بهرام دبیری در گفت‌وگو با خبرنگار هنرهای تجسمی هنرآنلاین گفت: "هفت صورت" عنوان نمایشگاهی از نقاشی های است که من در سال 1376 متاثر از نقاشی مانوی کشیده ام.نقاشی های این مجموعه 17 تابلو بود که برخی از این تابلو ها در آتلیه شخصی ام به فروش رفت و پس از آن هم هرگز فرصت و فراغتی فراهم نشد که بقیه نقاشی های این مجموعه را در قالب نمایشگاهی به نمایش بگذارم.
این نمایشگاه 29 دی‌ماه در گالری سیحون برپا می شود و شامل هفت تابلو نقاشی در ابعاد 50 در 60 است، تاکنون به نمایش درنیامده بود.
وی افزود:مانی پیامبر ایرانی است که سه قرن پیش از ظهور اسلام کتاب ارژنگ را نقاشی کرده است و تمام آثار او به واسطه جنگ های متعدد از میان رفته اند. پس از ورود اسلام به ایران سه قرن هیچ اتفاق مهمی در نقاشی ایران رخ نمی دهد و در دوره عباسیان نخستین مکتب نقاشی بوجود آمد که این مکتب به شدت متاثر از نقاشی مانوی است.
به گفته دبیری؛ در دوره عباسیان مینیاتور به شدت متاثر از نقاشی مانوی است و این تاثیر گذاری را می توان از پالت رنگی نقاشی این دوره که در آن رنگ های آبی، زرد ، سرخ و فیروزه ای مشاهده کرد.
او در ادامه اضافه کرد: بعد از اسلام، نقاشی مانوی هزار سال بعد سروکله‌اش پیدا می‌شود و خود را در نقاشی‌های مکتب شیراز در قرن هفتم نشان می‌دهد و هفت شاهنامه نیز بر اساس این نوع نقاشی طراحی می‌شود که در این شاهنامه‌ها به وضوح می‌توان از نظر طراحی، رنگ‌گذاری و پالت رنگی نشانه‌های نقاشی مانوی را دید. مهمترین شاهنامه ای که در آن از نقاشی مکتب شیرازبه جا مانده شاهنامه لنینگراد است و هیچ یک از این آثار در ایران وجود ندارند.
دبیری با اشاره به هانری ماتیس نقاش معروف فرانسوی که در قرن بیستم متاثر از مکتب شیراز و مینیاتور، نقاش هایش را خلق کرد، گفت: در قرن بیستم دو نمایشگاه مهم در پاریس برپا می شود که یکی از این نمایشگاه ها شامل آثاری از مکتب شیراز بود که ماتیس با مشاهده آثاراین نمایشگاه اقدام به خلق اثر هنری کرد.
وی درباره چگونگی گرایشش به نقاشی مانوی گفت: در دوره ای قرار بود که به واسطه همکاری که با مهرداد بهار و ابوالقاسم اسماعیل پور داشتم، برای کتاب ادبیات مانوی تصاویرش را نقاشی کنم و تصاویر کتاب ارژنگ را بازسازی کنم همین همکاری زمینه ای را فراهم کرد که من درباره ادبیات مانوی تحقیق کنم و آیین آنها را فرا گیرم، اما با سفر زود هنگام مهرداد بهار همکاری ما ناتمام ماند و تحقیقات من درباره ادبیات مانوی زمینه ای را فراهم کرد که در آثارم به این موضوع و فضای اسطوره ای آن دوره بپردازم.
دبیری درباره مجموعه هفت صورت گفت: این مجموعه کمپوزسیونی از صورت زن است که گاهی یک سیب، ظرف شیر،بافه گندم و یا شعله آتش در کنارش قرار گرفته است. من هنگام استفاده از این سمبل ها در نقاشی هایم تنها از جنبه تصویری آنها توجه کرده ام و در پی معنا سازی جدید در آثارم نبوده ام. همان طور که در نقاشی و یا ادبیات ما هر نوعی پرنده ای معنا مرغ را می دهد. این تصاویر هم برای من تنها از جنبه بصری دارای اهمیت هستند.
بهرام دبیری که نخستین نمایشگاه اش را در سال درآغاز دهه 50 در گالری سپید برگزار کرده است و در تمام این سال ها نمایشگاه های متعددی در داخل و خارج از کشور داشته است، درباره اقبال آثارش از سوی مخاطبان می گوید: من همواره سعی کرده ام که در نقاشی راه خودم را پیش بروم و از این روست که نقاشی های من با نقاشی های سایر نقاشان متفاوت است و همین تفاوت ها زمینه ای را فراهم کرده که مخاطب از هر قشر و گروهی داشته باشم و نقاشی هایم را هم معمولی ترین مردم و هم فرهیخته آنها نیز دوست داشته باشند.
وی افزود: در راهی که در نقاشی پیش گرفته ام سعی کردم که نظر کسی مسیر کارم را تغییر ندهد اما با این همه بخش عمده خروس هایم را تنها به واسطه علاقه مردم کشیده ام.
دبیری که از سال 1348 نقاشی را به شکل حرفه ای شروع کرده است درباره تکنیک نقاشی هایش می گوید: در 15 سال نخست تمام تمرکزم روی تکنیک رنگ روغن بود، بعد در مقطعی به اکرولیک روی آوردم. البته در تمام این سال ها روی تمام تکنیک ها کار کرده ام.
وی درباره تکنیک نقاشی های هفت صورت گفت: این مجموعه را من با تکنیک رنگ و روغن کار کرده ام و چون این مجموعه را در سال 76 کشیده بودم و ناتمام مانده بود؛ دوباره امسال روی آنها کار کردم و به نوعی پس از سال ها دوباره به تکنیک رنگ روغن روی آوردم.
دبیری درباره انتشار مجموعه کامل آثارش گفت: 10 سال پیش به پیشنهاد نشر نظر موزه هنرهای معاصر تصمیم گرفت که کتاب مجموعه نقاشی های من را منتشر کند اما با بازبینی ها متعدد بالاخره این کتاب منتشر شد اما بخش عمده ای از نقاشی هایم حذف شد و از برخی از دوره های کاری ام تنها یک نقاشی منتشر شد. من امیدوارم که وضیعت نشر کتاب سروسامانی گیرد و من بتوانم نقاشی های هر دوره کاری ام را در قالب یک کتاب منتشر کنم.
وی درباره انتشار کتاب گفت وگوهایش گفت: تمام گفت وگوها به همراه نقدها و یادداشت هایی که درباره دوره های کاری من نوشته شده اند را گردآوری و ویرایش کرده ام که این کتاب در سه جلد منتشر خواهد شد اما هنوز با ناشری قرارداد نبسته ام. دبیری درباره فیلم های مستندی که درباره اش ساخته شده اند گفت: تاکنون چند فیلم درباره من ساخته شده اند که بهترین آنها فیلمی است که کیوان جهان شاهی ساخته است اما هیچ یک از این فیلم ها آن چیزی نیست که باید درباره حیات هنری من ساخته شود.
این نقاش که همه مجسمه می سازد و شعر می گوید و تاکنون هیچ یک از شعرها و مجسمه هایش را عرضه عمومی نکرده است، گفت:من در کنار نقاشی دستی هم در مجسمه سازی دارم اما تاکنون مجسمه هایم را به نمایش نگذاشته ام و قصد چنین کاری را هم ندارم. حتی تاکنون نسبت به انتشار شعرهایم تصمیم نگرفته ام. من می خواهم نقاش بمانم و همه مردم من را به عنوان نقاش بشناسد و عرضه سایر آثار هنری ام موجب نشود که همه فکر کنند که من از نام ام برایعرضه سایر آثارم سوء استفاده می کنم.
بهرام دبیری متولد سال 1329 شیراز و دانش‌آموخته نقاشی از دانشگاه تهران است. آثار او از دهه 60 به بعد، مضامین اساطیری و جستجو در نقاشی مدرن را دنبال می‌کند و به سوی ریشه‌ها و میراث تصویری ایران گرایش دارد.
این هنرمند نقاش تاکنون نمایشگاه‌های بسیاری را به صورت انفرادی برگزار کرده و در نمایشگاه‌های خارجی بسیاری نیز شرکت داشته است.
بهرام دبیری مجموعه "هفت صورت"را 29 دی ماه در گالری سیحون به نمایش می‌گذارد و علاقه‌مندان می‌توانند تا 11 بهمن‌ماه از این آثار دیدن کنند.