های زیادی در مورد سینمای ژاپن و کارگردان‌های برجسته آن مثل؛ آکیرو کوروساوا و یاسوجیرو اوزو نوشت. ریچی با اینکه زبان ژاپنی را خیلی فصیح حرف می‌زد اما نمی‌توانست به شکل حرفه‌ای، ژاپنی بخواند و بنویسد و همه کتاب‌های خود درباره سینمای ژاپن را به انگلیسی نوشته است.
دانلد ریچی در کتاب‌ها و تحلیل های خود، به جای تمرکز روی تئوری فیلم، بیشتر سعی در بررسی و تحلیل فیلم‌های ژاپنی بر بستر فرهنگ اجتماعی و سیاسی این کشور و شرایط تولید آن داشت.
پل شرایدر، سینماگر و نظریه‌پرداز فیلم آمریکایی، در مقدمه کتاب "صد سال سینمای ژاپن" نوشته؛ دانلد ریچی درباره اهمیت او در معرفی سینمای ژاپن می‌نویسد: "آنچه را که ما غربی‌ها از فیلم ژاپنی می‌دانیم، مدیون دانلد ریچی هستیم."
به گفته ارون گرو، استاد سینمای ژاپن در دانشگاه ییل آمریکا، ریچی، نخستین منتقد انگلیسی زبان بود که به سینمای ژاپن توجه کرد و درباره آن کتاب و مقاله نوشت.
به نوشته بی.بی.سی، دانلد ریچی در سال ۱۹۲۴ میلادی در اوهایو آمریکا به دنیا آمد. در دوران جنگ در سن ۲۲ سالگی به عنوان ماشین‌نویس و افسر بهداری در کشتی آزاد متفقین خدمت کرد و نخستین بار در سال ۱۹۴۷ میلادی بعد از اشغال ژاپن به وسیله ارتش آمریکا، وارد توکیو شد که در آن زمان، شهری ویران شده بر اثر بمباران جنگنده‌های آمریکایی بود.
ریچی بعد از پایان جنگ، به ژاپن مهاجرت کرد و در آنجا ساکن شد و به مطالعه فرهنگ و ادبیات و سینمای ژاپن پرداخت. نخستین نقدهای سینمایی او درباره سینمای اوزو، در نشریه "استارز اند استرایپز" منتشر شد. در ۱۹۴۸ با کاشیکو کاواکیتا، سینماشناس برجسته ژاپنی که نقش زیادی در معرفی سینمای ژاپن به جشنواره‌ها و مخاطبان غربی داشت، آشنا شد که او را به یاسوجیرو اوزو، فیلمساز بزرگ ژاپنی معرفی کرد.
کتاب تحلیلی ریچی درباره یاسوجیرو اوزو، از مهمترین کتاب‌ها در شناخت سینمای اوزوست. کارگردانی که فیلم‌هایش بر محور خانواده، روابط والدین و فرزندان و تفاوت نسل‌ها و چالش بین فرهنگ سنتی و فرهنگ مدرن، جنگ و زندگی کارگری بنا شده است.
نخستین کتاب ریچی در مورد سینمای ژاپن، کتابی است با عنوان "سینمای ژاپن: هنر و صنعت" که با همکاری جوزف ال آندرسن نوشت و در سال ۱۹۵۹ میلادی منتشر شد. این کتاب، نخستین کتاب به زبان انگلیسی بود که درباره سینمای ژاپن منتشر می‌شد.
تعدادی از فیلم‌های تجربی او از جمله "بازی‌های جنگ"(۱۹۶۲)، اَتمی بلوز (۱۹۶۲)، "پسرک و گربه" (۱۹۶۷)، "جوانی مرده" (۱۹۶۷) و "پنج حکایت فلسفی" (۱۹۶۷) بر روی دی وی دی قابل دسترس هستند.
ریچی همچنین در سال ۱۹۷۵میلادی فیلمی مستند و یک ساعته درباره آکیرا کوروساوا ساخت. مجموعه دی‌وی‌دی‌های فیلم‌های اوزو و کوروساوا که شرکت کرایترین منتشر کرد، شامل تفسیرها و تحلیل‌های ریچی درباره فیلم های این دو کارگردان بزرگ است.
ریچی بیشتر عمرش را در توکیو و در میان ملتی که به فرهنگش عشق می‌ورزید و شناخت خوبی از آن داشت، زندگی کرد و سرانجام در میان آنها از دنیا رفت.
شاید این موضوع یعنی فرار از جامعه و فرهنگ محافظه‌کار آمریکایی دهه چهل و پنجاه، یکی از دلایل مهاجرت او به ژاپن بعد از فارغ التحصیلی‌اش از دانشگاه کلمبیا در ۱۹۵۳ میلادی بود. او اگرچه با مری ریچی، نویسنده آمریکایی ازدواج کرده بود اما بیشتر عمرش را تنها زندگی کرد. دانلد رِیچی مدتی هم به عنوان برنامه‌ریز نمایش‌های سینمایی موزه هنرهای مدرن نیویورک فعالیت کرد.
انتهای پیام/