محمد ابراهیم جعفری در گفت وگو با هنرآنلاین گفت: حراج‌های تجسمی یکی از شیوه‌های مدرن برای فروش آثارهنری به ویژه برای فروش آثار تجسمی است و من به عنوان کسی که سال‌ها نقاشی و تدریس می‌کنم از هر شیوه‌ای که موجب فروش آثار تجسمی بشود استقبال می‌کنم.

به گفته این نقاش پیشکسوت؛برای راه اندازی چنین حرکت‌هایی چون حراج‌های آنلاین تجسمی باید تحقیق و پژوهش شود و این کاری نیست که یک نفری یا سه چهار نفری بشود آن را انجام داد، باید گروهی با هم جمع شوند و تمام فکرهایشان را با هم بگذارند و بعد شروع به کار کنند.

جعفری با بیان این مطلب که برای راه‌اندازی حراج‌های تجسمی باید خلاقیت بیشتری به خرج داد؛ گفت: مثلا یکی از کارهای که می‌توان انجام داد؛ برگزاری حراج‌های موضوعی است. مثلا حراجی با موضوع خروس یا درخت و یا پرتره. تنوع کارهای از این دست زمینه این را فراهم می‌کند که خریدران بتواند بهترین گزینه را نسبت به حال و هوای خود انتخاب کنند.

وی افزود: برای این که یک هنرمند بتواند با شوق بیشتری کارکند و دست به خلق اثرهنری بزند، باید زمینه‌ای برای عرضه آثارش نیز فراهم شود و آثارش به درون جامعه راه پیدا کند؛ البته زمانی که من و هم نسلانم جوان بودیم و نقاشی می‌کردیم به آخرین چیزی که فکر می‌کردیم، فروش آثارمان بود. اما اگر نتوانسته بودیم آثارمان را بفروشیم بی شک به مرور دچار کم کاری و افسردگی می‌شدیم.

یک هنرمند جوان از ابتدا نباید به فکر فروش چند میلیونی کارش باشد

این نقاش با بیان این مطلب که همواره جوانان پر از ایده و خلاقیت هستند و می‌توانند راهی برای عرضه آثارشان به وجود آورند گفت:بسیاری از بندهای موسیقی معروف جهان نیز براساس ایده‌های جوانان که می‌خواستند صدای سازهایشان را به گوش جهان برساند با حداقل امکانات شکل گرفته است. حتی بسیاری از گروه‌های موسیقی نیز به این شکل راه اندازی شده‌اند و حتی با خلاقیت و بداهه‌نوازی‌هایی که در فضاهای عمومی داشته اند، توانسته‌اند به مرور پسند و سلیقه مردم را تغییر دهند و برای خودشان مخاطب پیدا کنند، مخاطبی که کارهای آنها را دنبال کند.

وی افزود: با این که جامعه هنرهای تجسمی ما در 100 سال اخیر با پیشرفت خوبی روبرو بوده است و تداوم کارهنرمندان تجسمی وعرضه آثارشان به جامعه؛ نوع نگاه مردم را نسبت به هنرهای تجسمی تغییر داده است اما باید به این نکته توجه کنیم که مشتری‌های آثار هنری در پی خرید آثار تجسمی به آن معنای زیبایی شناسی نیستند؛ بلکه بیشتر نام وامضا برایشان مهم است و در نمایشگاه‌ها و حراجی‌هایی که برگزار می شود، درپی خرید امضا هستند.

جعفری ادامه داد: درچنین شرایطی هنرمندان جوان ما نباید دلسرد بشوند و باید به فکر این باشند که از شیوه‌های مختلف برای عرضه آثارخود استفاده کند. یک هنرمند جوان نباید به فکر فروش چند میلیونی کارش در مرحله نخست باشد و چه ایرادی دارد که فروش آثارش را از کم ترین قیمت یعنی 100 هزار تومان شروع کند و به مرور که تقاضای خرید آثارش بالا رفت قیمت کارش را بالا ببرد. خود من در همین 72 سالگی بارها پیش آمده که در یک حراجی کوچک شرکت کرده‌ام و کارهایم را با قیمت 150 هزار تومانی به فروش رسانده‌ام. بخشی از وظیفه ما هنرمندان این است که زمینه راه پیدا کردن آثار تجسمی را به خانه مردم فراهم کنیم.

وی افزود: من شرایط زندگی‌ام به گونه‌ای نیست که نیاز مبرم به درآمد حاصل از فروش نقاشی‌هایم داشته باشم. بی شک اگر احتیاج داشتم حتی حاضر بودم کنار پارک دانشجو بیاستم و در لحظه مقابل چشم مردم نقاشی بکشم و بفروشم.

اوبا انتقاد ازنمایشگاه‌هایی که هنرمند جوان برپا می‌کنند و چون نمی‌تواند مخاطب پیدا کنند، کارهایشان را سوری می‌فروشند گفت:من هرگز چنین حرکت‌هایی را نمی‌پسندم به نظرم نقاشی که کارش به فروش نمی‌رسد باید این موضوع را آسیب شناسی کند و مشکل موجود را برطرف کند؛ شاید بخشی از این مشکل ناشی از این باشد که ما نتوانسته‌ایم مخاطب شناسی کنیم.

نخستین نمایشگاهم در پارک دانشجو برپا شد

این نقاش پیشکسوت با اشاره به نخستین نمایشگاهش که توسط محسن وزیری مقدم برپا شد گفت:من نخستین نمایشگاهم در سال 1342 توسط محسن وزیری مقدم در پارک دانشجو برپا شد و نقاشی هایم را در پارک کنار دیوار چیده بودیم حتی عکس‌های نمایشگاهم هم موجود است که وزیری مقدم برای جلب توجه مردم و دعوت آنها برای تماشا آثار و خرید آن‌ها بالای کیوسک روزنامه فروشی رفته بود.

جعفری ادامه داد: پس از آن در نمایشگاه‌های گروهی بسیاری شرکت کردم و آثارم مشتری‌های فردی خودشان را داشتند؛ اما با این همه نخستین نمایشگاه انفرادی را در سال 1368 در گالری گلستان برپا کردم.

وی افزود: این نمایشگاه که خیابانی برگزار کردیم تجربه بسیار خوبی بود و پس از آن بارها پیش آمد که بانی چنین حرکت‌هایی شدیم و حتی اگر امروز کسی بخواهد من حاضرم چنین حرکتی را برای او انجام بدهم و مثلا جلوی چشم مردم در یک پارک یک پرده را نقاشی کنم و چند شاعر مقابلش بیاستند شعر بخوانند و بعد یک نقال به نقالی بپردازد و بعد هم درآخر پرده نقاشی را به حاضران بفروشیم.

به گفته این هنرمند نقاش باید از هنرهای جدید و قدیم برای عرضه آثار تجسمی استفاده کنیم گفت: مثلا یکی از این هنرها اجرای محیطی یا پرفورمنس است که مردم و خاضران نیز در آن مشارکت می‌کنند؛ مثلا چند جوان نقاش خودشان کارهایشان را دست بگیرند و در پارکی راه بیفتند و بعد یک نفر هم مثل نقال دنبال آنها راه بیفتند و درباره این کارها حرف بزند، چنین حرکت‌هایی می‌تواند زمینه فروش این آثار را البته اگر قیمت پایینی داشته باشند را فراهم کند.

جعفری با اشاره به تغییر شیوه زندگی و فعالیت هنرمندان گفت: مانباید فکر کنیم که چون نقاش هستیم هر روز باید به تنهایی در آتلیه‌مان کار کنیم و بعد که کارمان تمام شد و مجموعه‌ای را کامل کردیم بعد به فکرفروش آثارمان باشیم، به نظر من باید ما باید بتوانیم با هنرمندان دیگر از جمله شاعران ، تاتری ها و موسیقی دان ها ایده های مشترک تعریف کنیم و هر کس کارخودش را در قالب یک گروه انجام بدهد و با هم کارهایمان را عرضه کنیم مثلا چه ایرادی دارد که یک نقاش طراج صحنه یک تاتر یا یک کنسرت موسیقی باشد.

انتهای پیام/31/32