مریم غیورزاده درباره ژورنال ها و معیارهای کلی تالیف آنها به خبرنگار هنر آنلاین گفت: ژورنال ها باید قاعدتا به این شکل باشند که بتوانی ا ز آنها استفاده کنی برای دسترسی به لباس یا طرحی که به روز است. برای مثال ژورنال بوردا ژورنالی است که طراحی های روز را نشان می‌دهد و در عین حال به مخاطبش کمک می کند تا چیزی را خودش بتواند طراحی کند. حتی گاه بعضی از ژورنالهای مخصوص لباس مشخص می کنند که مد روز چیست، قیمتش چقدر است و حتی در کدام مراکز خرید می توان آنها را تهیه کرد.

این مدرس دانشگاه تصریح کرد: در حال حاضر مدلهای لباسی که در بازار هستند به دو دسته تقسیم شده اند یکی حاصل کار تولیدی‌هاست که معمولا از ژورنال های خارجی کپی برداری می شوند. برای مثال مدل اورکت ها یا پالتوها را کمی تغییر می دهند و تبدیل به مانتو می‌کنند. گاه بعضی از مانتوهای گشاد که در بازار دیده می شود از روی بلوزهای گشاد طراحی شده اند.

وی افزود: دسته دوم لباسها مدلهای خاص هستند که برای برندهای خاصی طراحی و دوخته می شوند و در مزون ها یا مکان های خاص خودشان به نمایش و فروش گذاشته می شوند. ولی تولیدی‌های لباس معمولا از طراحان لباس برای تولید لباسهایشان استفاده نمی کنند بلکه از ژورنال های خارجی خودشان استفاده می کنند.

غیورزاده درباره منابع درسی دانشجویان طراحی لباس و کتابهایی که در این زمینه برای علاقه مندان وجود دارد،اظهار داشت: منابع درسی ما در این زمینه مطمئنا کامل نیستند. تاریخ لباس ایران و تاریخ لباس جهان دو کتابی هستند که به همت استاد یاوری در این حوزه تالیف و کتابهای بسیار خوبی از نظر اطلاعات ارائه شده هستند، ولی برای این حوزه بسیار کم است. کتابهای خارجی علاوه بر دادن اطلاعات به مخاطب او را کمک می کنند که خلاقیت در طراحی لباسها داشته باشد و ذهن او را فعال می کنند ولی متاسفانه در ایران چنین منابعی وجود ندارند. در واقع کتابهای آموزشی که خلاقیت، استفاده از رنگها و تکنیک را در این رشته هنری آموزش دهند اصلا وجود ندارند و حتی ترجمه هم نشده اند.

این طراح لباس تاتر درباره وضعیت دانشجویان رشته طراحی در بازار کار و فرصت های شغلی که برای آنها ایجاد می شود، گفت: متاسفانه بعد از اتمام تحصیل خیلی کم کسانی را می بینم که جذب جایی شده باشند. معمولا فارغ التحصیلان این رشته بیشتر خودشان به صورت انفرادی کار می کنند. مثلا بعضی مزون دایر می کنند یا شوی لباس می گذارند و فعالیتهایی از این دست دارند.

وی درباره حمایت هایی که دولت می تواند از این رشته هنری و فارغ التحصیان آن انجام دهد، توضیح داد: اولین کار شاید این است که دولت برنامه ای بگذارد که این طراحی ها کاربردی شوند و به جزوی از هویت ما تبدیل شوند. ما می توانیم از لباسهای سنتی خودمان ایده بگیریم و آنها را مدرن و امروزی کنیم و در فرهنگ خودمان بگنجانیم. باید دانشجویان این رشته تشویق شوند که با فرهنگ و سنت های خودمان لباسها را طراحی کنند و مردم هم از آنها حمایت کنند.

وی تاکید کرد: لباسهای سنتی ایران بسیاز زیبا هستند و هیچ کدام غیر پوشیده نیستند.دولت باید فرهنگسازی کند که در طراحی های لباس به فرهنگ سنتی خودمان رجوع شود. رنگ در لباس های سنتی ما جایگاه خاصی دارد در عین حال که لباسها پوشیده هم هستند. باید این را بفهمیم که در طراحی لباسها استفاده از رنگ چیز بدی نیست. در لباس اکثر قومیت های ما رنگ وجود دارد و به ندرت رنگ تیره در لباس قومیت هایمان می بینیم. استفاده از رنگ باعث می شود حتی یک مدل بسیار ساده زیبا به نظر برسد ولی ما مدلهای مختلفی را می بینیم که با رنگ تیره شکلهای عجیب و غریبی به خود می گیرند و زیبایی خود را از دست می دهند.