به گزارش خبرنگار هنرآنلاین، شب گذشته سومین جشنواره فیلم عمار میزبان مجید شاه حسینی مدیرعامل سابق بنیاد سینمایی فارابی بود که درباره مدیریت فرهنگی سینمای انقلاب اسلامی سخنرانی کرد.
شاه‌حسینی در ابتدای سخنان خود با اشاره به مباحث مدیریتی در سینما گفت: بعد از انقلاب اسلامی و شکل‌گیری مبانی فرهنگی که جزو اعتقادات ما است سینما به دلیل جایگاه رسانه‌ای که دارد اهمیت ویژه‌ای پیدا کرده است حال باید دید مدیران فرهنگی چگونه با آن رفتار خواهند کرد و در گذشته چگونه رفتار کرده‌اند.
وی با اشاره به وضعیت سینمای قبل از انقلاب گفت: خود سینماگران با همه حس نوستالوژیکی که نسبت به سینمای قبل از انقلاب داشتند، در فضاهای خصوصی سینمای آن دوران را جدی ندانسته و به آن نمره قبولی نمی‌دهند. حتی خود سینماگران در سال 56 به یک جمله مشترک رسیدند و آن ورشکستگی سینمای ایران بود ولی کمتر کسی پاسخ داد که این سینما چرا و چگونه چنین فرجامی پیدا کرد.سینمای قبل از انقلاب خود را در مسیر قاطبه مردم ایران نمی‌دانست. اگر سینمای قبل از انقلاب سینمای ملی و مورد باور مردم بود و همه ملت سینما را قبول داشتند قاعدتا چنین فرجامی نداشت.
مدیر عامل سابق سینمای فارابی با بیان اینکه سینمای به دلایل متعدد نسبت به آحاد جامعه خود را وامدار می داند، افزود: سینمای پیش از انقلاب بارها به اعتقادات مردم توهین کرد و اقشار مردم را مسخره و کاریکاتورگونه نشان داد.کسانی که می گویند بعد از انقلاب مارا از بدنه سینما حذف کرده اند باید از خودشان گله‌مند باشند.انقلاب اسلامی بعد از پیروزی این فرصت را به طور کامل نداشت که خود به سینما رسیدگی کند این افراد باید از خودشان گله‌مند باشند؛ چراکه این مجال را داشتند که سینما را سر و سامان دهند.
شاه‌حسینی با اشاره به مخالفان سینمای دینی گفت: تمام کسانی که با مفهوم سینمای دینی مخالفند حرف صاحبنظران را مطالعه نکرده‌اند و درگیر این کلیشه‌اند که سینما فرم است و از سینما محتوا نخواهید. این مدلی از تجاهل است.
وی افزود: اگر سینما حرفی دارد تکلیفی هم دارد.اگر سینما در دنیا در خدمت ترویج افکاری بوده و شیوه‌هایی را جهانی را کرده قاعدتا در خدمت تفکر انقلابی نیز می‌تواند باشد، درغیر این صورت باید بیعت اولیه خود را با انقلاب به یاد آورد.عده‌ای از شبه روشنفکران می‌گویند سینما یعنی سرگرمی و هنر اما امت اسلامی و بیداری اسلامی از شما سینمای دینی می‌خواهد. یادمان باشد که همه این مطالبات معطوف به جمهوری اسلامی است. سینمای امروز کجا به این نیاز پاسخ می دهد؟
وی ادامه داد: نمی توان از سینما مطالبات فرهنگی نداشت ولو اینکه بعضی از موثرین صنوف فرهنگی بگویند که هر زمان دلسوزان فرهنگی دغدغه‌های خود را گفتند سینما را بیچاره کرده‌اند و این دلسوزان فرهنگی پدر سینما را در آورده‌اند. ما هم می‌گوییم هر زمان دلسوزان سینمایی در جهت مطالبات صنفی دلسوزی کرده‌اند پدر فرهنگ مملکت را درآورده‌اند. مفاهیم پیش از انقلاب را به عنوان دغدغه فرهنگی مطرح می‌کنند در حالی که ادعای پرچم‌داری دنیای اسلام را می کنند یک جا این نامعادله باید تبدیل به معادله شود البته زبان زبان مفاهمه است.
وی با اشاره به اینکه نظام جمهوری اسلامی از سینماگران مانیفست سینمای دینی می خواهد ادامه داد: سینمای انقلاب اسلامی را باید به عنوان مانیفست سینمای دینی دنیای اسلام مطرح کنیم.
وی اضافه کرد: همانطور که در فضاهای کلان فکری تکنوکراتها نباید سیاستگذار باشند در سینما هم تکنوکراتها نباید وارد شوند و اگر وارد شدند مسئولیت کار خود را بپذیرند.
وی شعار سینما باید سینمای استاندارد باشد را یک نگاه تکنوکرات خواند و گفت: آیا سینمای سال 56 یک سینمای استاندارد بود؟ چه شد که شیشه های سینمای آن زمان را شکستند؟ خود سینماگران قبل از انقلاب بحث تغییر در سینما را مطرح کردند.اگر به آموزش در سینما نگاه کنیم سی و چند سال است که همانند اورژانس کار می کنیم اما طبق کدام مبانی اینچنین سریع نیرو پرورش می‌دهیم.
شاه حسینی با بیان این نکته که نگاه مصلحانه در سینما یک ضرورت است، گفت: بسیاری از سینمایی‌ها معتقدند وظیفه ما ارائه راه حل نیست کار ما جراحی است اما نگاه من به سینما این نیست در سینما داشتن نگاه مصلحانه یک ضرورت است.برای سینمای دینی به مفهوم ادبیات تراز نیاز داریم کشورهای صاحب سبک در سینما زمینه‌های اقتباسی بسیاری دارند باید بدانیم دونده‌هایی هستند که قبل از سینما می دوند که سینما وامدار آنهاست.ما به ادبیاتی در حوزه سینمای دینی احتیاج داریم که انتظار ما را از سینمای بعد از انقلاب برآورده کند.
او راهکار دوم را نیاز به تعریف مخاطب جدید دانست و گفت: مخاطب امروز ما حداقلی و بسیار اندک است که سلیقه او توسط خود سینماگران تربیت شده است این سینما سینمای مردمی نیست. جامعه بینندگان بالقوه فیلم آن چیزی نیست که در گیشه اتفاق می‌افتد.
وی ادامه داد: بسیاری از جامعه ایران به سینما اعتقاد ندارند چراکه به اعتقاد دین او توهین می شود. هنوز بسیاری از افراد جامعه احساس می کنند فیلم روی پرده فیلم آنها نیست. سینما غیر از اینکه درگیر گیشه باشد باید شان رسانه‌ای نیز داشته باشد.
وی با اشاره به جشنواره‌های دینی گفت: ما با دنیای ادیان ابراهیمی مواجه هستیم باید جشنواره های دینی را رصد کنیم همین که فیلم های ایرانی در جشنواره های ادیان ابراهیمی شرکت می کنند نکته مثبتی است.تاریخ سینمای ایران هنوز درست نوشته نشده است از منظر انقلاب ایران کسانی سینمای ایران را بررسی نکرده اند و آنرا ننوشته اند.
شاه حسینی در پایان گفت: امروز ما حاصل هست ما است و هست ما افق فردای ما است اگر فکر می کنید در نقطه نا امیدی ایستاده ایم باید تعریفی فراتر داشته باشیم و آن تعریف فرهنگی، دینی و متناسب با شان اسلام است که این راه همت مردانه ای می طلبد.
پایان پیام/