به گزارش هنرآنلاین، میرجلال‌الدین کزازی با اشاره به برخی بایسته‌های هر نوع داوری در جشنواره‌هایی از این دست، گفت: به رای من باید در این جشنواره توان آفرینش ادبی در سخنوران، سنجه و پایه ارزیابی و داوری باشد و اگر سروده‌هایی فرستاده می‌شود، نام سراینده آنها در آغاز یا پایان آورده نشده باشد که مبادا سنجندگان و داروان فریفته نامی که آشناست یا آوازه‌ای دارد، بشوند.
خالق کتاب‌هایی مانند « دُرّ دریای دَری»، «رخسار صبح»، «زیباشناسی سخن پارسی» و «بیکران سبز» افزود: پایه اگر بر زیبایی، سَختگی، پختگی، لغائینی و نغزی سروده باشد، پیداست که این جشنواره کار خود را به گونه‌ای شایسته‌تر انجام خواهد داد و کسانی برگزیده خواهند شد که شایستگی و توانایی بیشتری داشته‌اند.
این استاد پیشکسوت زبان و ادبیات فارسی اضافه کرد: نکته دیگر در هر سنجش و داوری مهم است، این است که که داوران، سنجشگران و گزینندگان در کار خود از برجستگان و برترینان باشند. من نمی‌خواهم نامی را یاد کنم، اما به هر روی اگر داوران از این کسان نباشند، پیداست که کار داوری به درستی انجام نخواهد گرفت و کسانی که برگزیده خواهند شد، از سرآمدان و برترینان حوزه شعر نخواهند بود.
مترجم آثاری حماسی مانند «انه‌اید»، «ادیسه»، «ایلیاد» و «تلماک» ادامه داد: دو دیگر اینکه هرچه بیش بتوانند از پسند، جدایی بگیرند و به شیوه‌ها و سنجه‌هایی دست یابند که دانشورانه‌تر باشد. خواست من این است که داوران بر پایه پسند خود تا آنجا که می‌توانند داوری نکنند و داوری دانشورانه و سخن سنجانه باشد.
کزازی گفت: اگر اینگونه شود، چون پسندها گونه‌گونه است، کسانی که برگزیده می‌شوند، به گونه‌ای به‌آئین و پایه‌ور برگزیده شده‌اند و اگر ناسازی هم در کار باشد و کسی بر گزینش‌ها خُرده بگیرد، داوران پاسخ‌هایی برهانی و پایه‌ور خواهند داشت تا آن کس با دیدگاهشان همساز و همرای بشود.
این شاعر و شاهنامه‌پژوه بنام کشورمان در پایان تاکید کرد: این را می‌دانم که در کارهایی از این دست، رسیدن به سنجه‌هایی از اینگونه کاری است بسیار دشوار اما داوران و برگزارندگان جشنواره شعر فجر هرچه بیش بتوانند به این سوی بگرایند، در کار خود کامگارتر خواهند بود.
انتهای پیام/