فریناز فربود با بیان این مطلب به خبرنگار هنرآنلاین گفت: ما باید بجای دامن زدن به شکل دادن شیوه های جایگزین مصرف انبوه، جامعه را به سمت مصرف کمتر و پایدار و همچنین به سمت استفاده از کالاهای با ارزش طراحی فردی و تعیین موقعیت اجتماعی از طریق ارزش مصرف سوق دهیم. این به معنای آن است که رویکردهای طراحی ما باید وجوه معاصرتری بیابد و تبلیغات وسیعی برای نهادینه ساختن رفتارهای مصرفی جدید آغاز شود.
استادیار دانشگاه الزهرا درباره تعامل هر چه بهتر طراحان لباس و تولیدکنندگان لباس افزود: در مرحله اول، حرکت مثبتی در این زمینه وجود خواهد داشت که در طی آن تولیدکنندگان با اطمینان بیشتری به شکل‌گیری یک جریان جدید توجه کرده و ما شاهد بسیاری از تولیدات جدید خواهیم بود و این امر نیازمند حمایت دیگر ارگان‌های مسؤول در این زمینه است. اما یکی از مؤلفه هایی که در سؤال شما باید به آن توجه داشت، مقوله تولید انبوه است. در جهان معاصر تا حد زیادی مقوله تولید انبوه کمرنگ‌تر شده و جریان مُدی که با عنوان تولید سریع در کشورهای در حال توسعه شاهد هستیم، در کشورهای پیشرفته و با توجه به دغدغه‌های زیستی معاصر کمرنگ شده و از این‌رو کمپانی‌های بزرگ بین المللی، اکنون کشورهایی مانند ما را هدف اقتصادی خود قرار داده‌اند. عضو هیأت مدیره انجمن طراحان پارچه و لباس درباره برگزاری دومین جشنواره ملی مد و لباس فجر که اسفندماه امسال برگزار می شود، اظهار داشت: از آنجا که هر فرآیندی که با حوزه‌های توامان فرهنگ و صنعت درگیر است، نیاز به ایجاد نوعی اطمینان در بستر سازمان اجرایی و صنعت دارد و پدید آوردن این وفاق است که به نوعی تغییر رویکرد از سوی جامعه نیز منجر خواهد شد، باید پیشینه این تحرک را در درون سالیان اخیر جستجو نمود.
وی افزود: در سال¬های اخیر، وزارت محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی، کارهای زیربنایی بسیاری در این زمینه انجام داده است. هدف این وزارتخانه به هیچ وجه پدید آوردن الگوهایی ثابت برای مصرف نبوده، بلکه در مرحله اول، نوعی تحول و بیداری و ارزش‌سازی را در درون جامعه دنبال نموده که از یک سو جامعه مصرف را دگرگون ساخته و در طی سالیان اخیر با توجه به تغییرات مد مصرفی از سوی مردم، نوعی ارزش در پوشیدن لباس‌هایی که دارای مؤلفه های فرهنگی بومی هستند نیز اوج گرفته و نه تنها یک طبقه از جامعه ما، بلکه اقشار مختلف اجتماعی با سطوح مختلف نیاز نسبت به آن رویکردی مثبت داشته‌اند. از سوی دیگر توجه و تمرکز این وزارتخانه بر طراحان بوده که ضمن ارزش‌گذاری به کار آنها و پدید آوردن سامانه‌ای برای ثبت این مقوله، به طراحان القا نموده که ارایه کارهای کپی شده از دیگر فرهنگ‌ها را می‌توانند با خلاقیت شخصی جایگزین نمایند و این خلاقیت اکنون نه تنها ثبت حقوقی و ارزشی برای آنها دارد، بلکه پشتوانه اقتصادی لازم برای تداوم حضور آنها را نیز ممکن خواهد ساخت.
فربود با بیان اینکه در نمایشگاه پیش‌رو باید منتظر باروری هر چه بیشتر آن باشیم ، تصریح کرد: شرکت مجموعه طراحان در این نمایشگاه را بسیار گسترده‌تر و رویکردهای بعضاً ناپخته سالیان اولیه‌ی این حرکت را به سمت نوعی رویکردهای معتدل و اندیشمندانه‌تر ارزیابی می‌کنم. امیدوارم این جشنواره از سطح توجهات نشانه‌ای به مد، به سمت ساختارهای اندیشیده‌تر حرکت کند و این مجالی برای بسیاری از تولیدکنندگان باشد که با اطمینان بیشتری به سمت تولید آثار طراحان در کنار آثار عمومی خود روی بیاورند و این جریان فرهنگی، اقتصادی نظام یافته‌تر شود.
استادیار دانشگاه الزهرا در پاسخ به این سئوال که آیا این جشنواره‌ها می توانند در جهت ارتقای فرهنگ پوشش جامعه موثر واقع شوند،توضیح داد: جشنواره‌ها مخاطبان محدودی دارند، ولی نقش آنها انکار ناپذیر است. در مرحله اول، گفتمان حول این جشنواره‌هاست که به مرور باید حالت عمومی بیابد و در کنار جشنواره‌های دولتی، خود صنایع و طراحان متوجه شوند که محک عمومی و همچنین رقابت در سطح عمومی به ارتقای فردی و جمعی بدل خواهد شد.
این مدرس و محقق هنر در پایان اظهار داشت: به مرور جشنواره‌ها نباید توسط نهادهای مؤثر، بلکه به صورت خودجوش و از درون خود صنایع آغاز شود، همچنان که در برخی از حوزه ها در کشور ما وجود دارد. از این‌رو جشنواره ها باید به نوعی رفتاری متناسب با صنعت و بالتبع طراحی برسد. در اینصورت نوعی تعامل پایدار میان مصرف کننده و صنایع پدید می آید و نوعی جهت‌داری هدفمند در آن تداوم خواهد یافت.